ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ισχύς του δεσίματος μεταξύ των δυο ανθρώπων καθορίζει και την μετέπειτα προσκόλληση καθενός εξ'αυτών στο "φάντασμα" της τελειωμένης σχέσης. Οπότε κατ'εμέ, έτσι όπως τα περιγράφεις, μάλλον οι έως τώρα σχέσεις σου ήταν επιφανειακές.

Για τους άντρες,πιστεύω πως είναι ο φόβος της μοναξιάς.Επειδή οι γνωριμίες γίνονται όλο και πιο δύσκολες πλέον,ειδικά από μια ηλικία και μετά,προτιμούν να μένουν σε μια σχέση που μπορεί να μην είναι αυτό που έψαχναν πάντα,αλλά τουλάχιστον τους γλυτώνει από την μοναξιά.Για τις γυναίκες,νομίζω ότι γουστάρουν να είναι θύματα.Όταν ερωτεύονται τα λεγόμενα 'κακά παιδιά' που ξέρουν ότι θα τις κερατώνουν ή ακόμα και θα τις δέρνουν.

Όπως ήδη ειπώθηκε είναι όλα αυτά μαζί. Σημάδι αδυναμίας είναι αν τα παρατάει κανείς με την πρώτη δυσκολία. Αν μόλις λίγο "βαρεθεί" ή ξεπηδήξει κάποιο πρόβλημα της καθημερινότητας ή της επικονωνίας απαξιώσει την σχέση και διακόψει αντί να σκεφτεί πιθανές λύσεις. Μια υποσημείωση για την έννοια της "θυσίας". Κάποιοι άνθρωποι (στατιστικό δείγμα μικρότερο από τον μέσο όρο) έχουν εσωτερική ανάγκη το να θυσιάσουν για να δώσουν από τον εαυτό τους σε έναν άλλο άνθρωπο προς τον οποίον έχουν ερωτικό ενδιαφέρον. Ακόμα κι αν δεν τους ζητηθεί. Αυτό είναι δύναμη αν το αναγνωρίζει κανείς ως αυτό που είναι (εσωτερική ανάγκη του ατόμου) κι όχι ως προαπαιτούμενο ανταποδωτικής μεθόδευσης. Δίνω γιατί θέλω να δώσω. Όχι γιατί περιμένω κάποιο αντάλλαγμα στο παρόν/μέλλον. Οι περιπτώσεις αυτές έχουν συνήθως και μίνιμαλ παράπονα/πικρία αν/όταν λυθεί η σχέση. Γνωρίζουν τι κάνουν και γιατί το κάνουν. Εντούτοις, επειδή η κατασκευή του κοινωνικού φύλου επιτάσσει η γυναίκα ειδικά να έχει έναν ρόλο "θυσίας" (ιδιαίτερα όταν γίνει σύζυγος και μάνα -όλοι ξέρετε το σύνδρομο της Αγίας Μάνας που τόσο θαυμάζουν άντρες μειωμένης φεμινιστικότητας) είτε το συγκεκριμένο άτομο ΘΕΛΕΙ να θυσιαστεί είτε ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ, γι'αυτό και η μίρλα/πικρία/απογοήτευση είναι μεγαλύτερη ακριβώς σε αυτήν την ομάδα.

Πιστεύω ότι έστω ασυνείδητα, το ζητάει ο οργανισμός τους.Εάν όχι, τότε το ξεπερνούν σχετικά ευκολότερα. Δύσκολες καταστάσεις όπως και να'χει. Και αναπόφευκτες σε μια ζωή... Μαθαίνεις και τις διαχειρίζεσαι φορά με τη φορά.

Για τον καθένα είναι και κάτι διαφορετικό, από όσο φαντάζομαι. Ανάλογα με τις εμπειρίες του, τον χαρακτήρα του και άλλα πολλά.Όχι, δεν είναι σημάδι αδυναμίας, ούτε σημάδι δύναμης, είναι μια επιλογή που κάνεις, βασισμένος στα δικά σου κριτήρια.

Είναι όλα αυτά!