Για να έχεις τέτοια αρνητικά συναισθήματα θα ΄χει κάνει τα λάθη του.Οι άνθρωποι πάντως κάνουν λάθη.Ακόμα και αυτοί που μας αγαπάνε πολύ.Ακόμα και οι πατεράδες.Πάντως προσπαθεί απ΄ ότι φαίνεται,έστω και αργά.Μήπως θα ήταν καλύτερα να του δώσεις μια ευκαιρία;Μήπως κάποτε μετανιώσεις που δεν το έκανες;Μήπως πας και συ να κάνεις ένα λάθος;
26.11.2016 | 21:14
.
Ο πατέρας μου είναι ο ανθρωπος που αγαπάω και να νοιάζομαι περισσότερο στην ζωή μου,παρόλα αυτά δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ μας.Στον χωρισμό με την μητέρα μου αποφάσισα πως θέλω να ζήσω μαζί του,τότε κατάλαβα πόσο πολύ τον αγαπάω κι όμως δεν μπορώ να του ανοιχτω να μιλήσω σε εκείνον για κάτι που με απασχόλει να μοιραστούμε δυο πράγματα που λέει ο λόγος.εδω και δυο χρόνια που πηγαίνει σε ψυχολόγο λογω κάποιων δικών του προσωπικων προβλημάτων διαπιστωσε και εκείνος το ίδιο,ότι δεν υπάρχει ουσιαστική επαφή ούτε με εμενα ούτε με τον αδερφό μου.δεν ήταν ποτε αυστηρός,πιεστικός η οτιδήποτε τέτοιο.Λέει προσπαθεί να το αλλάξει αλλα εμείς δε κάνουμε κάτι για αυτό,μας προτείνει να πάμε για καφέ και μείς είμαστε αρνητικοί μα δε γίνεται επίτηδες νιώθω ότι δε θα έχουμε κάτι να συζητήσουμε.Του ρίχνω ευθύνες που μετά από 22 χρόνια κατάλαβε ότι δεν έχουμε τη σχέση που θα έπρεπε..Δηλαδη αν δεν πήγαινε σε ψυχολόγο και δεν άκουγε-μάθαινε κάποια πράγματα τι;δε θα καταλάβαινε τίποτα;στεναχωριέμαι γιατί θα θέματα μας είναι πιο βαθιά και σκέφτομαι πως αν δεν είχα και την γιαγιά μου δε θα είχα με έναν άνθρωπο να μιλήσω.όταν χάσω μια μέρα την γιαγιά δε ξέρω και γω τι θα γίνει..θλιβομαι γιατί κάθε μέρα το προβλημα μεγαλωνει
1
