ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι η πρώτη φορά που γράφω εδώ. Έχω απελπιστεί πολύ και δεν θέλω να μιλήσω στους γύρω μου γιατί φοβάμαι ότι θα φανώ επιπόλαια.Είμαι 20 χρονών, φοιτήτρια, μένω με τους γονείς μου και δουλεύω εδώ και ένα μήνα σε δύο δουλειές. Από αρχές του χρόνου θα σταματήσω τη μία δουλειά η οποία μου προσφέρει κάθε μήνα έναν πολύ ικανοποιητικό μισθό και θα μείνω με την άλλη που σχετίζεται με αυτό που σπουδάζω και θα μου προσφέρει πολλές γνώσεις και ευκαιρίες αλλά θα παίρνω λιγότερα χρήματα, γύρω στα 300 ευρώ τον μήνα, part time. Δυστυχώς δεν μπορώ να κρατήσω και τις δύο δουλειές γιατί αγαπώ αυτό που σπουδάζω και δεν θέλω να χάνω μαθήματα. Είμαι πολύ ευχαριστημένη με όλα αυτά, αλλά προέρχομαι από ένα σπίτι που δεν με στηρίζει, με μία μητέρα άρρωστη και έναν πατέρα ανεύθυνο με αποτέλεσμα να πέφτουν τα προβλήματα σε εμένα και στα αδέρφια μου. Ο πατέρας μου, μου φέρεται πολύ άσχημα γιατί μεγάλωσε σε αυταρχικό σπίτι και πάντα θέλει να έχει δίκιο με αποτέλεσμα να τσακωνόμαστε άσχημα. Δεν νοιάζετε ούτε για τη μαμά μου. Με έχει διώξει από το σπίτι 1 φορά και μου έχει πει να φύγω άλλες τόσες γιατί για αυτόν "έχω ξεφύγει" σύμφωνα με τα δεδομένα του.Φοβάμαι ότι πλησιάζει άλλη μια τέτοια στιγμή που θα κάνει φασαρία και θα θέλει να με διώξει και έτσι θέλω να νοικιάσω ένα σπίτι κρυφά από όλους, με 100 ευρώ και λιγότερα, ας είναι και μαύρα χωρίς απόδειξη, μόνο και μόνο για να αρχίσω να το δημιουργώ σιγά-σιγα και να έχω έτοιμο σπίτι στο σύντομο μέλλον. Θα κάνω τρελή οικονομία και θα αγοράζω κάθε τόσο ηλεκτρικές συσκευές κλπ για να το γεμίσω. Αν χρειαστεί να φύγω, ίσως πάρω και τη μητέρα μου μαζί να την φροντίζω(παίρνει και αυτή ένα επίδομα αναπηρίας λόγω της ασθένιας οπότε δεν θα υπάρχει οικονομικό θέμα αν μείνουμε μαζί). Δεν ξέρω αν είναι σωστή απόφαση αυτή και αν θα τα καταφέρω οικονομικά αλλά είναι και αυτό μία λύση. Εσείς τι θα μου προτείνατε; Συγγνώμη αν σας κούρασα, αλλά θέλω μία γνώμη αντικειμενική...