__________________
1.
Αγαπητή Αμπα,
Πραγματικά με εκπλήσσεις ευχάριστα με τις απαντήσεις που δίνεις γιατι φαίνεται οτι εχεις ένα πραγματικό χάρισμα να διαβάζεις τους ανθρώπους και να δίνεις ορθολογικές απαντήσεις. Πέρα απ ολα αυτά θα ήθελα απλά να δηλώσω τον προβληματισμό μου σε οτι αφορά τους άντρες και γιατι πλέον εχει χαθεί τελείως ο ρομαντισμός μεταξύ άντρα-γυναίκα. Φαίνεται οτι οι άντρες, συνήθως το εκφράζουν στην πολύ αρχή, θέλουν απλά σεξ και αυτό μόνο. Οτιδήποτε περισσότερο δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν. Αν μεν δεχτείς μια χαρα κάνουν το κέφι τους αν οχι θα βρουν κάποια άλλη που θα ειναι ευχαριστημένη με το σεξ. Και γω διερωτώμαι σεξ θέλω εννοείται αλλά θέλω και συναίσθημα. Τι θα γίνει; Γιατι φοβούνται τόσο πολυ; Και γιατι προκαταβάλουν μια κατάσταση και μας δηλώνουν οτι δεν θέλουν τίποτα περισσότερο; Και που ξέρουν απο την αρχή τι θέλουν, και που ξέρουν η άλλη μεριά τη θελει;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ούτε φοβούνται, ούτε κουταβάκια που δεν ξέρουν τι να κάνουν με τον καταρράχτη των συναισθημάτων τους είναι, αγαπητή φίλη. Όσο υποτιμητικό και ανούσιο είναι να ακούμε τι θέλουν και δεν θέλουν επιτέλους οι γυναίκες, ακριβώς άλλο τόσο υποτιμητικό και ανούσιο είναι να περιγράφουμε τους άντρες μαζικά σα να μην είναι ο καθένας από αυτούς ξεχωριστός, με τις δικές του ανάγκες, σκέψεις, θεωρίες και φυσικά, ανασφάλειες.
Αυτό που διαφέρει μεταξύ αντρών και γυναικών είναι η σεξουαλική ελευθερία, και αυτό δεν είναι γενετικό, είναι κατασκευασμένο. Τα αγόρια έχουν μεγαλώσει με την παραίνεση να κάνουν πολύ σεξ με πολλές γυναίκες για να είναι άντρες αλλά να μην δείχνουν συναίσθημα, τα κορίτσια με την απαγόρευση και τον φόβο ότι το σεξ δεν είναι για διασκέδαση, είναι παραχώρηση για να κερδίσουν την αγάπη ενός αγοριού. Αυτή τη διδαχή την έχουν ονομάσει ρομαντισμό, και μας έχουν βάλει να είμαστε άντρες και γυναίκες αντίπαλοι και εχθροί, για κάτι που θέλουμε και οι δύο εξίσου: και το σεξ, και το συναίσθημα.
Άσε το τσουβάλιασμα, και μην αντιμετωπίζεις τα αγόρια που σε πλησιάζουν σαν επικίνδυνα όντα που θέλουν να σε ξεγελάσουν. Η επιφύλαξη και η εμμονή σου για «συναίσθημα» σε κάνουν τριπλά ευάλωτη: είναι φανερό τι θέλεις να ακούσεις, και περιμένεις τόσο πολύ να το ακούσεις, που δεν ανοίγεις τα μάτια σου και τα αυτιά σου και το μυαλό σου για να δεις το πιο σημαντικό από όλα: ρε παιδί μου, σου αρέσει αυτός που έχεις απέναντί σου, ή σπαταλάς τα νιάτα σου προσπαθώντας να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν πειράζει που έκανες σεξ μαζί του;
__________________
2.
Καλημερα Α,μπα. Πριν απο ενα χρονο αποκτησα το πρωτο μου παιδακι. Ο συζυγος μου εχει ενα παιδι εντεκα χρονων το οποιο μενει μαζι μας. Δεν ειχα και δεν εχω προβλημα με το παιδι. Το θεμα μου ειναι οτι απο τοτε που γεννησα, εχουμε απομακρυνθει με τον αντρα μου. Το παιδι ειναι σε ηλικια που ακομα εξαρταται απο τον πατερα του. Ως ποτε, αραγε; Ο αντρας μου το πηγαινοφερνει στις δραστηριοτητες του, βολτες, να ασχοληθει με το διαβασμα του, κ.α. Εγω, απο την αλλη, ασχολουμαι με το μωρο και το σπιτι (και ο αντρας μου βοηθαει οσο μπορει). Απλα, δεν εχουμε χρονο για εμας τους δυο και οποτε βρουμε ειμαστε κουρασμενοι. Δουλευουμε και οι δυο. Τις ωρες που ειμαστε στη δουλεια κρατανε τα παιδια οι γιαγιαδες τους. Μηπως ο γαμος μας πηρε την κατω βολτα; Δεν βλεπω φως.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
«Δεν είχες και δεν έχεις πρόβλημα με το παιδί;»
Το «παιδί» δεν είναι μια βόμβα που έφερε ο άντρας σου στη ζωή σας. Το «παιδί» είναι ένας άνθρωπος έντεκα χρονών για το οποίο είναι υπεύθυνος ο άντρας σου ΚΙ ΕΣΥ. Δεν είναι το παιδί ΤΟΥ και το μωρό ΣΑΣ. Είσαστε οικογένεια. Όπως πρέπει να ασχολείσαι με την ψυχολογική ασφάλεια του μωρού, ακριβώς έτσι πρέπει να ασχολείσαι και με την ψυχολογική ασφάλεια του «παιδιού». Χωρίσατε τα παιδιά. Δεν ξέρω από πού πηγάζει αυτή η ανωμαλία, και δεν λέω ότι είναι αποκλειστικά δική σου η ευθύνη, αλλά εσύ έστειλες την ερώτηση, όχι ο άντρας σου. Ο γάμος είναι συμμαχία σε όλα τα επίπεδα. Η ζωή του άντρα σου είναι και δική σου ζωή, αυτό σημαίνει ότι το παιδί του άντρα σου είναι πλέον ως ένα σημαντικό και ουσιαστικό σημείο, και δικό σου παιδί. Το παιδί αυτό εξαρτάται ακόμα και από τον πατέρα του, ΚΑΙ από σένα. Είσαι απούσα στη ζωή του, και αυτό σε απομακρύνει από τον άντρα σου. Η ερχομός του μωρού σου έδωσε άλλοθι για να απομακρυνθείς κι άλλο από το παιδί του, προσπαθώντας να τον κάνεις να απομακρυνθεί από την προηγούμενη του ζωή και να δείξει ότι η τωρινή του είναι πιο σημαντική. Είναι πολύ λάθος αυτό που προσπαθείς να καταφέρεις, και η προσπάθεια σου διαβάλει την ενότητα στο σπίτι σου. Εναντίον σου δουλεύεις.
__________________
3.
Αγαπητή Α μπα,
η δικιά μου ιστορία είναι αρκετά απλή και συνάμα τόσο μπερδεμένη. Είμαι εδώ και 3 χρόνια με ένα παιδί με μικρή απόσταση στη σχέση μας που όμως δεν είναι πρόβλημα, αφού έχει αμάξι και βλεπόμαστε 2-3 φορές την εβδομάδα. Περνάμε τέλεια όσο είμαστε μαζί, δεν μαλώνουμε και θέλουμε ο ένας τον άλλο όπως στην αρχή. Εγώ είμαι 23 χρονών με δουλειά, τελειώνω φέτος με τη σχολή μου, έχω αρκετά καλή οικονομική κατάσταση και γενικά θα έλεγα πως είμαι ικανοποιημένη από την ζωή μου. Αυτός πάλι, είναι 27 , δεν έχει τελειώσει τη σχολή του, δουλεύει περιστασιακά ίσα ίσα τα βασικά έξοδα, μένει με τους γονείς του και παίζει πόκερ οπού εκεί χάνει και αρκετά λεφτά με αποτέλεσμα να χρωστάει. Πολλές φορές προσπάθησε να το κόψει και ξαναγύρισε ακόμη χειρότερα πίσω σε αυτό. Άρχισε να έχει αυτοκτονικές τάσεις και αυτό να επηρεάζει τη σχέση μας αφού πολλές φορές κλείνεται στον εαυτό του και δεν μου μιλάει. Χθες μου είπε να χωρίσουμε επειδή νιώθει οτι με κρατάει πίσω και δεν μου προσφέρει αυτά που θα ήθελε. Του είπα οτι μου προσφέρει πράγματα αλλά επέμενε οτι φεύγει για το καλό μου. Σήμερα μου έστειλε ένα κατεβατό μήνυμα που έλεγε οτι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμένα και οτι θέλει να παλέψει για εμάς και για όλα του τα προβλήματα. Τι πιστεύεις οτι πρέπει να κάνω;
Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου , έγραψα λεπτομέρειες για να καταλάβεις όσο το δυνατόν καλύτερα το θέμα μου.
-Ελευθερία
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Τα προβλήματα που έχει αυτό το παιδί πρέπει να τα λύσει μόνο του κι εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτά. Μπορείς να συμπαρασταθείς, μπορείς να τον καθοδηγήσεις ώστε να κάνει το πρώτο βήμα για να τα λύσει – μόνος του- και αν δεις ότι κάνει ουσιαστικά βήματα προς τα εκεί, μπορείς να αρχίσεις να σκέφτεσαι αν θέλεις να είσαι μαζί του ή όχι.
Το ότι περνάτε καλά και δεν μαλώνετε θα ήταν γλυκούλικο αν μιλούσες για τη γάτα σου. Είναι απολύτως ελάχιστες προϋποθέσεις για συναισθηματική σχέση. Χρειάζονται πολλά ακόμα για να βάλεις κάποιον στη ζωή σου και να επενδύεις χρόνο και ενέργεια. Είσαι με κάποιον που έχει εθισμό στον τζόγο και αυτοκτονικές τάσεις (ιδεασμό;). Αυτά είναι σοβαρά προβλήματα που χρειάζονται ειδικό και δεν είναι για τα δόντια σου. Αν θέλεις το καλό του, πρέπει να τον βοηθήσεις να βοηθήσει τον εαυτό του. Αν δεν βοηθήσει τον εαυτό του δεν μπορεί να βοηθήσει κανέναν άλλον, και ακριβώς το ίδιο ισχύει και για σένα.
Ενημέρωσε τους γονείς του για τις σκέψεις σχετικά με την αυτοκτονία, πες του ότι πρέπει να πάει σε ψυχίατρο κατεπειγόντως για να αντιμετωπίσει ό,τι αντιμετωπίζει. Βρες έναν ψυχίατρο, κλείσε ραντεβού, πήγαινε μαζί του στο πρώτο. Δώσε στον εαυτό σου ένα χρονικό διάστημα για να συνειδητοποιήσει τι έγινε, και μετά με προσοχή κρίνε αν ο φίλος σου κάνει ειλικρινή προσπάθεια να παλέψει για τα προβλήματα του.
__________________
4.
Αγαπητή μου Α Μπα,
έχω διαβάσει στο παρελθόν ότι δεν είσαι ψυχολόγος και ότι δεν έχεις κάνει ψυχοθεραπεία.
Προσωπικά πιστεύω ότι σαφώς και είσαι ψυχολόγος, σε περίπτωση όμως που δεν είσαι, ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΡΑ?
Θεωρείς ότι νομιμοποιείσαι να γράφεις αυτά που γράφεις; Μήπως αυτά που γράφεις, από χέρι μη ψυχολόγου, είναι κάπως επικίνδυνα; Τά χεις σκεφτεί όλα αυτά; Γιατί ως γνωστόν σε αυτή τη χώρα, ο καθένας ξέρει καλά μόνο τις δουλειές των άλλων και ποτέ τη δική του.
Φιλικά, Ελένη.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όταν συζητάς προβλήματα με τους φίλους σου και σου λένε τη γνώμη τους, μετά τους κάνεις μήνυση επειδή δεν είναι ψυχολόγοι; Δεν είμαι ψυχολόγος, και δεν χρειάζεται να είμαι ψυχολόγος, επειδή δεν κάνω τη δουλειά ψυχολόγου, ούτε ισχυρίζομαι ότι την κάνω.
Ναι, είναι απολύτως νόμιμο να γράφει κανείς την αποψάρα του δημόσια. Και για μένα, και για σένα.
(Το καλύτερο είναι ότι πιστεύεις ότι είμαι ψυχολόγος, αλλά το κρύβω.)
__________________
5.
Λενάκι, ποιά είναι η άποψή σου για το εξής:
Είναι καλύτερα να έχουμε λιγότερα ρούχα μα καλύτερη ποιότητα ή περισσότερα για να αλλάζουμε μα πιό φθηνά;
Εσύ κρατάς τα παλιά σου ρούχα αν είναι σε καλή κατάσταση για να τα ξαναφορέσεις κάποια στιγμή στο μέλλον;
Εγώ είμαι μαζώχτρα, θέλω να κρατάω όλα τα παλία μου ρούχα (πχ παντελόνια καμπάνες, φορέματα με βολάν, ασύμετρες φούστες) γιατί πιστεύω ότι κάποτε θα γυρίσουν στη μόδα. Επίσης μου αρέσει να παίρνω μπλουζακια κ αξεσουάρ των 3ευρώ για να ανανεώνω λίγο με φτηνό τρόπο τη γκαρνταρόμπα μου. Ο άντρας μου μου τη λέει για αυτό και υποστηρίζει ότι καλύτερα να έχω 3-4 κλασικά παντελόνια καλής ποιότητας παρά 15 που μετά από 5-6 πλυσίματα φθείρονται λόγω κακής ποιότητας.. με το που βγάζει ένα κομπάκι η μια κλωστή η μπλούζα μου μου λέει να τη δώσω.. εσύ ποιός πιστεύεις είναι ο καλύτερος τρόπος διαχείρισης μιας σωστής ντουλάπας για Mid-30s γυναίκες;
Ευχαριστώ, αγαπώ τη στήλη σου, είναι η ευχάριστη στιγμή της ημέρας με καφεδάκι και αργή απολαυστική ανάγνωση ερωτήσεων και κυρίως απαντήσεων.. μακάρι να μπορούσα να έρθω ΝΥ να σε βρώ σε κάποιο από τα πάρκα που ανεβάζεις στο Instagram να σε κεράσω καφέ να τα πούμε... τι ωραία που θα ήταν.. σε φιλώ..
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πιστεύω ότι είμαστε αφελείς αν πιστεύουμε στα αλήθεια ότι κάτι επανέρχεται στη μόδα στην ακριβώς ίδια μορφή που είχε η μόδα δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια πριν. Η βιομηχανία της μόδας είναι πολύ πιο πανούργα από μας. Ο στόχος της είναι να έχει κέρδη. Αν επέστρεφαν οι μόδες αυτούσιες, θα είχε πεθάνει προ πολλού η βιομηχανία. Οι μόδες επιστρέφουν περίπου όπως παλιά, ποτέ με ακριβώς τον ίδιο τρόπο. Οι καμπάνες δεν είναι τόσο καμπάνες. Οι βάτες δεν είναι τόσο βάτες. Τα παλιά ρούχα συνήθως φαίνεται ότι είναι παλιά, γιατί τα υφάσματα, τα χρώματα και τα πατρόν αλλάζουν πολύ. Αυτά που δεν φαίνονται παλιά είναι τα πιο ουδέτερα από όλα (αυτά που λέμε κλασικά) και αυτά που δεν έχουν ουσιαστικά φορεθεί. Όσο καλής ποιότητας και να είναι ένα ρούχο, για να επιβιώσει, πρέπει να μην φορεθεί. Πραγματικά αθάνατα ρούχα δεν υπάρχουν. Αυτά είναι επίσης ψέματα της βιομηχανίας για να αγοράζουμε εξωφρενικά ακριβά ρούχα και να ξεγελιόμαστε με τη θεωρία της «επένδυσης».
Είμαι υπέρ των φτηνών αξεσουάρ και φτηνών ρούχων ενίοτε, για λόγους ανανέωσης. Είμαι υπέρ των λίγων και καλών βασικών κομματιών (ένα παλτό, μια τσάντα, ένα καλό άσπρο πουκάμισο, ένα καλό μάλλινο πουλόβερ). Είμαι πολύ κατά της τεράστιας ντουλάπας με τα πολλά παλιά ρούχα. Σκονίζονται, χαλάνε, ξεχνιούνται, και δημιουργούν ψευδαίσθηση αφθονίας που δεν υπάρχει. Μου φαίνεται καλύτερο να έχεις λίγα, να τα βλέπεις όλα με μια ματιά, αλλά να τα φοράς όλα και να ξέρεις κάθε φορά τι σου λείπει, ώστε να μπορείς να συμπληρώνεις στις εκπτώσεις.
__________________
6.
Αγαπημένη μου Α, μπα,
Για να ελαφρύνουμε την κουβέντα, τι γνώμη έχεις για το πολύκροτο διαζύγιο Μπραντ-Αντζελίνα; Είναι ο Μπραντ στην πραγματικότητα ο Dude και η Ατζελίνα επικίνδυνη σκύλα; Οι κινήσεις ήταν άραγε προμελετημένες ή απλά τα μίντια έστησαν χορό; Και πάνω απ' όλα, πρώτα απ' όλα η δημοσιότητα ή τα παιδιά; Θα μου πεις τι μας νοιάζει, αλλά νομίζω ότι το όλο θέμα αποτελεί θησαυρό για πολυεπίπεδη ανάλυση
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Για ανάλυση του εαυτού μας, ίσως. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο καθένας κάνει τις δικές του προβολές και αποφασίζει ανάλογα με τις εμπειρίες του. Χρησιμοποιεί τους διάσημους για να ξαναζήσει ή για να αποφύγει να ξαναζήσει κάτι που νιώθει ότι έχει κοινό με την ιστορία. Είναι σύμβολα, δεν είναι άνθρωποι. Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι αδύνατο να ξέρει κανείς. Σε επίπεδα τέτοιου πλούτου και διασημότητας δεν ισχύουν οι κανόνες που ξέρουμε εμείς. Ακόμη και η προσπάθεια ανάλυσης μου φαίνεται πάρα πολύ μάταιη. Αγνοούμε πολύ θεμελιώδη δεδομένα (που για τους συμμετέχοντες είναι αυτονόητα).
_________________
7.
Α μπα μου, ξέρω ότι θα το δεις μετά από καιρό, εύχομαι όμως να μην είναι αργά. Είμαι 25 χρόνων και δουλεύω σε μια σχολή χορού. Εδώ και δύο μήνες έχουμε έναν καινούριο μαθητή, ετών 42, ο οποίος με έχει προβληματίσει πολύ. Στην αρχή ήταν πολύ σοβαρός και απόμακρος, μετά τον πρώτο μήνα που άρχισε να νιώθει πιο άνετα άρχισε να μου μιλάει λίγο παραπάνω, τίποτα παρεξηγήσιμο. Μια μέρα πριν το μάθημα, χωρίς να δώσω αφορμή, άρχισε να μου εξηγεί γιατί οι περισσότερες γυναίκες είναι μπάζα (δικά του λόγια), να μου λέει για τις σχέσεις που έχει κάνει, και γενικά αναφέρθηκε εκτεταμένα και με λεπτομέρειες στο ερωτικό του παρελθόν, με τρόπο χυδαίο σε πολλά σημεία-μέχρι και ποια studio της Αθήνας προτιμά μου ανέφερε, αφού είπε ότι όταν πληρώνεις εχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Να σημειώσω πως ειπε ότι ενας αντρας της ηλικιας του που μπλεκει με 20χρονες είναι άρρωστος. Δεν έδωσα σημασία, άλλος ένας πυροβολημένος που πρέπει να έχω στον πάγο. Από τις επόμενες μέρες όμως, άρχισε να δείχνει έντονο ενδιαφέρον προς το πρόσωπό μου. Να μου λέει πόσο όμορφη είμαι, πόσο καλή, πόσο έξυπνη, κλπ κλπ. Άρχισε να πιανει κουβέντα με την παρέα μου και να με γυροφέρνει συνέχεια. Επίσης, άρχισε να μου λέει πράγματα επι τούτου για να με σοκάρει και να με προκαλεί να αντιδράσω. Στην αρχή, εγώ του απαντούσα, προσπαθώντας να του δείξω ότι δεν είμαι χαζή και ότι δεν έχω πρόβλημα να τον βάλω στη θέση του, μπας και σταματήσει, αλλά μετά κατάλαβα ότι του άρεσε. Ήθελε δηλαδή να του την πω, να τον προσβάλλω, χαιρόταν και γελούσε μόνος του, οπότε κ εγώ άλλαξα τακτική και απομακρύνθηκα, χωρίς να σημαίνει ότι αυτός πτοήθηκε και σταμάτησε να με τσιγκλάει. Στο τελευταίο μάθημα, λοιπόν, χόρευα με κάποιον άλλον μαθητή και ο «ετών 42» δεν χόρευε, παρακολουθούσε. Μετά το τέλος του μαθήματος ήρθε μια κυρία, μεγαλύτερη γύρω στα 50, και μου είπε ότι ο «ετών 42» με κοίταγε συνεχώς και πως φαινόταν πάρα πολύ εκνευρισμένος όσο χόρευα και ότι περπατούσε πάνω κάτω. Βγαίνοντας λοιπόν από την αίθουσα του μαθήματος, έρχεται από πίσω μου, με πιάνει από τον αυχένα και μου λέει «με πρόδωσες στο προηγούμενο μάθημα». Απολύτως σοβαρά. Εγώ είπα απλώς «ελα, βλακείες» κ έφυγα. Έχω τρομάξει με αυτή του τη συμπεριφορά, δεν ξέρω πού θα μπορούσε να οδηγήσει και δεν ξέρω
τι να κάνω. Φοβάμαι να του κόψω και την καλημέρα μην γίνει επιθετικός. Βοήθεια !
-ψιλοτρομοκρατημένη
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Κι εγώ τρομοκρατήθηκα. Πάρ'το στα σοβαρά, στα πάρα πολύ σοβαρά, προστάτεψε τον εαυτό σου με κάθε μέσο. Το πρώτο – και το τελευταίο - που πρέπει να εξασφαλίσεις είναι να μην τον ξαναδείς ποτέ, και να μην σε ξαναδεί ποτέ. Λες ότι δουλεύεις σε σχολή χορού, άρα δεν είναι δική σου. Πες στους ιδιοκτήτες τι συμβαίνει, ότι τίθεται θέμα ασφάλειας, και εύχομαι να καταλάβουν πόσο σοβαρό θέμα είναι και να τον απομακρύνουν από μαθητή. Ελπίζω να μην ξέρει τίποτα για σένα (πού μένεις, τηλέφωνο) και να ξέρεις εσύ τα πάντα γι'αυτόν, γιατί θα χρειαστεί να επιστρατεύσεις δικηγόρο σε περίπτωση που προσπαθήσει να επικοινωνήσει μαζί σου εκτός μαθήματος. Κάνε ό,τι μπορείς να κάνεις, γιατί η μια πιθανότητα που υπάρχει να είναι πραγματικά επικίνδυνος είναι αρκετή. Έχει όλα τα προειδοποιητικά σημάδια. Μην προσπαθήσεις να εκλογικεύσεις την κατάσταση, είναι υπαρκτό και πραγματικό πρόβλημα. Αν η σχολή δεν το πάρει στα σοβαρά, φύγε από τη σχολή. Αυτά κατέβασε το κεφάλι μου. Αγαπητοί αναγνώστες, αν ξέρετε τι μπορεί να γίνει με το νόμο ή με την αστυνομία (υποψιάζομαι όχι πολλά πράγματα), πείτε μας στα σχόλια.
σχόλια