ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι σου τρώει την ψυχή; Το ανεκλήρωτο το όνειρο; Ο έρωτας ο απών; Το τηλέφωνο που δε ταράζει την ησυχία σου; Η καριέρα η άλλη, που θα μπορούσες να είχες; Κόσμοι φτιαγμένοι στο μυαλό σου και όνειρα ένα σκασμός. Η προσδοκία όμως του τι θα έρθει είναι σα ναρκωτικό. Και σε ανεβάζει και σε καταποντίζει. Τι κι αν ο νους το αναλύει και το εξηγεί. Η καρδιά, ανυπάκοη, ανυπόμονη, και αθεράπευτα αισιόδοξη ελπίζει. Κι είναι ώρες ώρες δυσβάσταχτη αυτή η προσμονή.Πόση δύναμη χρειάζεται; Πόση λογική απαιτείται να εκλογικεύσεις την απόσταση της πραγματικότητας και του φκιασιδομένου στο μυαλό σου σεναρίου;Κι αν φανείς αδύναμος έστω και για μια στιγμή... σε ρούφηξε. Και στήνεις παραμύθια ξανά και ξεστομίζεις δικαιολογίες σωρό γιατί δεν τα προσδοκούμενα αργήσαν. Κι ας ξέρεις ότι δε θα ρθουνε ποτέ. Πουτάνα η ελπίδα κι εσύ το δουλικό της. Της τάζεις έρωτες αλλά αυτή πουλιέται σε φθηνά σοκάκια. Σε ένα συγκαταβατικό χαμόγελο, σε ένα άδειο βλέμα και μια κουβέντα που ευγενικά σε παραμέρισε. Εχω ακούσει ιστορίες που αυτή η πουτάνα είχε μπέσα και βγήκε αληθινή. Και αναθάρισα. Και με ρούφηξε. Ξανά