Σχεδόν κάθε εβδομάδα σκάει ένα μεγάλο θέμα σχετικό με την παιδοφιλία. Και δεν μιλάμε για το εξωτερικό δελτίο παρ' ό,τι κι εκεί βγαίνουν συνέχεια ειδήσεις: τα σκάνδαλα Καθολικών ιερέων, οι διαμαρτυρίες για την Honey Boo Boo - την ανήλικη στάρλετ της Αμερικανικής τηλεόρασης, οι αποτροπιαστικές αποκαλύψεις για υπέργηρους ή νεκρούς πλέον Βρετανούς παρουσιαστές και ηθοποιούς, η σύλληψη του τραγουδιστή των Lostprophets Ian Watkins που κατηγορείται πως προσπάθησε να βιάσει κορίτσι ενός έτους, ή του εικαστικού Graham Ovenden, που ως παιδόφιλος χρησιμοποιούσε την τέχνη του ως άλλοθι για να γλιτώσει την σύλληψη - και τα κατάφερε για πάνω από 20 χρόνια. (Αν και η πιο ενδιαφέρουσα είδηση των τελευταίων μηνών αφορά τη σύλληψη αξιοσέβαστης γυναίκας που ήταν μάλιστα μέλος οργάνωσης εναντίων των γκέι - καταδικάστηκε για παιδεραστία, για κακουργήματα ενάντια στην ίδια της την κόρη!)
Μιλάμε για την Ελλάδα, όπου τους τελευταίους μήνες: συνελήφθη 52χρονη καθηγήτρια φροντιστηρίου στο κέντρο της Αθήνας που κανόνιζε σεξ με δίχρονα κοριτσάκια - στο σπίτι της βρέθηκε παιδοφιλικό πορνό και τετράδιο για το παιδοφιλικό κίνημα στην Αθήνα, με τα ονόματα όσων συμμετείχαν. Προπονητής από την Κρήτη δικάστηκε για 51 υποθέσεις με ισάριθμους ανήλικους - καταδικάστηκε σε 401 χρόνια φυλακή. Σαρανταεννιάχρονος προπονητής κρίκετ σε ομάδα της Κέρκυρας πιάστηκε για ασέλγεια ανηλίκου. Στο Κιλκίς συνελήφθη άνεργος για αποπλάνηση παιδιού κατ' εξακολούθηση και προσφοράς κάνναβης, ενώ η Αστυνομία έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφίες και τα στοιχεία του, πράγμα που κάνει πλέον όλο και συχνότερα.
«Ούτε που θυμάμαι πόσα κορίτσια έχω βιάσει» δήλωσε προχτές ο παιδόφιλος από τα Πετράλωνα - ο 40χρονος εντόπιζε μαθήτριες 8-14 ετών και, προσποιούμενος τον αστυνομικό, τις οδηγούσε σε απόμερους χώρους με το πρόσχημα της έρευνας. Εικοσιδυάχρονη δασκάλα σε χωριό του Νομού Χανίων προσέγγιζε μικρούς μαθητές στο facebook για να τους βοηθήσει στα μαθήματα και τους αποπλανούσε.
Χτες μάλιστα η ΕΛΑΣ αναγκάστηκε να εκδώσει ανακοίνωση με οδηγίες προς τους πολίτες. Εκτός των άλλων εξηγεί πώς να διαπιστώσουμε αν κάποιος είναι παιδόφιλος:
"Παρατηρήστε το άτομο που υποψιάζεστε για σεξουαλικά κακοποιητική συμπεριφορά σε παιδιά: Ενδιαφέρεται περισσότερο για τα παιδιά απ' ότι για τους ενήλικες; Προσφέρεται να κρατήσει τα παιδιά σας για να κάνετε τις δουλειές σας ή για να βγείτε έξω; Εργάζεται με παιδιά; Είναι ιδιαίτερα εκδηλωτικός με τα παιδιά; Εμπλέκεται σε δραστηριότητες με παιδιά, όταν δεν είναι παρόντες οι γονείς; Είναι ελεύθερος, δεν ενδιαφέρεται να έχει ένα σύντροφο της ηλικίας του ή έναν οποιονδήποτε σύντροφο; Ενδιαφέρεται περισσότερο για τα παιδιά της συντρόφου του απ' ότι για την ίδια; (σε μονογονεϊκές οικογένειες) Ταυτίζεται περισσότερο με τα παιδιά απ' ότι με άτομα της ηλικίας του; Έχει περισσότερες φιλικές σχέσεις με παιδιά απ' ότι με ενήλικες; Οι φίλοι του (που είναι παιδιά) είναι συγκεκριμένης ηλικιακής κατηγορίας ή/και φύλου;"
Παράλληλα η ΕΛΑΣ τονίζει τι πρέπει να προσέξουμε στα παιδιά:
" Παρατηρείτε κάποια απότομη αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού σας; Μήπως εμφανίζει ξαφνικά προβλήματα στον ύπνο ή βλέπει πιο συχνά εφιάλτες; Ζωγραφίζει θέματα με σεξουαλικό περιεχόμενο; Έχει σεξουαλική συμπεριφορά που δεν ταιριάζει με την ηλικία του ή επιδεικνύει σεξουαλική συμπεριφορά προς άλλα παιδιά; Έχει παλινδρομήσει σε προηγούμενες συμπεριφορές, όπως ενούρηση και εγκόπρηση, ενώ είχε μάθει να ελέγχει τις συμπεριφορές αυτές; Φοβάται πρόσωπα ή μέρη που δεν φοβόταν παλιότερα; Μιλάει τον τελευταίο καιρό συνέχεια για κάποιον ενήλικο για τον οποίο δε μιλούσε στο παρελθόν; Έρχεται σπίτι με σκισμένα ρούχα ή λερωμένα εσώρουχα; Εμφανίζει δυσκολία να περπατήσει ή να καθίσει;"
Η ανακοίνωση έκανε κάποιους να αναρωτηθούν αν βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα υστερία που θα οδηγήσει σε κυνήγι μαγισσών. Θα γίνουμε καχύποπτοι; Θα στιγματίσουμε άδικα ανθρώπους; Θα πανικοβάλλονται οι γονείς με το παραμικρό; Θα μπορέσουμε να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας;
Η ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. μοιάζει να έχει προβλέψει μόνο το τελευταίο. Τα γράφει πάντως πολύ εύστοχα:«Μην πανικοβάλλεστε, αλλά έχετε τα μάτια και τα αυτιά σας ανοιχτά. Λάβετε υπόψη ότι τα παιδιά στην εφηβεία μπορεί να είναι αντιδραστικά και να αναζητούν την ιδιωτικότητα, ενώ αλλαγές στη συμπεριφορά τους μπορεί να οφείλονται στο σεξουαλικό ξύπνημα. Σταθείτε δίπλα τους με τρόπο διακριτικό και όχι παρεμβατικό. Μιλήστε στα παιδιά σας, κερδίστε την εμπιστοσύνη τους. Πρέπει να πιστεύουν ότι μπορούν να σας πουν οτιδήποτε, χωρίς να φοβούνται ή να ντρέπονται. Μιλήστε τους για το σώμα τους».
Γιατί δεν μιλούν τα παιδιά συνήθως; Στην ελληνική έρευνα «Παιδοφιλία και Διαδίκτυο» του Ευστράτιου Παπάνη, επίκουρου καθηγητή του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, και των φοιτητριών του Ε. Γιαννακού και Λ.Ε. Μαλκογιώργου, μαθαίνουμε ότι ο δράστης τα καθιστά συνένοχα στο κοινό, ένοχο μυστικό: «Η ενοχή ανέκαθεν αποτελούσε όπλο των παιδόφιλων και είναι μια ψυχική κατάσταση που τα παιδιά δεν μπορούν ακόμα να επεξεργαστούν συναισθηματικά και γνωστικά. Το αποτέλεσμα είναι ότι συνήθως απωθούν και δεν αναφέρουν πουθενά το περιστατικό που την προκάλεσε».
Πού οφείλεται η έξαρση της δημοσιότητας των παιδοφιλικών πράξεων;
Εξήγηση πρώτη: Δεν τα μαθαίναμε παλιά. Σε εποχές που δεν υπήρχε το Ίντερνετ, ακόμα κι αν έμπαινε η είδηση μονόστηλο στις εφημερίδες, ερχόταν κι έφευγε. Τώρα μοιράζεται, κοινοποιείται, αναπαράγεται: Είναι η «λαϊκή απαίτηση» που τελικά κάνει το θέμα να ακούγεται, με τη βοήθεια της διαδραστικής φύσης του Ίντερνετ.
Εξήγηση δεύτερη: Ποτέ άλλοτε δεν ήταν ευκολότερο για τους παιδόφιλους να εκδηλωθούν.
Στην έρευνα που αναφέρθηκε παραπάνω διαβάζουμε: «Το Διαδίκτυο χαρακτηρίστηκε από ερευνητές ως η μεγαλύτερη εξέλιξη στην ιστορία της παιδοφιλίας, ο εικονικός χώρος που αντικατέστησε τις βόλτες προς άγραν θυμάτων σε παιδικές χαρές κ.λπ.».
Επιπλέον, το Ίντερνετ προσφέρει κάτι πρωτόγνωρο στους παιδόφιλους: τη συνειδητοποίηση πως δεν είναι μόνοι. Μέχρι τώρα ζούσαν στα σκοτάδια και δεν μιλούσαν ποτέ σε κανέναν για τις σκέψεις και τις πράξεις τους. Πίστευαν ότι σαν κι αυτούς ήταν ελάχιστοι. Τα chat rooms, τα κρυφά σάιτ, οι κοινότητες αλληλοϋποστήριξης τους έφεραν σε επαφή με άλλους, τους έκαναν να μοιραστούν ιστορίες. Κι έτσι αποθρασύνθηκαν: η κοινωνικοποίησή τους τους έκανε πιο αποφασισμένους να ζήσουν στην πράξη τις φαντασιώσεις τους και αύξησε τη ζήτηση παιδοφιλικής πορνογραφίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα παιδιά.
Εξήγηση τρίτη: Οι Αρχές κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος είναι πάντα ετοιμοπόλεμη. Το Ίντερνετ λειτουργεί ως φάκα/παγίδα παιδόφιλων. Παλιότερα ήταν δύσκολο να τους εντοπίσεις: δρούσαν πίσω από κλειστές πόρτες, χωρίς ίχνη. Πλέον η τεχνολογία, πέρα από σύμμαχός τους, είναι ταυτόχρονα και χαφιές. Οι εικόνες στο κομπιούτερ διάσημου τραγουδιστή εντοπίστηκαν όταν το πήγε για επιδιόρθωση κι ο τεχνικός κάλεσε την Αστυνομία, ενώ πολλοί παιδόφιλοι συνελήφθησαν μετά από παγίδα που στήθηκε οnline (με τους αστυνομικούς να παρουσιάζονται ως 8χρονα κοριτσάκια και να κλείνουν ραντεβού).
Ξανά και ξανά; Ο παιδόφιλος των Πετραλώνων που παραδέχτηκε τουλάχιστον 21 βιασμούς, είχε στο παρελθόν (1995-2005) συλληφθεί δύο ξεχωριστές φορές για τους ίδιους λόγους και είχε φυλακιστεί. Ο 49χρονος προπονητής της Κέρκυρας είχε συλληφθεί και πριν από 13 χρόνια και είχε καταδικαστεί σε έναν χρόνο φυλάκιση με αναστολή. Παρότι θεωρείται πιθανό πως η μεγάλη πλειονότητα θα επαναλάβει το αδίκημα, είτε οι ποινές δεν είναι αρκετά μεγάλες είτε ο σωφρονισμός δεν πετυχαίνει. (Τις προάλλες καταδικάστηκε ο Κρητικός προπονητής που αναφέραμε, για τα 51 ανήλικα παιδιά, σε 401 χρόνια φυλακή. Πόσα θα εκτίσει στην πραγματικότητα; Κατά συγχώνευση, τα χρόνια κάθειρξής του γίνονται 220, από τα οποία τελικά θα εκτίσει τα 25.)
Η παιδοφιλία δεν θεραπεύεται μόνο με τη φυλάκιση. Στην έρευνα «Παιδοφιλία και Διαδίκτυο» αναφέρεται πως βασικό χαρακτηριστικό του παιδόφιλου είναι η σεξουαλική θυματοποίησή του κατά την παιδική ηλικία: «Οι δράστες, μάλιστα, φαίνεται να επιλέγουν ένα παιδί ίδιας σχεδόν ηλικίας με τη δική τους όταν είχαν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση. Πολλοί από τους παιδόφιλους φαίνεται ότι είχαν υπάρξει μάρτυρες ενδοοικογενειακής βίας, είχαν βιώσει συναισθηματική απόρριψη από τους γονείς τους και είχαν ευνουχιστεί συναισθηματικά από τον μεγάλο έλεγχο και την καταπίεση που ασκούσαν οι γονείς τους πάνω τους. [...] Σύμφωνα με τους Finkelhor, οι παιδεραστές δρουν γιατί ικανοποιούν και την ανάγκη τους για κυριαρχία κι επιβολή στις διαπροσωπικές σχέσεις, ενώ είναι φανερό ότι χαρακτηρίζονται από ανεπάρκεια όσον αφορά τις κοινωνικές δεξιότητες και διακατέχονται από έντονα συναισθήματα μοναξιάς».
Τι θα πρέπει να γίνει, λοιπόν; Οι παιδόφιλοι είναι κι οι ίδιοι θύματα. Στη Βρετανία γίνεται χημικός ευνουχισμός. Στις ΗΠΑ πρέπει να δηλώνουν ακριβή τόπο διαμονής, που δημοσιοποιείται: όλοι γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή αν κοντά τους μένει κάποιος αποφυλακισμένος παιδόφιλος και είναι έξτρα προσεκτικοί, συχνά τον σταματούν πριν δράσει πάλι.
Στην Ελλάδα η πρόταση που διατυπώνεται με ευκολία είναι «κρεμάλα, ψόφος». Πάντως, απέχουμε πολύ απ' το αμερικανικό μοντέλο: όποιος αποφυλακιστεί χάνεται στο πλήθος, άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Και ανενόχλητος, θέλοντας και μη, συνήθως ξαναχτυπά. Το ζητούμενο, πάντως, δεν θα ήταν μονάχα μια αυστηροποίηση του νόμου (από ένα σωρό νόμους που ξεχνιούνται ή δεν τηρούνται έχουμε χορτάσει) αλλά η εφαρμογή του.
Σύμφωνα με το DSM-IV (American Psychiatric Association, 1994), ως παιδοφιλία ορίζεται η επαναλαμβανόμενη και επίμονη σεξουαλική τάση, φαντασίωση ή συμπεριφορά που περιλαμβάνει σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά έως 13 ετών.
Αυτές οι τάσεις και οι φαντασιώσεις υποδεικνύουν παιδοφιλία, εάν προκαλούν δυσφορία ή διαταραχή στην κοινωνική, εργασιακή ή άλλη σημαντική περιοχή της λειτουργικότητας του ατόμου. Προϋπόθεση αποτελεί και το γεγονός ότι ο παιδόφιλος θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 16 ετών και 5 έτη μεγαλύτερος από το παιδί.
σχόλια