ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα. Έκανα χθες την αντίστοιχη εξομολόγηση και θέλω να σας ευχαριστήσω για τα σχόλια σας.Αλήθεια, πιστεύεται οτι δεν φαίνεται η αξία μας απο το τι και πόσο κράτησε; Έχω μεγαλώσει σε επαρχία, όπου ζω ακόμα και εδω τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Να σας πω οτι η ''καλόψυχη'' γιαγιά μου που είμαι η μοναδική της εγγόνα, μου λέει οτι κοιμάμαι με τα παπούτσια που δεν έχω παντρευτεί ακόμα. Μια άλλη επίσης ''καλόψυχη'' κυρία είχε πει απο τα 27 μου οτι να με ψήσει η μάνα μου και να με φάει επειδή θα μείνω μόνη μου και ο θείος μου-αδελφός του πατέρα μου-μου βρίσκει γαμπρούς απο μόνος του.... Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως αυτά τα περιστατικά με αγχώνουν.Επίσης, μην ξεχνάμε οτι υπάρχει και ο ''ρατσισμός'' ανάμεσα σε γυναίκα και άνδρα, γυναίκα ελεύθερη σημαίνει οτι δεν την αντέχει κανείς και άνδρας ελεύθερος οτι δεν αξίζει καμία κοπέλα για αυτόν.Και τι; Φαίνεται η αξία της γυναίκας απο το αν θα παντρευτεί ή οχι; Και αν παντρευτεί, μετά θα φαίνεται η αξία της στο αν θα κάνει παιδιά ή οχι; Δλδ. αν δεν κάνεις κάτι απο τα 2 τότε δεν αξίζεις σαν γυναίκα και σαν άνθρωπος;Δεν λέω οτι είμαι άβγαλτη, έχω γνωρίσει παλικάρια και έχω απορρίψει όπως με έχουν απορρίψει και εμένα φυσικά επειδή ξέρω πολύ καλά το τι θέλω απο μια σχέση και έναν άνδρα, και οχι δεν ψάχνω το μοντέλο που θα είναι και τέλειος, επειδή δεν είμαι ούτε εγω μοντέλο και τέλεια. Απλά θέλω κάποιον που να έχουμε κοινά θέλω, να μπορούμε να συννενοηθούμε και να υπάρχει και έρωτας-χημεία και οχι απλά να είμαι με κάποιον για να λέω οτι παντρεύτηκα και εγω... Συναισθήματα ρε παιδιά, αυτά θέλω και μου λείπουν.