ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ο φίλος μου (6 μήνες μαζί), αρνείται κατηγορηματικά και αμετάκλητα να μιλήσει για το παρελθόν του. Το μόνο που έχει πει είναι ότι πριν αρκετά χρόνια, όταν ηταν φοιτητής, είχε μια σχέση που κράτησε 3-4 χρόνια. Και τέλος. Αυτό. Όλα τα υπόλοιπα, τα πριν και τα μετά, καλύπτονται από μαύρο πέπλο. Όταν τον ρωτήσω (το έχω κάνει ως τώρα 5-6 φορές μέσα σε έξι μήνες), αρχικά γελάει και πάει να αποφύγει, μου λεει ότι δεν έχει καμία σημασία το παρελθόν αλλά το τώρα, το εγώ κι αυτός, και τίποτα άλλο. Μόλις τον ζορίσω, αρχίζει και θυμώνει και το πρόσωπό του γίνεται πέτρα. Μου λέει ότι δεν έχει κανένα νόημα να μιλάμε για παρελθόν (αν και αυτός στις αρχές μας, μόνο προβολέα δεν άναψε όταν με ρώταγε), γιατί άλλωστε τι θα κερδίσουμε και ότι πρέπει να σταματήσω να ρωτάω γιατί όποια απάντηση και να πάρω πώς θα ξέρω αν είναι αλήθεια ή ψέμα; (ότι δηλαδή ο καθένας μπορεί να παρουσιάσει το παρελθόν του όπως θέλει, άρα τι νόημα θα είχε να ακούσω το οτιδήποτε, εφόσον είναι παρελθόν και δεν γίνεται κανείς αν το "ελέγξει" αν ισχύει κάτι ή όχι. Ολόκληρη θεωρία δηλαδή. . Μόλις του λέω: "δηλαδή αυτά που έχω πει εγώ σε σένα γιατί μου τα ρώταγες, εφόσον θεωρείς ότι κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι μπαρούφες?" και εκεί ή δεν απαντάει ή μου λέει "δεν το ξέρω, σίγουρα μου κρύβεις πράγματα που έχεις κάνει". Να τονίσω ότι οι ερωτήσεις μου περί παρελθόντος δεν περιλαμβάνουν ηλιθιότητες, όπως "ποια ήταν, πώς την έλεγαν, τι κάνατε και πού" και ανατριχιαστικές ηλίθιες λεπτομέρειες. Ας πούμε για τη σχέση που είχε ως φοιτητής έχω καλυφθεί,, είχε μια μακροχρόνια σχέση τότε και τέλος. Δεν έχω και ούτε θέλω να μάθω κάτι άλλο. Αλλά το μετά με προβληματίζει. Τι φάση; Ας πει "είχα κάτι ξεπέτες", ας πει "είχα άλλη μία τότε", ας πει "δεν είχα τίποτα". Ποιο είναι το πρόβλημα δηλαδή; Πού κολλάει; Εμένα μου κάνει ύποπτο. Είναι πληγωμένος; Δεν έχει τίποτα να πει και ντρέπεται να το πει; Έχει κάτι να πει και πάλι ντρέπεται να το πει; Γιατί τόσος θυμός και ξενέρα όταν απλά η κοπέλα σου ρωτάει κάτι για σένα; Γιατί το τονιζω, το ότι ρωτάω έχει να κάνει ότι θέλω να μάθω έστω ένα μικρό πραγματάκι ΓΙ'ΑΥΤΟΝ, όχι γι' αυτήν/ες. Άλλωστε ούτε εγώ έχω δώσει χαζές λεπτομέρειες, είπα τα βασικά, τα πολύ βασικά, και τέλος. Τι λέτε; Είναι ύποπτο ή όχι; Είναι απλά έτσι ως άτομο ή έχω κάτι να "φοβάμαι"; Νιώθω ότι δεν ξέρω ποιος είναι, ότι κουμπώνεται και τρέχει στο καβούκι του.Σε μένα φέρεται άψογα και δεν έχω παράπονα άλλου είδους. Αν είμαι ανώριμη και ηλίθια πείτε το, θα ανακουφιστώ.