ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω μόνη. Πολυ μόνη. Μετά τις 11, που όλοι κοιμουνται ,εγώ δε κλείνω μάτι. Περιπλανιέμαι στο δωματιο, στοιχειώνω το χώρο, εγω και οι σκέψεις μου... Αισθάνομαι διαφορετική. Μεγάλωσα και ωρίμασα νωρίς. Χωρίς αυτό απαραίτητα να σημαίνει οτι είναι αρνητικό, είμαι υπερήφανη. Δεν ταιριάζω όμως πουθενά. Δεν είναι που θέλω να αναμειχθώ στο πληθος, να ανήκω σε ένα μικρό συνολο, είναι που έχω μια βαθύτερη ανάγκη να με αγκαλιάσει κάποιος/α σφικτά, να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις που δε με αφήνουν σε ησυχία, να ακουσω μια δεύτερη αποψη πανω σε ένα οποιοδήποτε θέμα. Συνεχώς ξεκινάω "φιλίες" και απομακρύνομαι.Ξεκινάω "φλερτ" και ξενερώνω. Βαρέθηκα να συναναστρέφομαι με ανθρώπους... καλπικους. Μια κουβέντα επιφανειακή. Δεν βλέπω καμια ουσία, πουθενά. Κουράστηκα να ακουω για πρώην , νυν και έπειτα. Mαλλιά και ρουχα. Καθυστέρηση και εγυμοσύνες. Σεξ χωρις προφυλαξεις γιατί "είναι ανδρικη υπόθεση". Θέλω να γνωρισω εναν ανθρωπο, χαλαρό, απλό, μορφωμένο, να κάνουμε βόλτα χωρίς τον ριμαδοκαφέ στο χέρι, χωρίς ινφινιτι σκαρφ, τσοκερ και ινσταγκραμ. Θελω να κυκλοφορήσω χωρίς τσεκ ιν και ταγκς. Ειμαι μόνο 19 , και αισθάνομαι 90. Δε θέλω να δείξω το στήθος μου, την πολυτάραχη και ξεχωριστη ζωή μου, το φαγητό που διαλέγω στο εστιατόριο, το ίδιο το εστιατόριο. Ξέρω ορθογραφία, μ'αρέσουν τα κουλτουριάρικα (ταινίες, κομιξ, ζωγραφική, τρέλα, πανκ καταστασεις) μισώ τα δίπατα παπουτσια. Μιλούσα με μια φίλη, δεν έστελνε λόγια, μόνο φωτογραφίες, του εαυτου της. ΔΕΝ ειμαι ανασφαλής, δεν βαφομαι, δε κάνω τγουερκ, δεν δεν δεεεεν, δεεεν, μπορω να γράφω ώρες, δε θα το κάνω. "Πάτερ", γαλήνεψε τη καημένη τη ψυχή μου, είχα ανάγκη να τα πω αλλιως θα έκσαγα. Τωρα ειμαι καλύτερα. Καληνύχτα Υ.Σ. Αγάπη και υγεία σε όλους απο έναν μισάνθρωπο.Υ.Σ.2 Εχω ινφινιτι σκαρφ , είναι βολικό, είναι όμορφο, i accept it , εκείνες τις κουβερτες-ινφινιτι μισώ.