ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μου αρέσει το κλίμα των γιορτών. Ότι οπωσδήποτε την Πρωτοχρονιά πρέπει να βγεις έξω ή να μαζευτείς σε ένα μαντρί, το οποίο έχει μασκαρευτεί λόγω της ημέρας, να φορέσεις ένα ηλίθιο χαμόγελο και να συναναστραφείς με ανθρώπους(συγγενείς σου και καλά) που τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου αδιαφορείς πλήρως γι' αυτούς, τους επισκέπτεσαι για κανα μισάωρο αγγαρεία μια φορά το δίμηνο , τους θάβεις ή τους ζηλεύεις κουτσομπολεύοντας πίσω από την πλάτη τους και ξαφνικά ω! τι θαύμα! την Πρωτοχρονιά μαζεύεστε όλοι μαζί και παριστάνετε την γλεντζέδικη οικογένεια θυμίζοντας ένα κακέκτυπο του ''στην υγειά μας''. Τσουγκρίσματα, ευχούλες, σαχλαμαρίτσες και ξαφνικά στις δώδεκα η ώρα το βράδυ σβήνουν τα φώτα και πρέπει να φιληθείτε. Για ποιό λόγο; Γιατί άλλαξε ο χρόνος! Έχουμε 1η Ιανουαρίου. ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ. Ειλικρινά πιο γελοίο λόγο για να γιορτάσεις, δεν έχω ξανακούσει. Άκου άλλαξε ο χρόνος. Και; Επίσης περνάει η ώρα, περνούν οι μέρες, αλλάζει ο μήνας. Και τι σημαινει αυτό δηλαδή; Ποιός ο λόγος να γιορτάζεις κάτι τέτοιο;Και φεύγουν τα Χριστούγεννα, φεύγει η Πρωτοχρονιά και μετά από τρεις μήνες έχουμε άλλη γιορτή. Το Πάσχα! Πριν τρεις μήνες γεννήθηκε ο Χριστός, μετά από τρεις μήνες τον σταυρώνουμε, κλαίμε, οδυρόμαστε, πενθούμε για μια εβδομάδα και πού καταλήγει όλο αυτό; Στην Κυριακή, την τελευταία μέρα της εβδομάδας όπου σφάζουμε ό,τι μπορεί να σφαχτεί και να ξεκοιλιαστεί για να το καταβροχθίσουμε και να γιορτάσουμε έτσι την Ανάσταση(μπόινγκ!) του Χριστού. Ένα ψεύτικο πένθος που καταλήγει σε ένα αληθινό γαστριμαργικό όργιο, όπου σφαχτάρια παρελαύνουν από το τραπέζι αφού έχουν περάσει από τη σούβλα. Ο ορισμός του celebration of life.Όχι, δεν μου αρέσουν οι γιορτές. Αδιαφορώ πλήρως.