ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν υπάρχει ένα πράγμα που μου τη δίνει και μου χαλάει τη διάθεση, είναι να με αποκαλούνε «κύριο» και να μου μιλάνε στον πληθυντικό. Ειδικά το κύριος είναι η πιο χοντρή βρισιά που μπορεί να μου πει κάποιος. Είμαι 25 χρονών ΠΑΙΔΙ πρώτα απ’όλα. Όχι Αλλά και μεγάλος να ήμουν πάλι δε θα το δεχόμουν. Και μάλιστα δείχνω αρκετά χρόνια μικρότερος γιατί ξυρίζομαι (άρα έχω νεανικό πρόσωπο) και ντύνομαι νεανικά. Δε φοράω κουστούμια και τέτοιες μπούρδες. Όπως και το κούρεμα μου είναι νεανικό.Και δεύτερον η συμπεριφορά μου δε μοιάζει καθόλου κυριλέ. Μασάω μονίμως τσίχλα, μιλάω informal σε όλους, άμα μου έρθει ρέψιμο και κλάσιμο, θα το κάνω δημόσια δε κωλώνω…οπότε ρε πούστη μου, τι σκατά έχω πάνω μου για να μου φέρονται έτσι; Ούτε το παρουσιαστικό μου είναι μπαμπουλίστικο…δεν είμαι 2 μέτρα και 150 κιλά για να με πουν κύριο από φόβο. Εκτός βέβαια αν καταλαβαίνουν το ψώνιο μου, και το κάνουν επίτηδες για να μου τη σπάσουν.Φυσικά τους το απαγορεύω όποτε βρω ευκαιρία. Άμα είμαι σε μια ούρα και έχει κόσμο, θα το καταπιώ γιατί δε μου φταίνε σε τίποτα οι από πίσω. Αλλά άμα είμαι μόνος μου με το παιδί η την κοπέλα που δουλεύει εκεί, τότε θα μιλήσω.Τέσπα, μακάρι να καταργηθεί αυτό το πράγμα με το κύριος και τον πληθυντικό, και τίποτα άλλο. Ακόμα δε ξεκίνησε η χρονιά, και ήδη με έχουν πει κύριο, 3 φορές μέχρι τώρα από τότε που άλλαξε ο χρόνος. Τις μετράω.