ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπον Παιδια,δεν γινεται,ΑΥΤΟ θα το μοιραστω μαζι σας. Με ποναει το στομαχι μου από τα γελια (τι ημερα και αυτή!).Εδώ που μενω σημερα εχει στρωσει Παγο. Ξερετε,εννοω αυτόν τον υπουλο Παγο που είναι σκορπιος εδώ και εκει και δεν φαινεται παντα με το ματι. Ετσι και πατησες εκει,εχεις φυγει και οπου βρεις τοιχο σταματας. Αλλοιως συνεχιζεις ακάθεκτα μεχρι να σου πει καποιος Πιγκουίνος "Καλημερα".Εχει προειδοποιησει και η υπηρεσια Καιρου κ.λ.π..Ξεκιναω λοιπον από το σπιτι για να παω στο Σουπερ Μαρκετ με τα ποδια. Αποσταση περιπου 1000 μετρα. Μεχρι να φτασω περασε πανω από ωρα. Ολοι εξω περπατούσαμε σαν τα Ζομπι,ξερετε,με αυτές τις αργες και σπασμωδικές κινησεις(όταν λεω "ολοι",εγω και καμια δεκαρια ακομη παλαβοι).Φτανω στο προαυλιο του Καταστήματος. Εκει που πηγα να παρω ανασα και να κανω τον Σταυρο μου που εφτασα σωα,βλεπω σε αποσταση πνοης μια λωριδα δρομου που γυαλιζε υποπτα. Ωχ λεω,ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Ηταν μια μικρη λωριδα,που ωστοσο επρεπε να περασω (για να μπορεσω να φτασω στο αντικειμενο του ποθου μου: ένα πακετο Καφε!).Όπως στέκομαι και κοιταζω προσεχτικα κατω για να δω που μπορω να πατησω με σχετικη ασφαλεια,βλεπω με την ακρη του ματιου μου έναν ψηλο νεαρο Ανδρα που εχει κανει τα ψωνια του και περπαταει χαλαρος και ανετος με μεγαλα βηματα. Του εριξα μια ματια γιατι μου φανηκε κουφο που περπατουσε ετσι και λεω μεσα μου: σιγουρα Ελληνας (μενω εξωτερικο). Ξανακοιτάζω χαμηλα και παω επιτελους να κανω ένα μινι βημα. Πριν το κανω καλα καλα γλιστραω.Καταφερα να ισσοροπησω,αλλα μου ξεφυγε μια μικρη Κραυγη τρομου.Ακουω καποιον να λεει κατι,γυριζω το κεφαλι μου και βλεπω τον Αντρα που σας ελεγα. Κρατουσε με το ένα χερι τις σακουλες ,και το άλλο το ειχε απλωσει προς το μερος μου. Πιανω λοιπον με ευγνωμοσυνη το χερι του,και εκει που πηγα να του πω:" στασου ακίνητος,μην πλησιαζεις αλλο!" κανει ένα βημα. Αυτή η κινηση αποδειχθηκε ολεθρια. Προβλέποντας το μοιραιο,εβαλα δυναμη στο χερι μου για να τον κρατησω ορθιο (καλα..) με αποτέλεσμα να χασω κι εγω την ισσοροπια μου.Τι να σας πω..βρεθήκαμε και οι δυο ξαπλωμένοι κατω. Κι εκει που σκεφτομουν "αυτό θα μπορουσα να το ειχα καταφερει και μονη μου" τον ακουω να βριζει μεσα από τα δοντια του. Ελληνικότατα!! Κατι για Χριστους και Παναγιες ελεγε,οπου του λεω χαρωπα: "Καλα το καταλαβα πως εισαι Ελληνας!". Σιωπη. Μετα από λιγο: "Ελληνιδα εισαι; δεν σου φαινεται". Μου ακουστηκε καπως σαν: "αν το ειχα καταλαβει σιγα που θα σου απλωνα και το χερι". Και συνεχιζει: "καλη η κουβεντα αλλα οι συνθηκες ακαταλληλες". Οπου με πιανει ακατασχετο γελιο. Οπου ξαπλωνω για τα καλα και παραδινω τα Οπλα. Γελιο λεμε και να με πιανει κραμπα στο στομαχι,να μην μπορω να παρω ανασα. Εκεινος να συνεχιζει τον αγωνα για να βγει από την καταραμενη ζωνη κινδυνου. Κι ενώ αρχιζω να αναρωτιέμαι αν θα περασω την υπολοιπη Ζωη μου ξαπλωμενη και γελώντας μπροστα σε ένα Κατάστημα στα Ξενα, αυτος επιτελους σε καποια αποσταση ορθιος πια και πατωντας σιγουρα στα ποδια του στέκεται και με κοιταζει. Σοβαρος. Και να κοιταζει ανέκφραστος το ρολοι του. Και να μου λεει πως καποτε πρεπει να παει και στο σπιτι. Και να χτυπάει το κινητο του. Και να τον ακουω να λεει: "ερχομαι Μανα,εχει πεσει εδώ μια Ελληνιδα,δηλαδη ειχα πεσει κι εγω,γλιστρησαμε,ε ναι,μαζι γλιστρήσαμε,τι να σου λεω τωρα,ερχομαι,οχι καλα είμαι αλλα ΑΥΤΗ είναι ξαπλωμενη και γελαει. Θα την σηκωσω και ερχομαι".ΘΑ ΤΗΝ ΣΗΚΩΣΩ ΚΑΙ ΕΡΧΟΜΑΙ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΞΑΠΛΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΓΕΛΑΕΙ.Φιλε,αν ΤΥΧΟΝ διαβαζεις Εξομολογήσεις,ενα σου λεω: αν τυχον βρεθουμε καποια στιγμη στον ιδιο χωρο (Ελληνες ειμαστε,πιθανο να συμβει) δεν σε ξερω και δεν με ξερεις. Μην με κοιτάξεις καν.(((-:Και πριν το ξεχασω: Ευχαριστω.