__________________
1.
αμπα μου εχω χωρισει τους ανθρωπους σε δυο κατηγοριες εκεινους που ηρθαν στη ζωη για να τη βολεψουν. που βγαινουν με μια λιστα στο χερι ψαχνοντας να τους χαριστει το "καλυτερο". Αυτο που ολοι θελουν και ζηλευουν και που θα τους δωσει credit στην κοινωνια. το ωραιο σπιτι, τον/την ωραιο/α, γκομενο/α την ωραια δουλεια.
κι εκεινους που ηρθαν στη ζωη για να δημιουργησουν. αυτους που σνομπαρουν ο,τι χαριζεται και προτιμουν να χτιζουν. που αναζητουν τη λειτουργικοτητα του ωραιου σπιτιου, την βαθια και ειλικρινη συνδεση με τον/την γκομενο/α, την παραγωγικοτητα της ωραιας δουλειας.
τους χωριζω δηλαδη σε εκεινους που ζουν για να ικανοποιουν τους αλλους κι εκεινους που ζουν για να ικανοποιουν τον εαυτο τους.
θα ηθελα να καταφερω καποτε να με βαλω στους δευτερους. πιστευω πως ο,τι χαριζεται χανεται ευκολα ενω οτι χτιζεται μενει για παντα. το σπιτι που μπορει να μην ειναι τοσο καλο αλλα το αγαπας για την ανεση που σου προσφερει ενω το αλλο μια ζωη θα μισεις που σου κανει τη ζωη δυσκολη, τον/την ανθρωπο (δε λεγεται γκομενος σε τετοια περιπτωση) που μπορει να μην ειναι τελειος (οπως δεν ειμαστε εμεις) αλλα τον αγαπας γιατι τον βλεπεις να εξελισσεται μαζι σου ενω αυτος που βρηκες ετοιμο θα χαθει στην πρωτη αναποδια, τη δουλεια που μπορει να μη φαινεται ενδιαφερουσα και εντυπωσιακη αλλα εσυ γουσταρεις να της δινεις την ψυχη σου ενω
εκεινη που σου δινει κυρος μπορει να ειναι τυπικη και ανουσια ή εξαντλητικη. δεν εννοω σε ωραριο. καθε δουλεια ή ενέργεια που δεν κανουμε με καυλα ειναι εξαντλητικη.
οι πρωτοι φοβουνται να παρουν τη ζωη τους στα χερια τους γιατι δεν εχουν αρκετη πιστη σε αυτα που θελουν και σταδιακα μαραζωνουν ενω οι δευτεροι παλευουν μια ζωη να αποκτησουν αυτη την πιστη και να πανε κοντρα σε ο,τι δοτο και σταδιακα ευτυχουν. τη μιζερια δεν τη χανει κανεις, μη φοβασαι θα ηθελα να ακουσω την αποψη σου για την τρομακτικη γενικευση που παρουσιασα. :)
-mafalda
Οι διαχωρισμοί των ανθρώπων σε κατηγορίες που βγάζουμε από το μυαλό μας είναι κάτι πάρα πολύ εύκολο, όσο και ανούσιο. Έχει πλάκα ως νοητική άσκηση, ως γλωσσική άσκηση, ή για κουβέντα στα μπαρ, αλλά είναι απολύτως χωρίς καμία αξία. Ας πούμε: οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς που δίνουν και σε αυτούς που παίρνουν. Σε αυτούς που μιλούν και σε αυτούς που ακούν. Στους ετερόφωτους και στους αυτόφωτους. Σε αυτούς που χτίζουν και σε αυτούς που γκρεμίζουν. Τα παραπάνω τα έβγαλα μόλις τώρα από το μυαλό μου. Δεν είναι ούτε καλύτεροι, ούτε χειρότεροι διαχωρισμοί από αυτόν που αναφέρεις εσύ. Είναι σίγουρα το ίδιο λανθασμένοι.
Οι άνθρωποι δεν είναι το ένα ή το άλλο. Σίγουρα δεν είναι δυαδικοί, έτσι κι αλλιώς, αλλά και να ήταν, κανείς δεν είναι μόνο το ένα ή μόνο το άλλο. Κάνεις μια προσπάθεια να χωρίσεις τους καλούς και τους κακούς (όπως όλοι οι παραπάνω αφορισμοί που θα ταίριαζαν επίσης σε ατμοσφαιρικές φωτογραφίες για facebook) επειδή προσπαθείς να προφυλαχτείς. Η κατηγοριοποίηση, τα στερεότυπα, τελικά, δίνουν μια ψευδαίσθηση ελέγχου. Αν πιστέψεις σε αυτά, νομίζεις ότι μπορείς να αποφύγεις τις παγίδες, το κακό, τις αναποδιές. Άδικος κόπος.
Μόνο η εμπειρία δίνει κάποιο μικρό προβάδισμα. Αλλά και αυτό με την εξής, θλιβερή έννοια: όλοι είναι ικανοί για το κακό, υπό τις κατάλληλες συνθήκες.
__________________
2.
Αγαπημένη Άμπα μου, κάθε φορά που μιλάω με την μητέρα μου στο τηλέφωνο νιώθω ότι όλα τα κάνω λάθος, μια ανακατωσούρα στο στομάχι, ένα δεν ξέρω τι μου φταίει, και τελικά πέφτει τόσο πολύ η αυτοπεποίθηση μου, χωρίς να το καταλαβαίνω, και δεν κάνω ούτε αυτά που έχω αποφασίσει εγώ η ίδια να κάνω. Όσο και να λέω στον εαυτό μου ότι δεν θα με επηρεάσει, έχω σίγουρα σωματικές αντιδράσεις που οδηγούν και στις ψυχικές. Τι κάνω λοιπόν, αφού η πλύση εγκεφάλου που μου κάνω δεν πιάνει. (Δεν πηγαίνω σχολείο, έχω τελειώσει και το πανεπιστήμιο, δεν είμαι δλδ σε φάση που μπορώ να το ανεχτώ άλλο πια)- Χαμηλή Αυτοπεποίθηση
Νομίζω ότι οι ψυχικές αντιδράσεις είναι που οδηγούν στις σωματικές. Δεν είναι αυτό το θέμα μας όμως.
Μου κάνει εντύπωση πόσο εσωτερικά το ζεις όλο αυτό, τόσο πολύ, που μοιάζει σα να είναι η μαμά σου κάποιο πνεύμα ή θεότητα, και μπορείς μόνο την δική σου πλευρά να περιγράψεις. Η μαμά σου σε αρρωσταίνει – κάποιος σου κάνει κάτι, και η αντίδραση σου είναι αυτή. Δεν γίνεται να κάνεις πλύση εγκεφάλου ώστε να μην αντιδράς. Δεν γίνεται αυτό. Μόνο να αλλάξεις την αντίδραση σου, ίσως, μετά από πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια, και αφού έχεις αναγνωρίσει, αναλύσει, κατανοήσει και αποδομήσει τον λόγο που αντιδράς όπως αντιδράς, τώρα.
Δεν λες τίποτα απολύτως για τη μητέρα σου. Τι σου λέει; Γιατί τόσο έντονη αντίδραση; Γιατί δεν λες τίποτα; Την φοβάσαι, την προστατεύεις, ή και τα δύο; Η ένταση που φαίνεται πίσω από αυτά που γράφεις είναι πολύ μεγάλη, και μάλλον σύνθετη. Δεν μπορώ να σου πω κάτι παραπάνω, αλλά είσαι σε μια στιγμή της ζωής σου που χρειάζεσαι βοήθεια από ειδικό, για να αρχίσεις να ξεμπλέκεις αυτό που σου συμβαίνει. Μέχρι να τον βρεις, να ξέρεις ότι δεν εξαρτάται μόνο από σένα το τι νιώθεις. Μην επιβαρύνεις επιπλέον τον εαυτό σου με απαιτήσεις. Αν νιώθεις άσχημα, έχεις τους λόγους σου, μην λογοκρίνεις τα συναισθήματα σου. Είμαστε συνδεδεμένοι με τους άλλους, αντιδρούμε σε ερεθίσματα, και κανείς δεν έχει ανοσία στην αρνητική ή επιθετική συμπεριφορά.
__________________
3.
Αγαπητή Α-μπα;
Θα μπω κατευθείαν στο κυρίως θέμα για να μην πολυλογώ. Πρόσφατα έληξε το συμβόλαιο μου στο σπίτι που έμενα και πρέπει να μετακομίσω. Στο καινούργιο σπίτι δεν μπορώ να μπω άμεσα και προς το παρόν έχω αφήσει τις κούτες μου σε σπίτι φίλου που μένει κοντά στο καινούργιο σπίτι μου (για ευκολία στη τελική μετακόμιση), και εγώ είμαι φιλοξενούμενη σε φιλικό σπίτι. Ο φίλος με τις κούτες δεν μπορεί να βοηθήσει στην τελική μετακόμιση γιατί δουλεύει τρελά ωράρια και δεν έχει σταθερό πρόγραμμα. Ο προβληματισμός μου έγκειται στο ότι ζήτησα από φίλη να με βοηθήσει την ημέρα της μετακόμισης και πήρα μια ασαφή απάντηση τύπου: Εάν δεν δουλεύω εντάξει ή Εάν δεν έχω κανονισει κάτι θα έρθω κτλ κτλ. Οκ κατανοώ τη δουλειά αλλά ο νους μου δεν χωράει το : Εαν δεν έχω κανονισει κάτι.... Για να ζητάω τη βοήθεια σου σημαίνει (στο δικό μου μυαλό τουλάχιστον): Σε παρακαλω μην κανονισεις κάτι για αυτές τις ώρες!!! Και να σου σκάει η ιστορια ότι: Να μωρέ με πήρε τηλέφωνο ο πρώην και μ είπε να πάμε σε 2μερο φεστιβάλ εκείνο το ΣΚ της μετακόμισης σου και να ξέρεις δεν θα έρθω! αλλά ακόμα βέβαια δεν είναι σίγουρο το ότι θα πάμε αλλα θα σου πω και πάλι!!!!!
Τη μετοκόμιση μπορώ να την κάνω και μόνη μου, αλλά ακόμα ένας θα ήταν μεγάλη βοήθεια για μένα. Αφού ξεπέρασα το σοκ, τον εκνευρισμό και την απογοήτευση για ακόμα μια φορά (το ίδιο πάνω κάτω έχει συμβεί αρκετές φορές στο παρελθόν: Ναι θα βοηθήσω αλλά...και γίνεται καπνός), θέλω να ρωτήσω, ενώ ξέρεις ότι έχω πρόβλημα και χρειάζομαι τη βοήθεια σου γιατί μου λες ηλίθιες δικαιολογίες για να μην βοηθήσεις ( συγνώμη κιόλας αλλά μπορεί να πει στο γκομενάκι: Έλα να βάλεις ένα χεράκι και εσύ να τελειώσουμε μια ώρα αρχύτερα να πάμε στη συναυλία μας και εμείς) και με αφήνεις τελευταία στιγμή ξεκρέμαστη; Πες μου από την αρχή, όχι δεν μπορώ να τελειώνουμε! Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω το θράσος μερικών ανθρώπων να σου γυρνάνε την πλάτη ενώ τους έχεις βοηθήσει αρκετές φορές στο παρελθόν για πάσης φύσεως θέματα. Και ερωτώ πες μου αγαπητή Α-μπα; πως μπορώ να μην είμαι τέτοιο χάπατο; Πώς να εκφράσω την απογοήτευση μου και να καταλάβει ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό; και ότι ενώ στηρίζομαι εν μέρη στη βοήθεια της με αφήνει ξεκρέμαστη την τελευταία στιγμή, χωρίς να μπορώ να βρω άλλη λύση;
υγ: Συγνώμη για το σεντόνι :/- Πωλείται όπως είναι επιπλωμένο
Όταν κάποιος σου τα μασάει, αγαπητή φίλη, προσπαθεί να αποφύγει να σου πει το «όχι» κατάμουτρα. Το «αν δεν έχω κανονίσει θα έρθω» σημαίνει «μην βασίζεσαι πάνω μου, βρες κάποιον άλλον». Δηλαδή, όχι. Όχι, δεν θέλω να σε βοηθήσω. Κανείς δεν σε άφησε ξεκρέμαστη, πόσο μάλλον την τελευταία στιγμή. Σου απάντησε τη στιγμή που ρώτησες. Όταν ζητάς από τους άλλους μια χάρη, πρέπει να είσαι προετοιμασμένη και για το όχι. Έτσι είναι οι χάρες. Τις ΖΗΤΑΣ, ζητάς μια εξυπηρέτηση χωρίς να δίνεις κάτι ως αντάλλαγμα, φυσικά και μπορεί να μην σου τις χαρίσουν. Εσύ μπορεί να της ζητάς να μην κανονίσει τίποτα εκείνες τις ώρες για να έρθει να κουβαλάει τις κούτες σου, από πού κι ως πού πιστεύεις ότι έχει την υποχρέωση να δεχτεί; Και ακόμη καλύτερα, από πού κι ως πού θεωρείς λογικό να υποχρεώσει και τρίτο άνθρωπο να σε βοηθήσει;
Πρόσεξε: δεν λέω ότι έκανες λάθος που ζήτησες χάρη. Έτσι είναι οι φίλοι, ζητούν χάρες. Ωραία θα ήταν αν η φίλη σου έλεγε αμέσως ναι με χαρά και το κανονίζατε, αλλά να που δεν θέλει να βοηθήσει, και είναι δικαίωμα της. Εντάξει, να απογοητευτείς. Δεν ξέρουμε και τι σχέση έχετε. Όμως ούτε για σοκ, ούτε για εκνευρισμό είναι. Ειδικά αν, όπως λες, έχει αντιδράσει και στο παρελθόν με τον ίδιο τρόπο. Αν την έχεις βοηθήσει πολλές φορές και επανειλημμένα δεν σε έχει βοηθήσει, γιατί επιμένεις;
Ελπίζω, όπως ζητάς πράγματα και θυμώνεις όταν σου λένε όχι, να καταλαβαίνεις και πότε σου λένε ναι. Ότι έχεις παρκάρει τις κούτες σου σε έναν φίλο και μένεις σε άλλο φίλο, είναι δύο πολύ μεγάλες εξυπηρετήσεις που σου έχουν κάνει, πολύ πιο σπουδαίες από την μετακόμιση που μπορείς να κάνεις και μόνη σου, και ελπίζω να το καταλαβαίνεις. Μπορεί η μια φίλη να σε κρέμασε, αλλά έχεις δύο που ξεβολεύτηκαν πολύ για να σε βοηθήσουν, οπότε η ζυγαριά των φίλων σου είναι απολύτως θετική. Τι σκοπεύεις να κάνεις για να τους ανταποδώσεις την καλοσύνη τους;
__________________
4.
Λοιπόν, νομίζω ο γκομενός μου με χειραγωγεί. Δεν είμαι σίγουρη γιατί ίσως να μην καταλαβαίνω την σημασία της λέξης σωστά. Αν όντως είναι τι κάνω, πως μπορώ να το αντιμετωπίσω αν δεν ξέρω πότε εννοεί και πιστεύει κάτι και πότε με χειραγωγεί. ένα πιο έντονο από τα άπειρα παραδείγματα π έχω είναι το εξής, Μου λέει τις προάλλες κάτια έχεις σπυράκια και δεν μου αρέσει καθόλου αυτό σε εσένα και αν συνεχίσεις έτσι θα σε χωρίσω. Σοκάρομαι αρχικά αφού συνέλθω νευριάζω και ήθελε πχ να με πείσει ότι είναι άδικο να του θυμώνω εκείνος φταίει που ήταν ειλικρινής απέναντί μου έβλεπε ότι δεν τσιμπάω άρχισε να κλαίγεται και μην με πιέζεις εσύ με ρώτησες έβλεπε δεν τσιμπάω άλλαζε στρατηγική μην κάνεις σαν κοριτσάκι δεν είπα τπτ τρομερό υπάρχουν ένα σωρό τρόποι να τα αντιμετωπίσεις πχ η διατροφή σου ή χάπια και λύνεται το θέμα κτλ κτλ. Αυτό εννοώ με χειραγωγεί δλδ υποκρίνεται κάποιο συναίσθημα ώστε να με επηρεάσει και να συγχωρέσω ή απλά να προσπεράσω κάτι, οτιδήποτε που δημιουργεί κάποια αλλαγή στην συμπεριφορά μου που δεν του αρέσει. Άλλο παράδειγμα. πάει σε τραπέζι με συγγενείς και έχει κανονίσει να βγούμε μετα μαζί. πλησιάζει η ώρα να βγούμε μου έρχεται μνμ. Γαμώτο δεν με αφήνει να φύγω η μητέρα μου λέει είναι αγένεια, σκατά γαμώτο όλο κάπως καταφέρνω και τα χαλάω συγγνώμη. Του απάντησα μωρό μου άσε τα σάπια σε ξέρω και στέλνει χαχαχαχα με έπιασες εντάξει το παραδέχομαι όμως δεν φταίω μην μου νευριάσεις.
Χειριστικός είναι αυτός που σε αναγκάζει να φερθείς όπως θέλει χρησιμοποιώντας έμμεση ψυχολογική πίεση, όπως εκβιασμούς πχ «αν με αγαπούσες θα έκανες αυτό που ζητάω» ή «αν δεν κάνεις αυτό που θέλω θα αρρωστήσω». Το τελευταίο πράγμα που θα έπρεπε να σε απασχολεί όμως είναι να βρεις την καταλληλότερη λέξη για να περιγράψεις την θλιβερή συμπεριφορά του δικού σου. Δε νομίζω ότι η λέξη «χειριστικός» είναι αυτή που ταιριάζει, θα τον έβαζα στην κατηγορία «παλιοχαρακτήρας». Κάνει και λέει ό,τι του κατεβαίνει, και όταν έχει συνέπειες, κάνει ό,τι του περνάει από το μυαλό για να τον συγχωρήσουν, όπως να λέει ψέματα, να περνάει στην αντεπίθεση, να κλαίγεται. Δεν λαμβάνει υπόψη ούτε τα συναισθήματα, ούτε τον χρόνο των άλλων, το μόνο που τον ενδιαφέρει και το μόνο που τον κινεί είναι να πει και να κάνει ό,τι του αρέσει. Όσο τον συγχωρείς επιβραβεύεις αυτή την κατάσταση. Όχι ότι είναι ευθύνη σου, σε καμία περίπτωση. Τι ακριβώς κάνεις μαζί του;
__________________
5.
Πριν τρεις μηνες αποφοιτησα απο την σχολη μου και μαζι με αυτο το κεφαλαιο της ζωης μου αποφασισα να τελειωσω και την σχεση μου.Ημασταν 5 χρονια μαζι απο την πρωτη μερα της κοινης μας φοιτητικης ζωης.Συγκατοικηση και ολα τα παρελκομενα.Δεν μπορω να πω πως οταν ειδα αυτον τον ανθρωπο θα μπορουσα να φανταστω να κανω σχεση μαζι του.Εκεινος ειχε ενα ιδιαιτερο τροπο περπατηματος εκ γενετης,ειναι κατι που θα παρατηρησεις εξ'αρχης αλλα οταν τον γνωρισεις δεν το βλεπεις καν.ετσι κ εγω αποφασισα να ειμαι μαζι του,περασα ομορφες στιγμες αλλα κ στιγμες που απλα συμβιβαζομουν με οτι ειχε ερθει στην ζωη μου,λογω ανασφαλειας ισως.Το θεμα μου ειναι οτι δεν φανταζομουν να περασω το υπολοιπο της ζωης μου με αυτον τον ανθρωπο,παρολο που εκεινος το ηθελε πολυ οπως μου ειπε.Να πω επισης πως οι γονεις μου δεν ενεκριναν ποτε αυτη τη σχεση λογω του προβληματος του,και τωρα που αποφοιτησαμε με πιεσαν οσο ποτε αλλοτε να τελειωσω επιτελους αυτη τη σχεση για να μπορεσω να προχωρησω στη ζωη μου και να βρω τον καταλληλο για οικογενεια.Ειμαι τοσο αναισθητη και μπορω να τον διαγραψω απο την ζωη μου μονο και μονο επειδη μου το ζητησαν?το θεμα ειναι οτι τον νοιαζομαι σαν ανθρωπο και θελω να ευτυχισει στη ζωη του,αλλα εκεινος μου λεει οτι δεν θα μπορεσει ποτε χωρις εμενα.Πως θα καταλαβω εαν αυτο που νιωθω ειναι ερωτικη αγαπη και οχι φιλικη αγαπη?- 24 χρονων
Αν δεν μπορούσες να φανταστείς να περάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου με αυτόν, πώς καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι χώρισες μόνο και μόνο επειδή σου το ζήτησαν οι γονείς σου; Μάλλον χλιαρά τα περάσατε, γι' αυτό χώρισες τόσο εύκολα. Δεν μένουμε με κάποιον άνθρωπο για όλη μας τη ζωή επειδή τον νοιαζόμαστε και θέλουμε να ευτυχήσει. Δεν χρειάζεται να μισείς κάποιον για να χωρίσεις.
Την πιθανότατη επιπολαιότητα των γονιών σου σχετικά με την φυσική του παρουσία δεν ξέρω πώς να τη σχολιάσω, γιατί δεν μας λες και περί τίνος πρόκειται. Αν δεν φανταζόσουν μια σχέση ζωής εξαιτίας αυτού του θέματος, θα έπρεπε να θέσεις διαφορετικά το όλο θέμα.
__________________
6.
Ψάχνω τα μηνύματα της αδερφής μου (μόλις πήγε γυμνάσιο! ) και έχω σοκαριστεί. Γενικά είναι πολύ όμορφη κοπέλα αλλά αν είναι δυνατόν να της την πέφτουν άτομα στην ηλικία μου (18+). Έμαθα ότι ένας 3 χρόνια μεγαλύτερος την φίλησε και τα μνμ του ήταν πιεστικά. Της εξήγησα ότι σε αύτη την ηλικία όλα γύρω μας πιέζουν να ασχολούμαστε μόνο με τα γκομενικά και ότι δεν υποχρεούμαστε να ανταποκρινόμαστε σε οποιοδήποτε φλερτ. Φαίνεται ξεκάθαρα από τα μνμ και το θυμάμαι και εγώ . Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Πόση ελευθερία χρειάζεται; Η άλλη λύση είναι να το πω στους άλλους, να τον σπάσουν στο ξύλο και να την κλειδώσουν (εντάξει υπερβάλω). Αλήθεια θα ήθελα πολύ να ακούσω την άποψή σου. Εννοείται ότι θα ήθελα σύντομα αλλά θα παίξω με τους κανόνες.
Όταν πέφτουν σαν τα κοράκια σε ένα 13χρονο, τι κάνεις; Το ωριμάζεις απότομα δηλαδή;
Θενξ για τις απαντήσεις σου ;)- μεγάλος αδερφος
Δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να διαχειριστείς. Η αδερφή σου δεν είναι άβουλος μαγνήτης. Είναι ένας άνθρωπος. Δεν είναι ένα θήραμα στο έλεος των αντρών που τη λιγουρεύονται. Δεν μας λες τίποτα για τον χαρακτήρα της, για το ποια είναι, για το αν δίνει σημάδια ότι ξέρει να προστατεύει τον εαυτό της, για το τι σχέση έχετε εσείς μεταξύ σας. Τι λέει η ίδια για τα πεσίματα; Τα θέλει, νιώθει άβολα, τα προκαλεί, συμμετέχει; Είναι μικρή και θέλει οπωσδήποτε καθοδήγηση, αλλά χρειάζεσαι και τη συμμετοχή της για να έχεις αποτελέσματα. Τα κηρύγματα δεν πετυχαίνουν, η συζήτηση όμως, σε ένα κλίμα εμπιστοσύνης, μπορεί να κάνει θαύματα.
Μην την βλέπεις κι εσύ σαν λουκουμάκι που πρέπει να κλειδώσεις σε ντουλάπι για να μην το φάνε. Έχει ήδη αρκετούς που θα την βλέπουν έτσι. Είναι ένα κορίτσι που προσπαθεί να καταλάβει τι γίνεται και ποια είναι. Η ομορφιά της μπορεί να την μπερδεύει. Πλησίασε την όπως θα πλησίαζες και έναν μικρό αδερφό, δηλαδή σαν άνθρωπο με δικές του σκέψεις και δική του πορεία.
__________________
7.
Γεια και χαρά σου, Α μπα!
Είναι μοναχοκόρη, σπούδασε δικηγόρος και έχει κάνει τρία παιδιά. Μόλις έγραψε το πρώτο παιδί της σε νηπιαγωγείο μεγάλου ιδιωτικού σχολείου. Επειδή το σχολείο ζητά έξτρα χρήματα για τα τροφεία του παιδιού (κάπου 2 χιλιάρικα που δεν μπορεί να πληρώσει), αποφάσισε να μην τρώει το παιδί της σχολείο. Δεν της επιτρέπουν να δώσει κάποιο φαγώσιμο στο παιδί, με αποτέλεσμα αυτό (το 5χρονο!!!) να είναι νηστικό από τις 8 μέχρι τις 3 που θα γυρνά σπίτι. Έχω εξοργιστεί! Για τη μάνα που παίρνει αυτήν την απόφαση- και μη μου πεις ότι επενδύει στην καλύτερη μόρφωση του παιδιού της;! Μάλλον προτιμά να είναι σε κύκλο που θα της αποφέρει πελάτες και αυτοεκτίμηση; Για τον πατέρα έρμαιο στα γούστα της μαμάς; (Μετα βίας κρατιέμαι να μη βάλω εισαγωγικά στο μαμάς!) Αλλά και για το σχολείο που δεν επιτρέπει "εξωσχολικό' φαγητό στο παιδάκι. Νομίζω ότι θα της κόψω την καλημέρα όσο πιο διακριτικά μπορώ, αν και ανήκει στον στενό φιλικό κύκλο του άντρα μου, με συχνή κοινή συνύπαρξη των παιδιών μας. Το σχολείο όμως; Από πού θα μπορούσα, λες, να ψάξω για τη νομιμότητα του πράγματος; Μήπως ενοχλούμαι/ ανακατεύομαι περισσότερο από όσο μου αναλογεί;- μεταξωτά βρακιά
Αν δεν κάνεις κάπου κάποιο λάθος, και είναι όλα όπως τα λες, μου φαίνεται ότι η ιστορία μπαίνει στην κατηγορία κάποιου είδους κακοποίησης ανηλίκου. Δεν έχω λόγια για το σχολείο, ούτε για τους γονείς, δεν μπορώ να το πιστέψω. Ή μπορώ; Δεν ξέρω. Αγαπητοί δικηγόροι που μας διαβάζετε, μπορείτε να μας δώσετε τα φώτα σας γι' αυτό το θέμα;
ΥΓ. Ο πατέρας δεν είναι κανένα καημένο έρμαιο σε κανενός τα γούστα, είναι πατέρας κι έχει ακριβώς τις ίδιες ευθύνες για το παιδί του, αν θέλεις να βάλεις εισαγωγικά, να βάλεις και στους δύο. Μην κάνεις μονομερείς επιθέσεις σε μητέρες, δεν έχουν περισσότερη ευθύνη από τους πατεράδες.
σχόλια