Και μετα ξυπνησες.
10.1.2017 | 01:04
Ναι θα το ήθελα.
Να γυρίσεις.Να μου πεις ότι μ'αγαπάς.Να είσαι ερωτευμένος μαζί μου και να βλέπω στα μάτια σου εμένα μόνο..να γίνω ο κόσμος σου..καταλαβαίνεις ;Μα δεν θα ήξερα αν θα ήταν αλήθεια.. ή μιλάει η ανάγκη που δημιουργεί η μοναξιά.Αυτή η ανάγκη που μπορεί να δημιουργήσει γάμους και οικογένειες μα σε μία ειλικρινή συζήτηση να σου πει ''ξέρεις εγώ δεν την αγάπησα την εκτίμησα και την πήρα γιατί μου στάθηκε στα δύσκολα''και να σκέφτεσαι γίνεται χειρότερα ;Με πήρε από ανάγκη και λύπηση να μην με πικράνει που του στάθηκα στα δύσκολα, είναι μαζί μου από οίκτο .Όχι.. αν με ρωτάς δεν υπάρχει χειρότερο.Είσαι καλός στα ψέμματα και εγώ καλή στο να τα πιστεύω για να μπορώ κάθε μέρα να γεννιέμαι στον παραδεισό σου και την νύχτα να κυλιέμαι ως την κόλαση δηλητηριασμένη από τις σκέψεις,τις σκέψεις μου για σενα τις αμφιβολίες μου, αυτά τα φίδια τα αιώνια που κουλουριάζονται στο λαιμό σου και γίνονται ένα με την πνοή σου,που το δήλητηριό τους είναι τόσο βασανιστικό.Και δεν μπορείς πια,δεν αντέχεις να ζεις έτσι.Ναι θα το ήθελα να γυρίσεις, μισώ το ψέμα σου, μα αυτό που θέλω περισσότερο από όλα είναι να μπορώ να σε βλέπω χωρίς να μισήσω και σενα
1