Σε θάνατο καταδικάστηκε ο Ντίλαν Ρουφ, ο 22χρονος που δολοφόνησε εννέα μαύρους ανθρώπους σε εκκλησία της Καλιφόρνια

Σε θάνατο καταδικάστηκε ο Ντίλαν Ρουφ, ο 22χρονος που δολοφόνησε εννέα μαύρους ανθρώπους σε εκκλησία της Καλιφόρνια Facebook Twitter
O Ρουφ δεν είχε δώσει καμία εξήγηση για το έγκλημά του στην ομολογία του στο FBI αλλά είχε πει ότι ελπίζει να πυροδοτήσει ένα «φυλετικό πόλεμο». Κατά τη διάρκεια της δίκης δεν αμφισβήτησε κανένα στοιχείο και καμία μαρτυρία.
9

Ο Ντίλαν Ρουφ ο 22χρονος που είχε σοκάρει όλο τον πλανήτη με τη μαζική δολοφονία εννέα ανθρώπων το 2015 καταδικάστηκε σήμερα σε θάνατο. Ο Ρουφ είχε εκτελέσει εν ψυχρών εννέα μαύρα μέλη Εκκλησίας Αφροαμερικανών Μεθοδιστών στο Τσάρλεστον στην Βόρεια Καρολίνα των Ηνωμένων Πολιτειών τον Ιούνιο του 2015 και τον Δεκέμβριο είχε κριθεί ένοχος. Σήμερα ήταν η μέρα της απόφασης για τον αν στο νεαρό αυτό δολοφόνο θα επιβάλλονταν θανατική καταδίκη ή ισόβια ποινή φυλάκισης.

Στην επίθεση που είχε ρατσιστικό κίνητρο,  σκοτώθηκαν ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Κλιμέντα Πίνκνι, οι τρεις πάστορες Ντιπέιν Μίντλετον Ντόκτορ, 49 ετών, Σαρόντα Κόλμαν Σίνγκλετον 45 ετών και Ντάνιελ Σίμονς, 74 ετών και πέντε μέλη του εκκλησιάσματος, ηλικίας από 26 έως 87 ετών.


Ο Ντίλαν Ρουφ παρέμεινε για σχεδόν ώρα μαζί τους μέσα στην εκκλησία και μελέτησε τη Βίβλο, πριν σηκωθεί από τη θέση του και ανοίξει πυρ ενώ όλοι είχαν κλείσει τα μάτια για να προσευχηθούν. Στάθηκε πάνω από μερικά από τα νεκρά θύματα και τα πυροβολούσε ξανά και ξανά, σύμφωνα με λεπτομέρειες που αναφέρονται στη δικογραφία. Δεν δίστασε παρά μόνο για μερικά δευτερόλεπτά προτού εντελώς ανέκφραστος ομολογήσει τις δολοφονίες όταν ανακρίθηκε από το FBI ως βασικός ύποπτος.

Σε θάνατο καταδικάστηκε ο Ντίλαν Ρουφ, ο 22χρονος που δολοφόνησε εννέα μαύρους ανθρώπους σε εκκλησία της Καλιφόρνια Facebook Twitter


Το ομοσπονδιακό δικαστήριο στην Νότια Καρολίνα απήγγειλε 33 κατηγορίες εναντίον του 22χρονου τον περασμένο μήνα, συμπεριλαμβανομένων των δολοφονιών και εγκλημάτων μίσους και σήμερα πάρθηκε η απόφαση της θανατικής ποινής κάνοντάς τον έτσι τον πρώτο κατηγορούμενο που θα θανατωθεί μετά από καταδίκη για εγκλήματα μίσους. Η τελευταία φορά που ομοσπονδιακό δικαστήριο επέβαλε τη θανατική ποινή ήταν το 2015 στον Τζοχάρ Τσαρνάεφ, τον βομβιστή του Μαραθωνίου της Βοστώνης.

Όταν διαβάστηκε η ετυμηγορία, ο Ρουφ ήταν εντελώς ψυχρός και δεν αντέδρασε καθόλου, αναφέρουν ξένα δίκτυα. Νωρίτερα είχε πει στο δικαστήριο ότι δεν ήταν σίγουρος αν θα έπρεπε να προτιμήσει μια ζωή στη φυλακή, αντί της εκτέλεσης και δεν έδειξε καμιά μεταμέλεια για τις στυγερές δολοφονίες. Με κυνικό τρόπο πρόσθεσε πως αισθάνθηκε ότι έπρεπε να διαπράξει τις δολοφονίες αυτές και πως μάλλον θα το ξαναέκανε. Στη συνέχεια υποστήριξε πως οι δικαστές έδειξαν μίσος επιδιώκοντας τη θανατική ποινή εναντίον του.

Αρχικά ο Ρουφ δεν είχε δώσει καμία εξήγηση για το έγκλημά του στην ομολογία του στο FBI αλλά είχε πει ότι ελπίζει να πυροδοτήσει ένα «φυλετικό πόλεμο». Κατά τη διάρκεια της δίκης δεν αμφισβήτησε κανένα στοιχείο και καμία μαρτυρία. Κάποια ξένα μίντια σχολιάζουν πως δεν έδειξε καμιά διάθεση να υπερασπιστεί τον εαυτό του ή έστω να προσποιηθεί πως είχε μετανιώσει για τις πράξεις του.

«Θα αγαπάμε πάντα τον Ντίλαν. Θα αγωνιστούμε όσο ζούμε να καταλάβουμε γιατί διέπραξε αυτό τη φρικτή επίθεση που προκάλεσε τόσο πόνο σε τόσους πολλούς καλούς ανθρώπους. Θα θέλαμε να εκφράσουμε τη θλίψη μας για τα θύματα των εγκλημάτων του, και τη συμπάθειά μας προς τις πολλές οικογένειες που έχει βλάψει», ανέφερε η ανακοίνωση που εξέδωσαν μέλη της οικογένειάς του μετά την ανακοίνωση της θανατικής καταδίκης.

Διεθνή
9

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

4 σχόλια
Ο ηθικός αυτουργός είναι πολυ χειρότερος απ αυτον που διεπραξε το εγκλημα,διοτι ειναι επικίνδυνος να ωθήσει και αλλο θυτη στο εγκλημα,οπως στην περίπτωση του Μάνσον δηλαδη.
Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν η οικογένεια του να ισχυρίζεται ότι θα τον αγαπάει για πάντα. Εγώ δε θα αγαπούσα ένα τέτοιο τέρας και ας ήταν το παιδί μου
Καλα κανουν και τον αγαπανε γιατι αν θεος φυλάξει γλιτώσει τη θανατικη ποινη,θα πρέπει να τα εχουν καλα μαζι του μη γινει καμια στραβη και τους φαει λαχανο
Διαφωνώ με την ύπαρξη της θανατικής ποινής, χωρίς βέβαια να μου περισσεύει ο παραμικρός οίκτος για τον τύπο - η μεγαλοθυμία έχει και κάποια όρια. Εντούτοις τόσο οι πράξεις του όσο και η στάση του φανερώνουν βαθιά διαταραγμένο άτομο, που σωστότερη θα ήταν η εφ'όρου ζωής παρακολούθησή του σε ψυχιατρική φυλακή.Αυτό όμως που με θλίβει είναι άλλο: ΑΝ ο τύπος είχε εν τέλει καταδικαστεί σε ισόβια, αυτό θα σήμαινε ότι θα έβγαινε ξανά από τη φυλακή (ψυχιατρική ή μη) μία φορά: οριζόντιος. Στο Ελλάντα, θα τον κρατούσαμε καμιά 20ριά χρόνια οριακά (42-43 ετών φρεσκαρούδι θα ήταν έξω) κι ως τότε θα είχε πάρει και καμιά 25ριά άδειες. Και θα ήμασταν και περήφανοι ανθρωπιστές, ότι του δίνουμε την ευκαιρία να "επανενταχτεί" - γιατί κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά πιθανό...
Έχεις λάθος. Και στις ΗΠΑ, η ποινή για φόνο είναι 25 χρόνια ως ισόβεια, που σημαίνει ότι στα 13 χρόνια (το μισό της ποινής) ο καταδικασθείς έχει δικαίωμα αίτησης πρόωρης αποφυλάκισης για λόγους διαγωγής, και στα 25 χρόνια δικαίωματα αίτησης αποφυλάκισης για λόγους σοφρωνισμού. Δεν γνωρίζω μόνο αν οι καταδίκες είναι σωρευτηκές, αν δηλαδή τα 13/25 χρόνια είναι όριο για όλες τις καταδίκες μαζί ή για κάθε έγκλημα ξεχωριστά.Η θανατική ποινή είναι μεγάλο θέμα που μπλέκει ηθικά, πολιτικά, οικονομικά ζητήματα καθώς και ανθρώπινα δικαιώματα. Θεωρώ ότι σε περιπτώσεις όπως αυτή, που το έγκλημα είναι προμελετημένο και ο κατηγορούμενος ομολογεί αβίαστα και χωρίς μεταμέλεια, ορθώς επιβάλλεται η θανατική ποινή. Μπορεί να υπάρξει σοφρωνισμός για κάποιον που ομολογεί ότι όχι απλά δεν μετανιώνει αλλά θα το ξανάκανε κιόλας; Και πρέπει η κοινωνία να πάρει αυτό το ρίσκο με τα δικαιώματα των πολλών για να προστατέψει τα δικαιώματα του ενός;Η ψυχιατρική παρακολούθηση ως ποινή, όμως, έχει νόημα όταν ο καταδικασθείς πάσχει από ψυχιατρική νόσο που μπορεί να ελεγχθεί με φαρμακευτική αγωγή (π.χ. ψυχωσικές παραισθήσεις) ή ψυχοθεραπεία (π.χ. διαταραχές προσωπικότητας). Κάθε κατηγορούμενος για φόνο μπορεί να επικαλεστεί ψυχολογικά προβλήματα, ελάχιστοι σκοτώνουν έχοντας σώας τας φρένας, γι'αυτό στα δικαστήρια το επιχείρημα περί ψυχολογικών γίνεται αποδεκτό μόνο αν η υπεράσπιση μπορεί να δείξει ότι ο κατηγορούμενος δεν είχε τον έλεγχο των πράξεών του όταν διέπραξε το έγκλημα για το οποίο κατηγορείται. Ειδάλλως, κάθε δολοφόνος θα επικαλούνταν την ανατροφή του, τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, ή τις προσωπικές του πεποιθήσεις ως ψυχολογικό άλλοθι για το έγκλημά του.
Έχεις δίκιο γι'αυτό που λες στην αρχή, αλλά δεν εννοούσα γενικώς κι αορίστως το φόνο. Υπάρχει όντως περίπτωση υπό συνθήκες να κάνεις φόνο αλλά να μην είσαι χαμένη περίπτωση, να σου αξίζει η δεύτερη ευκαιρία, να έχει νόημα η προσπάθεια επανένταξης. Στις ΗΠΑ, στην Ελλάδα και παντού.Αλλά τέτοιους δολοφόνους, τύπου serial killers (όπως ο συγκεκριμένος) mass murderers δεν θα τους άφηναν να βγουν ποτέ. Ούτε άδειες, ούτε αποφυλάκιση νωρίτερα.Διάβαζα προχθές για τον Μάνσον, που είναι στη φυλακή 45 χρόνια. Εδώ ο Μάνσον θα σουλατσάριζε χαλαρός πάνω από εικοσαετία τώρα (κι έχεις δίκιο Κάρτμαν, και στη Νορβηγία δυστυχώς το ίδιο θα γινόταν). Αντιστρόφος, στην Αμερική (σε οποιαδήποτε πολιτεία) ο Κατσούλας θα είχε ξεχάσει το χρώμα του ήλιου.
Δεν ισχύει μόνο στην Ελλάδα αυτό. Στη Νορβηγία, για παράδειγμα, υπάρχει μέγιστη ποινή κάθειρξης 21 ετών, για φόνο.Για τα υπόλοιπα συμφωνώ. Ισόβειος εγκλεισμός σε ψυχιατρική κλινική θα ήταν σωστότερη.