ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

καμιά φορά , σαν περάσαν τα χρόνια , τα νιάτα σε προσπεράσανε δίχως να ρωτήσουν εάν πονάς και το γιατί σου και το για πώς, δεν σταθήκαν ενα λεπτό να ακούσουν και ίσως και να λυπηθούν,και ξέμεινες κάπου μονάχος να αγναντεύεις στις αναμνήσεις σου τα μονοπάτια και τα όσα μπορούσες να είχες υπάρξειτο αποκύημα αυτό της ελπίδας σου ,των όμορφων σου θέλω, ονείρων που σιγοσβήσαν σαν κάθεμέρα και που περνά, αγάπες και έρωτες, τα νιάτα σου σαν και που νιώθεις πως χαθήκαν σε μιαν σύντομη ζωή,ακρογυαλιές και ενα ηλιοβασίλεμα,αγκαλιές και γλυκά φιλιά,υποσχέσεις αγάπης,το κύμα σαν χαιδεύει την αμμουδιά, ενα όμορφο σπουργίτι κελαηδά, τι να λέει και αυτό και πόσο όμορφα τα λέει, σαν η δροσούλα μας σιγοτραγουδά μέσα απο όμορφων δέντρων την φυλλωσιά, κάπου εκει μακριά οι ανθρώποι γλεντάνε, όμορφη φωνή σαν να ακούω κάποια κοπέλα και ένα κλαρίνο εκει μακριά σε κάποιο ταβερνάκι,για κάποιαν αγάπη χαμένη και μακρυνή ίσως τραγουδά, μιας περαστικιάς μηχανής η εξάτμιση ξεσήκωσε τον τόπο, χρώματα παντού , φεγγάρι και ήλιος ,της ημέρας ,η χάση και η φέξη, μονάξια και ένα τέλος ,μονάχα, εμεινα εγώ και εγω εδώ να προσμένω, αυτός εκει ο περαστικός να προσμένει..ένα τέλος ,μα ίσως και πάλι γλυκιάς ελπίδας ηλιαχτίδα πάλι να του χαμογελάσει