ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν υπάρχει χειρότερο είδος από αυτές τις "φίλες". Σου ρουφάνε την ενέργεια σαν βαμπίρ! Σε έχουν για κάδο, να αδείαζουν τα (μικρά ή μεγάλα) προβλήματά τους και συνήθως τις δικές σου έγνοιες τις έχουν στο φτύσιμο.Προσωπικά θα συμβούλευα όσους έχουν τέτοιους φίλους να ξεκόψετε για να βρείτε την υγειά σας! Το πιθανότερο είναι ότι λόγω συνθηκών η φιλία αυτή θα χαλάσει ούτως ή άλλως μετά από λίγα χρόνια, όταν ο/η φίλος/η βρει άλλο θύμα, εχμ φίλο ήθελα να πω, να του γίνει βδέλλα.Να καταθέσω κι εγώ την προσωπική μου εμπείρια. Είχα μια φίλη από τη σχολή που με το που επιστρέψαμε στις πόλεις μας πρωί-μεσημέρι-βράδυ τηλέφωνο, να μου λέει το πως πέρασε τη μέρα της, τι έκανε η φίλη της, τι έκανε το αγόρι της φίλης της, τι έκανε η γειτόνισσα. Κάποια στιγμή άρχισα να την αποφεύγω (σήκωνα 1 από τα 3 τηλέφωνα). Θύμωσε, μου την είπε ότι δεν την νοιάζομαι και δεν της στέκομαι στα προβλήματά της. Σημειωτέον τοτε είχα πολύ σοβαρά οικογενειακά προβλήματα, οι γονείς μου ήταν στα χωρίσματα. Εννοείται ότι η φίλη μου δεν ήξερε τίποτα από αυτά που περνούσα γιατί πολύ απλά όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο, το μόνο που έκανε ήταν να μονολογεί ασταμάτητα για ένα δίωρο και μετά να πέταγε ένα "εσύ τι κάνεις; Πες τα νέα σου!" Έγω είτε είχα κουραστεί, είτε είχα δουλειά, είτε μου πέταγε η ίδια ένα "Αχ! Ήρθε το λεωφορείο! Σ' αφήνω, γλυκιά μου! Θα τα ξαναπούμε!".Όταν την έπιασα και της τα είπα όλα αυτά, εννοείται με έβγαλε τρελή. Είχαμε ψυχρανθεί. Τα ξαναβρήκαμε λίγο καιρό μετά όταν παιζόταν κάτι με ένα παιδί και δεν είχε ποιον να συμβουλευτεί και μετά χαθήκαμε τελείως. Ακόμη προσπαθώ να κρατήσω μια τυπική επαφή, για χάρη των παλιών καιρών, αλλά δεν βλέπω ανταπόκριση. Εδώ να πω ότι με άλλες κοπέλες που κράτησα επαφή από τη σχολή, αν και δεν κάναμε τόσο παρέα, έχουμε πολύ πιο ουσιαστική επαφή.Δικό μου συμπέρασμα: τέτοια άτομα καλό είναι να μένουν έξω από τη ζωή μας και να μην χαλιόμαστε τζάμπα...