ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν ξέρω αν είναι, δεν ξερω καν γιατί γράφω εδώ. αλλά θα ήθελα να ξέρω αν κάποιος έχει διατηρήσει σχέση με αντίστοιχο "πρόβλημα".είμαι 26 και στέκομαι οικονομικά μόνη μου από τα 18 αρκετά αξιοπρεπώς.νιώθω ότι είμαι στην πιο δημιουργική φάση της ζωής μου. έχω μεταπτυχιακό και θέλω να προχωρήσω ακαδημαϊκά. παράλληλα δουλεύω σκληρά για να μείνει κάτι στην άκρη, γιατί ισως σε λίγα χρόνια να θελήσω να κάνω οικογένεια.η δική μου οικογένεια....πέρα βρέχει.ειναι 27, τελείωσε το φανταρικό του, πήγε σε μια δουλειά, δεν του άρεσε, έφυγε. έχει την στήριξη των δικών του σε ό,τι θελήσει. του αρέσουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και με αυτά ασχολείται αρκετές ώρες που εγώ λείπω στις διάφορες δραστηριότητές μου...του αρέσει να μαγειρεύει και πάντα μου φτιάχνει φαγητό. μοιραζόμαστε οικονομικά τα πάντα. θέλει να κάνει οικογένεια μαζί μου, το έχει δηλώσει πολλές φορές.αλλά πώς;δεν θέλω να τον κρίνω για τη ζωή του, αλλά είμαι της σχολής εκείνης των φρονίμων, που πριν πεινάσουν μαγειρεύουν.....πώς γίνεται να φτιάξεις μια οικογένεια, αν δεν δουλέψεις γι'αυτήν; πώς γίνεται γενικά να φτιάξεις οτιδήποτε αν δεν κουνήσεις τον ***ο σου από τον υπολογιστή;όσες φορές το συζητάμε λέει "έχει ο Θεός, όλα καλά θα γίνουν, θα βρω μια δουλειά".ΠΩΣ;;; θα ανοίξει το παντζούρι να μπει μέσα η δουλειά;;δεν ξέρω αν με ενοχλεί που δεν μου μοιάζει.είμαι δύσκολος ανθρωπος και δύσκολα ανοίγω την ψυχή μου. δεν θέλω άντρα να με πληρώνει. εδώ δεν θελω να πληρώνουν για μένα οι γονείς μου....θέλω να ξέρω, όμως, ότι αν κάνω μαζί του την οικογένεια, θα μοιραζόμαστε τα ίδια άγχη και δεν θα είμαι μόνη.ήξερα από την αρχή μας πως δεν μοιάζουμε, το έβλεπα...αλλά πίστευα ότι θα επηρεάσουμε θετικά ο ένας τον άλλον....τώρα δεν ξέρω, θυμώνω..με εμένα που τον κρίνω, με εκείνον που είναι αλλού γι αλλού, που ίσως επαναπαύεται με τη βοήθεια των γονιών του...κατα τ' άλλα είμαστε πολύ αγαπημένοι, με σέβεται, τον σέβομαι και έχουμε μια ήρεμη καλή συμβίωση. γι αυτό και τελικά δε ξέρω....είναι αιτία χωρισμού;