ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαβάζω και ακούω πολύ κόσμο να λέει ότι όταν βλέπει κάποιον μόνο του έξω, πχ να κάθεται σε μια καφετέρια και να διαβάζει, ή να τρώει ή να πίνει ένα ποτό, τον λυπούνται, ή τον θεωρούν και προβληματικό.Είμαι άτομο που κάνω ένα σωρό πράγματα μόνη μου, διαβάζω βιβλία σε καφετέριες, ταξίδια, για μπάνιο στην παραλία, οτιδήποτε. Έχω και φίλους, και σχέσεις και όλα, απλά μου αρέσει πολύ να είμαι μόνη μου κάποιες φορές και να παρατηρώ γύρω μου τον κόσμο και να σκέφτομαι διάφορα. Μου λένε ε καλά, αυτά τα κάνεις και σπίτι σου, γιατί πρέπει να είσαι έξω;Και τότε καταλαβαίνω ότι αυτά τα άτομα έχουν ανασφάλειες. Έχουν ανασφάλειες για το τι θα πει ο κόσμος που θα τους δει μόνος τους. Και δεν αντέχουν τον εαυτό τους. Πρέπει να είναι με κόσμο για να λένε περί ανέμων και υδάτων για να μη σκέφτονται. Ή για να μην καταλάβουν ότι δεν μπορούν να σκεφτούν.Ότι δεν έχουν τι να σκεφτούν. Πως γίνεται να μη σας αρέσει ο εαυτός σας ρε παιδιά; Να μη μπορείτε να αφεθείτε στις σκέψεις σας; Να μην έχετε ανάγκη να βγείτε έξω και να φιλτράρετε και να αναλύσετε τα πάντα,όσα βλέπετε, μόνοι σας, χωρίς άλλες φωνές από δίπλα να σχολιάζουν ή να μιλάνε; Για όσους θέλουν να βγαίνουν μόνοι αλλά ντρέπονται, ένα έχω να πω μόνο: ξεπεράστε το. Θα κάνετε το μεγαλύτερο δώρο στον εαυτό σας.