ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

το πως ζω τ'ωρα με το πως περίμενα οτι θα ζω στα 26 μου καμία σχέση δεν έχουν. Έχω μια δουλεία που δεν μ'αρέσει αλλά πληρώνει καλά, οι ελάχιστοι φίλοι που έχω είναι το λιγότερο 110 χιλιόμετρα μακρυά και πλέον έχω μπεί σε μιά λούπα του τύπου θα μιλήσω μαζί τους μόνο αν ΚΑΤΙ συμβεί. Ζω με το αγόρι μου που τον αγαπάω και είναι πολύ καλός και μάγαπάει , αλλά δεν νιώθω THE THING που έλεγε και η τίπησα στα φιλαράκια, και δεν κάνω τίποτα. Το εννοώ ακόμα χρωστάω δυο γαμίδια μαθήματα για πτυχίο, στη δουλειά τα πάω υποφερτά δεν μπορώ να βρώ κάτι να θέλω να κάνω και όλη μέρα λιώνω στο youtube και ξαναματαβλέπω τις ίδιες ταινίες και ταίδια videoκαι αγοράζω ένα σκασμό καλλυντικά και ρούχα και μετά δεν έχω καμιά όρεξη να βγώ έξω, ωστε κάπως να πιάσουν τόπο, και κάποιες φορές νιώθω οτι θέλω να κάνω παιδι και αμέσως μετά το μετανιώνω γιατι ανέκανα παιδί τώρα μόνο ζημιά θα του έκανα με τα σκάτα που έχω στο κεφάλι μου και δεν θέλω γιατι με τετοια χάλια μεγάλωσα εγώ και βλέπω τους γονείςμου ναμεγαλώνουν μεσα στο άγχος και τη λέζα και την στεναχώρια και τις κρίσεις μέσης ηλικίας και παριστάνω εγώ για αλλη μια φορά τον γονιό και όρεξη για sex δεν πολυέχω και να εξαφανιστώ θέλω και γενικά..μεγάλωσα χωρίς να καταλάβω πως, έχασα πολλά σκαλιά στο χτισημο και είμαι πολύ πιο χαμηλα από ότι νομιζα πως θα'μαι τώρα, και αντί αυτό να με πορώνει με αποδυναμώνει..κιάλλο. Sorry για την αυτολύπηση μου κάμποσες σειρές τώρα, αλλά ήθελα καπου να τα πώ κάπου να τα παραδεχτώ.hopping for the best .. :) !!!