ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βαριεμαι,βαριέμαι εδω περα.Η ζωη μου μηδενιζει το ρολόι Το μυαλο μου ειναι έγκλειστο μεσα σε τοιχους που τοσο στενευουν,ισα που μολις βαριανασαινω.Ποιος; εγω! Εγω που συνηθιζα να τρεχω στις μουσικες και να κυλιεμαι στα χρωματα.Εγω που φωναζα για το αδικο και σωπαινα οταν η νυχτα επεφυς.Ισως αποψε να μην ειναι αργα.Τα αστερια θα με περιμενουν αλλη μια ωρα.Το σιχαμα που κατηντησα.Μ'αρεσε το τειχος.Βολευτηκα εδω μεσα.Γδυνομαι τις επαναστασεις και πλενομαι στη χλιαρη λασπη της πεζοτητας.Το ειναι μου μετουσιώνεται σε απαθεια.Και τι με νοιαζει εμενα ποιος πεθανε χθες;Και τι με νοιαζει εμενα ποιος πεθαίνει ή επιβιωνει τις συμπληγαδες του Αιγαίου ;Το Σάββατο έχασα την εκπομπη μου.τη μοναδικη μου παρεα Άδειασα.Σαν για μια στιγμη να μεγαλωσαν οι κορες των ματιων μουΕνας κεραυνος διαπερασε την ψυχη μου.Γιατι ναι.κάποια στιγμη πρεπει αυτοβουλα να τραβηξεις την πριζα.Και να ανασανεις.Μονοςμα η ζωη μου φέρθηκε καλυτερα απο οσο φερθηκα εγω σε καθετι ζωντανο.