ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
25.1.2017 | 23:49

χωρισμενοι γονεις

Εχουν χωρισει απο οταν ημουν μικρη οι γονεις μου,επρεπε σιγουρα...Το θεμα ειναι οτι δεν επρεπε εξαρχης να ηταν μαζι αυτοι οι δυο,δεν επρεπε να κανει με αυτον τον ανθρωπο παιδια,με τον χαρακτηρα που ειχε τοτε.Και ενω τοσα χρονια δεν με ενοχλουσε τελικα ηταν μεγαλη πληγη μεσα μου και βγηκε τωρα.Και της ριχνω ευθυνες μεσα μου για ολα.Και δεν μου αρεσει που ο πατερας μου ζει μακρια μου με τη γυναικα του και ας ηταν και η καλυτερη του κοσμου.και δεν μου αρεσει που εχω μεσα στο σπιτι μου πλεον τον αντρα της μαμας μου και ας ειναι ο πιο ηρεμος και ησυχος ανθρωπος.Απλα δε μου αρεσει,νιωθω να εχουν παραβιασει τον προσωπικο μου χωρο.Μου φταινε ολα και θελω απλα μολις βρω δουλεια να φυγω απο εδω μεσα.Κι ας μην εχω λογο να νιωθω ετσι,κι ας εχω αδικο.Προσεχτε με ποιον και ποια κανετε παιδι και μη χωριζεται για ψυλλου πηδημα,στιγματιζετε την ψυχολογια τις επιλογες τον χαρακτηρα των παιδων σας.
6
 
 
 
 
σχόλια
Δεν μπορείς να ξέρεις από την αρχή!!Ζευγαρι που ήταν μια χαρά αγαπημένο,έκαναν παιδί και χώρισαν!!Δεν ξερω τι συμβαίνει στην πορεία,τι αντιμετωπίζουν και χωριζουν αντί να κάνουν υπομονη!!
Οι γονείς είναι άνθρωποι. Με ό,τι συνεπάγεται αυτή η ιδιότητα..Με τα θετικά, τα αρνητικά, τα λογικά και τα παράλογα.Ίσως χρειάζεται λίγο να δικαιολογήσεις το γεγονός αυτο. Κάποτε μπορεί κι εσύ να συνειδητοποιήσεις ένα σοβαρό λάθος εκ των υστέρων που δεν ήξερες από την αρχή ότι είναι λάθος. Κανείς δεν είπε ότι οι σχέσεις είναι εύκολες και πάντα ταιριαστές..Μα όχι πως αυτά που σκέφτεσαι είναι λάθος ή δεν έχουν βάση. Δε θα το πω αυτο σε καμία περίπτωση.Απλά θα χρειαστείς τη βοήθεια ενός ειδικού για να βάλεις σε σειρά τα συναισθήματα σου.
Χωρίς βέβαια να θέλω να θίξω κάποιον προσωπικά θεωρώ πως για τα τραύματα που αποκτούν τα παιδιά μετά απο ένα διαζύγιο ευθύνονται αποκλειστικά οι γονείς και ο εγωισμός τους.Αφού δεν μπορείς ακόμη να το ξεπεράσεις πήγαινε σε έναν ειδικό να σε βοηθήσει.
Θα συμφωνήσω επιφυλακτικά μαζί σου. Σε πολλές περιπτώσεις, όπως στην δική μου, ακούς κατηγορίες από τον ένα για τον άλλο και αντίστροφα. Η ιδέα που είχες για τον κόσμο διαλύεται και η ζωή σου σπάει στα δύο.
Same here. Από την μια χαίρομαι που χώρισαν γιατί ο πατέρας μου είναι μεγάλο καθίκι, από την άλλη νιωθω ένα κενό μέσα μου. Ειδικά όταν βλέπω άλλες οικογένειες που είναι μαζί και ευτυχισμένοι. Παλιότερα όλοι έλεγαν πόσο ώριμα και σωστά είχαμε δεχθεί πως χώρισαν οι γονείς μας, και πράγματι δεν έδειχνε να με είχε ενοχλήσει τότε, πάνε ομως δύο (;) χρόνια που βγαίνει, όπως είπες, στην επιφάνεια. Εχω ενα κενο μεσα μου που δεν φαίνεται να γεμιζει.Λυπάμαι πραγματικά που δεν είναι ο μόνος. Σου εύχομαι να ξεφύγεις γρήγορα.Υ.Γ Αν κάποτε αποκτήσω παιδιά (που αμφιβάλω λόγο των φόβων μου :P) θα είμαι καλύτερος γονιός γιατί είχα ένα πολύ καλό κακό παράδειγμα (:
Scroll to top icon