__________________
1.
Αγαπητη Α, μπα, ειμαι σε μια σχεση σχεδον 5 χρονια. Παροτι ειμαστε απ τον ιδιο τοπο λογω συνθηκων και τα 5 χρονια καποιος απ τους 2 ηταν σ αλλη πολη,αποστασης 2-3 ωρων βεβαια, αλλα ποτε δεν μειναμε μαζι στο ιδιο μερος. Τους τελευταιους 2 μηνες παρατηρω οτι δεν νιωθω οτι βρισκομαι σε σχεση και δεν μου φτανει αυτο το σκ η οι 4-5 μερες που ερχεται η παω ανα 2 βδομαδες. Επιπλεον, αρχιζει να μου αρεσει να με πλησιαζουν αλλοι καθως και φλερταρω πιο εντονα, χωρις βεβαια να προχωρησω περαιτερω αλλα και χωρις να νιωθω πολλες τυψεις. Το θεμα ειναι οτι σκεφτηκα τον χωρισμο, ομως οταν ερχεται ειναι ολα οπως τις πρωτες μερες, ειμαι ακομη ερωτευμενη μαζι του, περναμε υπεροχα και δεν θελω να βγω η να βγει απ τη ζωη μου. Μισο αστεια μισο σοβαρα του προτεινα να ερθει να μεινει στην πολη μου, μιας και αυτην την περιοδο δεν απασχολειται με κατι αλλα αρνειται, κατι που ναι μεν κατανοω απολυτα αλλα δεν ξερω αν μπορω να το δεχτω. Δεν ξερω τι πρεπει να κανω, νιωθω πως οσο ειμαστε χωρια το ενδιαφερον μου χανεται αλλα αναζωπυρρωνεται μολις βρεθουμε. Να σημειωθει οτι ειναι η πρωτη μου και μοναδικη σχεση και για τον ιδιο εχει εναν πιο σοβαρο χαρακτηρα, αλλα δεν ξερω ουτε αυτο πως να το διαχειριστω. Υπαρχει ελπιδα να ειναι ολα μια φαση περαστικη;
-Αδιεξοδο
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αδιέξοδο πάντως δεν είναι σίγουρα.
Κατά τη γνώμη μου μια σχέση από απόσταση στην οποία κανείς από τους δύο δεν έχει πρόθεση να αλλάξει τόπο κατοικίας δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί «με κάπως πιο σοβαρό χαρακτήρα». Αν δεχτούμε ότι έχει πιο σοβαρό χαρακτήρα, τότε είναι καταδικασμένη, γιατί δεν μπορεί να περάσει σε επόμενο στάδιο, έχει κολλήσει.
Υπάρχει περίπτωση να είναι περαστική φάση (δύσκολο, αλλά κανείς δεν ξέρει τι φέρνει το μέλλον), όμως γιατί να ελπίζεις σε αυτό; Τα πράγματα έχουν όπως έχουν, σου αρέσει το αγόρι σου και περνάς καλά μαζί του, όμως δεν σου αρκεί η σποραδική σχέση, θέλεις να μοιράζεσαι τη ζωή σου με κάποιον κάθε μέρα. Δεν καταλαβαίνω γιατί κατανοείς τόσο απόλυτα την καθολική άρνηση του να αλλάξει πόλη για να είσαστε μαζί, εφόσον δεν ασχολείται με κάτι άλλο. Το κατανοείς με την έννοια «είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει;» Σωστό είναι αυτό, και το ίδιο ελεύθερη είσαι εσύ να μην σου αρκεί και να θέλεις κάτι περισσότερο.
__________________
2.
Πώς μπορείς να περιμένεις από ένα παιδί να αλλάξει τον κόσμο, τη στιγμή που εσύ ο ίδιος του λες ξανά και ξανά ότι ο κόσμος είναι μπουρδέλο, ότι μας έχουν πνίξει τα σκατά και ότι δεν υπάρχει σωτηρία, αφού ο καθένας κοιτάει τον κώλο του και τίποτα άλλο;
Αλήθεια το έχω απορία, γιατί εδώ στην Ελλάδα πολλές φορές τα παιδάκια με τα οποία δουλεύω μου λένε τέτοιου είδους σκέψεις και απόψεις που ακούνε από τους γονείς τους ..Πραγματικά λυπάμαι.. Γιατί είναι άσχημο να σου κόβουν τα φτερά πριν καν προλάβεις να δοκιμάσεις να πετάξεις .Γιατί και η δική μου γενιά τα ίδια ακούει, τα ίδια περνάει. Και ξέρω πολύ καλά πως είναι .
-Ηθοποιός-σκηνοθέτις ετών 22
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ο κόσμος αλλάζει πολύ αργά με την ώθηση που δίνουν όσοι τολμούν να διαφωνήσουν με επιχειρήματα και να ζήσουν σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους, δίνοντας το παράδειγμα. Αυτοί οι λίγοι είναι που κάνουν την διαφορά. Ό,τι και να βλέπεις γύρω σου, πάντα έχεις την ελευθερία να διαλέξεις με ποιους είσαι.
__________________
3.
Απο μικρη, σιχαινομαι τον τροπο που λεει η μανα μου το ονομα μου. Τον τόνο της φωνης τηςν το πως κραταει τη μια συλλαβη. Της το χω πει, εδω κ 25 χρονια το λεω, τίποτα. Τί λες;
-τζιν
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πολύ παράξενη και πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Με λεπτές αποχρώσεις και υπονοούμενα για πολλά παράπονα μαζεμένα εδώ και πολλά χρόνια. Θα μπορούσε να υπάρχει σε ιστορία της Μάργκαρετ Άτγουντ. Λες να το κάνει επίτηδες, για να σε έχει εκεί που θέλει όταν ξεκινάει μια πρόταση με αυτόν τον τόνο; Ή βλέπω ταινία Μπέργκμαν εκεί που δεν υπάρχει, και απλώς δεν μπορεί να καταλάβει τι εννοείς;
__________________
4.
Είμαι στο UK και δουλεύω σε μια μικρή εταιρεία παράλληλα κάνοντας το διδακτορικό μου. Το θέμα μου είναι ότι -παρότι πληρώνομαι πολύ καλά και παρότι υπάρχει πρόγραμμα και συνέπεια στην εταιρεία, και το διδακτορικό μοιάζει να είναι σε ένα σωστό δρόμο, ο τρόπος που διαχειρίζονται την εταιρεία και το ανθρώπινο δυναμικό είναι απαράδεκτος. Σου μιλώ για micromanagement σε επίπεδα αηδίας. Στέλνουμε κάθε μέρα τα daily tasks μας, ανανεώνουμε λίστες με το τι κάνουμε κάθε 3ωρο, και με παίρνουν τηλεφωνο καθε πρωι να με ρωτησουν αν καταφερα να φερω σε περας τις δουλειες της χθεσινης λιστας. Ειναι τόσο άσχετοι από ανθρώπινο δυναμικό, είναι όλοι επιστήμονες, κανείς δεν εχει business background και όλο αυτό το ντετεκτιβιλίκι μου προκαλεί άλλοτε γέλιο, άλλοτε αηδία. Πώς θα το διαχειριζόσουν στη θέση μου; Περιμένω να τελειώσω το διδακτορικό, αλλά θέλω άλλα δύο χρόνια τουλάχιστον, στα οποία με τα φυτά που έχω μπλέξει θα μου γίνει ο βίος αβίωτος. Να προσποιούμαι ότι είμαι στο στρατό τύπου 'πετάει ο γάιδαρος, πετάει', τι να κάνω για να μη συγχίζομαι κάθε διαολεμένη μέρα;
-roberta
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μπορείς να αλλάξεις το καθεστώς για σένα μόνο, λίγο λίγο με επιμονή και μικρές, ανεπαίσθητες αλλαγές, αλλά μόνο αν αποδείξεις ότι είσαι ιδιαίτερα καλή στη δουλειά σου. Αν δεν σε ενδιαφέρει να διακριθείς εκεί μέσα επειδή κάνεις ολόκληρο διδακτορικό, να σκέφτεσαι τα χρήματα, το πρόγραμμα και τη συνέπεια της εταιρείας, να εισπνέεις από τη μύτη και να εκπνέεις από το στόμα μέχρι να μη συγχίζεσαι πια. Το χιούμορ βοηθάει επίσης.
__________________
5.
Αγαπητή α μπα,
Είμαι 20 χρονών και γενικά με χαρακτηρίζω αρκετά ηθική και καθώς πρέπει. Δηλαδή δεν καπνίζω , Δεν βρίζω κτλ, Όχι πως κρίνω αυτούς που τα κανουν. Όλη αυτή αυστηρότητα καλλιεργήθηκε μεσα μου δεν μου την επεβαλαν από το σπίτι ,συγκεκριμένα οι γονείς μου μεγάλωσαν πολύ ανεξάρτητα. Όταν ακούω βρισιές πχ κάνω παρατήρηση. Συχνά Μου λένε φίλοι να χαλαρώσω και να σταματήσω να είμαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό μου , να ζήσω και διάφορα τέτοια . Πραγματικά ζω και περνάω τέλεια και μου αρέσει που σκέφτομαι ετσι. Νιώθω οτι Είμαι γεννημένη στην δεκαετία του 1920 και δίνω τον ρομαντισμό και τις "αρχές" της εποχής. Δεν θεωρώ Προσωπικά ότι μου στερεί κάτι ολη αυτή αυστηρότητα , σκέφτομαι μηπως δημιουργήθηκε υποσυνείδητα και Δεν το καταλαβαίνω και οντως μου στερεί κάποια πραγματα (που δεν ξέρω ποια) ή μήπως υπάρχει υποσυνείδητα γιατί θέλω να διαφερω και να πηγαίνω κοντρα στο σύστημα; Μήπως εμβαθύνω υπερβολικά; Ποια η αποψη σας ;(μου το λένε συχνά γι'αυτό ασχολήθηκα).
--Το κορίτσι του βαλς
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μπορεί να σου αρκεί ένα απλό μάθημα ιστορίας. Δεν είναι ηθικό να μην καπνίζεις και να μην βρίζεις. Αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την ηθική. Αυτό που περιγράφεις είναι καθωσπρεπισμός με την μικροαστική έννοια.
Η δεκαετία του '20 έχει πεθάνει στα γέλια με αυτά που λες. Η περίοδος αυτή λέγεται roaring twenties γιατί τότε ξεκίνησε η σεξουαλική απελευθέρωση, η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας, η ιδέα της ρευστής σεξουαλικότητας (με εφαρμογή), η αμφισβήτηση των ρόλων και των στερεοτύπων, η εμφάνιση του ανδρόγυνου στυλ, και για να συντομεύω, για τους συντηρητικούς αυτή είναι η δεκαετία «που η ηθική έφτασε στον πάτο».
Επίσης εκείνη τη δεκαετία δεν χόρευαν βαλς, εκτός αν ήσουν από τους συντηρητικούς που έβλεπαν τις γυναίκες να κόβουν τα μακριά τους μαλλιά και χλόμιαζαν από το σκάνδαλο.
Δεν ξέρω τι κάνεις, ή τι προσπαθείς να δείξεις. Αν είναι κάποιου είδους επανάσταση στην ελευθερία που σου έδωσαν οι γονείς σου, είναι πολύ κρίμα. Αλλά αν όπως λες σου αρέσει αυτό που είσαι και περνάς τέλεια, γιατί το συζητάμε;
__________________
6.
Hello,
Πριν ενα μην μετακομησα στην αγγλια για να ξεκινησω τις σπουδες μου. Αρχικα δοκιμασα τις πανελληνιες αλλα τα πραγματα δε πηγαν οπως τα περιμεναν οι γυρω μου και ετσι κατελληξα με ενα εναλλακτικο πλανο που ελεγε : Film foundation για ενα χρονο και υστερα σπουδες πανω στη σκηνογραφια και στο σχεδιο κοστουμιων. Εγινα δεκτη σε ενα πανεπηστιμιο για να κανω το προπαρασκευαστικο και τελευταια στιγμη μαζεψα τα πραγματα μου πηρα ενθυμια χεαιτησα τους φιλους μου και ηρθα αγγλια. Δυστυχως ομως το πανεπιστημιο με κατευθυνε να παω σε στο διεθνες προπαρασκευαστικο στο οποιο διδασκομαι μονο αγγλικα. Πλεον κανοντας κατι που δε με ευχαριστει καθολου, μακρια απο φιλους και οικογενεια, η ζωη μου εχει αρχισει να παιρνει τη κατω βολτα. Το κλαμα εγινε κομματι της καθημερηνοτητας μου, ολο το βραδυ ειμαι ξυπνια με αποτελεσμα να κοιμαμαι μετα τις 12 το μεσημερι κανοντας τιποτα περα απο το να περναω τις μερες μου σκεφτομενη ποσο απαισια ειναι η κατασταση. Προσφατα ζητησα απο τους γονεις μου να επιστρεψω και η αντιδραση ους ηταν αρνητικη κατηγοροντας με πως τα παραταω. Δε ξερω πως να συνεχισω εδω περα, δε νιωθω πως μπορω να προσπαθησω να πεισω τον εαυτο μου πως μαρεσει. Θελω να γυρισω και η αβεβαιοτητα του τι θα συμβει αφου θα επιστρεψω δε με τρομαζει οσο το τι θα συμβει αν παραμεινω. Δε ξερω ομως πως να πεισω τους γονεις μου πως εαν μεινω εδω περα δε θα ειναι καλο για μενα.
-Κωνσταντίνα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν καταλαβαίνω πώς συμφώνησες να κάνεις το προπαρασκευαστικό χωρίς να ξέρεις τι είναι το προπαρασκευαστικό, ή πώς γίνεται να κάνεις κάτι που δεν ήξερες από την αρχή – δεν ξέρω πώς λειτουργούν τα αγγλικά πανεπιστήμια, αλλά αμφιβάλλω ότι πηγαίνεις εκεί και σε βάζουν κάπου αναπάντεχα. Αν πιστεύουν ότι χρειάζεσαι έξτρα μαθήματα στα αγγλικά, κάτι θα ξέρουν. Πρέπει να μελετήσεις για να βελτιώσεις τα αγγλικά σου, αυτή είναι η δουλειά σου για φέτος. Αν δεν έχεις καλό επίπεδο στη γλώσσα δεν μπορείς να προχωρήσεις στις σπουδές σου, και πολλές φορές πρέπει να κάνουμε κάτι που δεν μας αρέσει μέχρι να πετύχουμε έναν στόχο που έχουμε βάλει. Επειδή μου φαίνεσαι πολύ χαμένη και απροετοίμαστη, μην απευθύνεσαι στους γονείς σου, αλλά στο γραφείο του πανεπιστημίου που ασχολείται με την ψυχική υγειά των φοιτητών. Είναι βέβαιο ότι θα υπάρχει κάτι τέτοιο, πήγαινε αμέσως και κλείσε ραντεβού. Εκεί θα καταλάβεις τι είναι καλύτερο για σένα.
_________________
7.
Βασικά δεν θα ήθελα να ρωτήσω κάτι. Μάλλον να πω κάτι που με απασχολεί... Και το σκέφτομαι, και αναλώνομαι, και ίσως θα θελα να ακούσω την γνώμη σου. Αν δεν εμπίπτει στην "δικαιοδοσία" σου, φαντάζομαι η σιωπή σου προς απάντησή μου. Το πρόβλημα/θέμα/σκέψη όπως θες το λες, είναι οι σχέσεις. Οι ερωτικές συγκεκριμένα, όχι φιλικές ή επαγγελματικές εννοώ. Είμαι σχεδόν 25 και μέχρι τώρα δεν έχω κάνει ποτέ κάποια σχέση. Θεωρώ ότι έχω γνωρίσει κάποια αξιόλογα άτομα στην ζωή μου, αλλά δεν έτυχε να εξελιχθεί σε σχέση. Διαφορετικά θέλω, διαφορετικά πρέπει... Κυρίως των άλλων. Προσωπικά όσο μπορώ αποστρέφομαι τα πρέπει. Το θέμα όμως είναι ότι πλέον στο μυαλό μου, με πράγματα που έχω ζήσει ή μάθει κατά καιρούς, μου φαίνεται βουνό το να κάνεις μία σωστή σχέση. Ότι χρειάζεσαι μεγάλη τύχη... Μπορεί να έχω και υψηλές προσδοκίες; Μπορεί. Αλλά δεν θέλω να μπω σε μία διαδικασία να είμαι σε σχέση που δεν με καλύπτει. Δηλαδή απλά και μόνο για να ταιριάζω με τον υπόλοιπο περίγυρο. Για μένα μια ερωτική σχέση είναι ένα από τα πιο όμορφα πράγματα στην ζωή του ανθρώπου. Όπως και όλες οι ανθρώπινες σχέσεις γενικά. Και είναι όμορφη, όταν βασίζεται στον αλληλοσεβασμό και στην στήριξη και την εκτίμηση. Όταν δύο μονάδες συνυπάρχουν, όχι όταν ο ένας προσπαθεί να ρουφήξει και να αφομοιώσει πάνω του τον σύντροφο του, εν είδει μαύρης χήρας. Και ξέρεις πόοοσες τέτοιες περιπτώσεις βλέπω γύρω μου καθημερινά; Πάρα πολλές! Και εκεί λέω όχι. Αυτό δεν το θέλω. Και δεν το θέλω γιατί δεν είναι μία υγιής σχέση. Θέλω να μοιραστώ στιγμές με κάποιον, ναι. Όχι όμως να του επιβάλω τα γούστα μου, όχι να τον αλλάξω σε κάτι που δεν είναι. και το ίδιο περιμένω και από τον άλλον... Συνήθως όσοι με ξέρουν με περιγράφουν ως κλειστό άνθρωπο που δεν ανοίγομαι εύκολα. Ισχύει. Αλλά εγώ, μέσα μου, νιώθω ότι έχω τόσα πράγματα να δώσω, που απλά χάνονται... Νιώθω λες και διαπράττω κάποια ύβρη προς τη ζωή ώρες ώρες. Τόση ομορφιά τριγύρω, τόσο τυχεροί που είμαστε άνθρωποι, ζωντανοί, ικανοί να νιώσουμε, και χανόμαστε σε ανούσιες και επιφανειακές σχέσεις. Ή μάλλον ανταγωνισμούς. Γιατί μέχρι και τον έρωτα, αρένα τον έχουμε καταντήσει. Και με στεναχωρεί αυτό. Με λυπεί ότι ίσως εναπόκειται πράγματι στην τύχη το ποιον θα γνωρίσεις στην ζωή σου... Άρα πώς μπορείς να το ελέγξεις; Δεν ξέρω τι να κάνω. Να περιμένω το θαύμα; Και δεν νιώθω ότι μου λείπει κάποιος για να είμαι καλά. Προσπαθώ να είμαι ικανή να περνάω καλά βασιζόμενη στον εαυτό μου. Και μέχρι σήμερα τα πάμε καλά. Ελπίζω να συνεχίσουμε! Αλλά ρε αμπα, θα ήθελα κάποιον που να μπορούμε να μοιραζόμαστε αυτό το καλά! Να του δώσω και να μου δώσει πράγματα. Σου ακούγονται γελοία όλα αυτά; Ή μήπως υπερβολικά ρομαντικά, που και πάλι καταλήγουν γελοία...; (χα και να τελικά που κατέληξα να κάνω την πρωτότυπη ερώτηση του 1.000.000)
-Ε κάποια θα μαι και γω
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν μου ακούγονται ούτε γελοία, ούτε υπερβολικά ρομαντικά. Δεν ξέρω αν το έχεις ξανακούσει, μάλλον όχι, γιατί οι φίλοι σου δεν θα θέλουν να σε στενοχωρήσουν. Ακούγονται αφ' υψηλού λόγω άγνοιας, με κάποιο φόβο μέσα.
Είναι καλό, πολύ καλό να ξέρεις τι θέλεις. Είναι πολύ κακό όμως να νομίζεις τι πρέπει να θέλεις και να το φτιάχνεις με το μυαλό σου με λεπτομέρειες πριν καν το ζήσεις, πριν βουτήξεις τα πόδια σου στα νερά. Δεν γεννιόμαστε με την ικανότητα να δημιουργούμε ανθρώπινες σχέσεις. Γεννιόμαστε μέσα σε κοινωνίες με συγκεκριμένες και αρκετά αυστηρές τελετουργίες και περιορισμούς. Μεγαλώνοντας μαθαίνουμε τους κώδικες συμπεριφοράς της φιλίας, των σχέσεων εξουσίας, τις συναδελφικές σχέσεις, και μαθαίνουμε κάνοντας πολλά λάθη στην πορεία, δοκιμάζοντας και πέφτοντας και ξαναδοκιμάζοντας με καινούριους ανθρώπους. Οι ερωτικές σχέσεις δεν διαφέρουν. Και αυτές τις μαθαίνουμε. Ευτυχώς ζούμε σε ελεύθερη κοινωνία και έχουμε το δικαίωμα να δοκιμάσουμε.
Είσαι αυστηρή στις κρίσεις σου για τις σχέσεις που κάνουν οι άλλοι, χωρίς να έχεις προσωπική εμπειρία. Οι άλλοι τα κάνουν λάθος, αλλά εσύ θα τα κάνεις όλα σωστά; Γιατί; Είσαι τόσο καλύτερη από τους άλλους; Αναρωτιέσαι αν υπάρχουν κίνητρα και συναισθήματα που δεν βλέπεις ως παρατηρήτρια, ή είσαι σίγουρη ότι όλος ο κόσμος συμβιβάζεται, εκτός από σένα; Αναρωτιέσαι αν μαθαίνουν οι άνθρωποι από τα λάθη τους, αν προσπαθούν περισσότερο την επόμενη φορά, αν γίνονται καλύτεροι μέσα από την εμπειρία;
Οι σχέσεις είναι δύσκολες, λένε όλοι. Δεν είναι δύσκολο να βρίσκεσαι μέσα σε μια πετυχημένη σχέση, αυτό είναι το ωραίο, ότι είναι πανεύκολο και κυλάει σα ρυάκι. Το δύσκολο είναι μέχρι να φτάσεις εκεί, και αυτό χρειάζεται αυτογνωσία και εμπειρία. Δεν θα τα κάνεις όλα σωστά από την πρώτη φορά, δεν θα τα κάνεις όλα σωστά ούτε την τελευταία φορά, γιατί κανείς δεν μπορεί να τα κάνει όλα σωστά και να ζήσει την τέλεια σχέση όπου θα υπάρχει μόνο απέραντη αγάπη και κανείς δεν θα απογοητεύσει ποτέ τον άλλον έστω και άθελα του. Δώσε την ευκαιρία στον εαυτό σου να κάνει λάθη. Μην κρίνεις τα ρούχα από την κρεμάστρα. Για να δεις αν σου πάνε πρέπει να μπεις στο δοκιμαστήριο. Για να ξέρεις τι σου πάει από τη βιτρίνα, πρέπει να ξέρεις πάρα πολύ καλά τον εαυτό σου και άλλο τόσο τους ανθρώπους. Είσαι πολύ μακριά από αυτή την κατάσταση. Μην βιάζεσαι να κρίνεις τους άλλους, μην βιάζεσαι να κρίνεις τον εαυτό σου, μην βιάζεσαι να δώσεις αυτά που έχεις μέσα σου, γενικώς, μην βιάζεσαι. Προσπάθησε περισσότερο να διασκεδάσεις και λιγότερο να πετύχεις, σα να πρόκειται για διαγωνισμό.
Δεν μιλάς καθόλου για το σεξουαλικό κομμάτι, και δεν ξέρω τι να υποθέσω. Αν και αυτό έχεις βάλει σε ένα βάθρο και το παρακολουθείς από μακριά σαν κάτι ιερό και μοναδικό και μόνο για εξαιρετικούς ανθρώπους σε εξαιρετικές σχέσεις, θα έλεγα ότι είναι καλύτερο να συνεχίσεις τη συζήτηση με έναν ψυχολόγο, κάτι που θα σε διευκόλυνε πάρα πολύ όμως έτσι κι αλλιώς.
σχόλια