Στο σημερινό «Α μπα»: αφ’ υψηλού

Facebook Twitter
35


__________________
1.

Αγαπητη Α, μπα, ειμαι σε μια σχεση σχεδον 5 χρονια. Παροτι ειμαστε απ τον ιδιο τοπο λογω συνθηκων και τα 5 χρονια καποιος απ τους 2 ηταν σ αλλη πολη,αποστασης 2-3 ωρων βεβαια, αλλα ποτε δεν μειναμε μαζι στο ιδιο μερος. Τους τελευταιους 2 μηνες παρατηρω οτι δεν νιωθω οτι βρισκομαι σε σχεση και δεν μου φτανει αυτο το σκ η οι 4-5 μερες που ερχεται η παω ανα 2 βδομαδες. Επιπλεον, αρχιζει να μου αρεσει να με πλησιαζουν αλλοι καθως και φλερταρω πιο εντονα, χωρις βεβαια να προχωρησω περαιτερω αλλα και χωρις να νιωθω πολλες τυψεις. Το θεμα ειναι οτι σκεφτηκα τον χωρισμο, ομως οταν ερχεται ειναι ολα οπως τις πρωτες μερες, ειμαι ακομη ερωτευμενη μαζι του, περναμε υπεροχα και δεν θελω να βγω η να βγει απ τη ζωη μου. Μισο αστεια μισο σοβαρα του προτεινα να ερθει να μεινει στην πολη μου, μιας και αυτην την περιοδο δεν απασχολειται με κατι αλλα αρνειται, κατι που ναι μεν κατανοω απολυτα αλλα δεν ξερω αν μπορω να το δεχτω. Δεν ξερω τι πρεπει να κανω, νιωθω πως οσο ειμαστε χωρια το ενδιαφερον μου χανεται αλλα αναζωπυρρωνεται μολις βρεθουμε. Να σημειωθει οτι ειναι η πρωτη μου και μοναδικη σχεση και για τον ιδιο εχει εναν πιο σοβαρο χαρακτηρα, αλλα δεν ξερω ουτε αυτο πως να το διαχειριστω. Υπαρχει ελπιδα να ειναι ολα μια φαση περαστικη;

-Αδιεξοδο


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αδιέξοδο πάντως δεν είναι σίγουρα.


Κατά τη γνώμη μου μια σχέση από απόσταση στην οποία κανείς από τους δύο δεν έχει πρόθεση να αλλάξει τόπο κατοικίας δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί «με κάπως πιο σοβαρό χαρακτήρα». Αν δεχτούμε ότι έχει πιο σοβαρό χαρακτήρα, τότε είναι καταδικασμένη, γιατί δεν μπορεί να περάσει σε επόμενο στάδιο, έχει κολλήσει.


Υπάρχει περίπτωση να είναι περαστική φάση (δύσκολο, αλλά κανείς δεν ξέρει τι φέρνει το μέλλον), όμως γιατί να ελπίζεις σε αυτό; Τα πράγματα έχουν όπως έχουν, σου αρέσει το αγόρι σου και περνάς καλά μαζί του, όμως δεν σου αρκεί η σποραδική σχέση, θέλεις να μοιράζεσαι τη ζωή σου με κάποιον κάθε μέρα. Δεν καταλαβαίνω γιατί κατανοείς τόσο απόλυτα την καθολική άρνηση του να αλλάξει πόλη για να είσαστε μαζί, εφόσον δεν ασχολείται με κάτι άλλο. Το κατανοείς με την έννοια «είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει;» Σωστό είναι αυτό, και το ίδιο ελεύθερη είσαι εσύ να μην σου αρκεί και να θέλεις κάτι περισσότερο.

 

Στο σημερινό «Α μπα»: αφ’ υψηλού Facebook Twitter

__________________
2.


Πώς μπορείς να περιμένεις από ένα παιδί να αλλάξει τον κόσμο, τη στιγμή που εσύ ο ίδιος του λες ξανά και ξανά ότι ο κόσμος είναι μπουρδέλο, ότι μας έχουν πνίξει τα σκατά και ότι δεν υπάρχει σωτηρία, αφού ο καθένας κοιτάει τον κώλο του και τίποτα άλλο;
Αλήθεια το έχω απορία, γιατί εδώ στην Ελλάδα πολλές φορές τα παιδάκια με τα οποία δουλεύω μου λένε τέτοιου είδους σκέψεις και απόψεις που ακούνε από τους γονείς τους ..Πραγματικά λυπάμαι.. Γιατί είναι άσχημο να σου κόβουν τα φτερά πριν καν προλάβεις να δοκιμάσεις να πετάξεις .Γιατί και η δική μου γενιά τα ίδια ακούει, τα ίδια περνάει. Και ξέρω πολύ καλά πως είναι .
-Ηθοποιός-σκηνοθέτις ετών 22


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ο κόσμος αλλάζει πολύ αργά με την ώθηση που δίνουν όσοι τολμούν να διαφωνήσουν με επιχειρήματα και να ζήσουν σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους, δίνοντας το παράδειγμα. Αυτοί οι λίγοι είναι που κάνουν την διαφορά. Ό,τι και να βλέπεις γύρω σου, πάντα έχεις την ελευθερία να διαλέξεις με ποιους είσαι.

__________________
3.

Απο μικρη, σιχαινομαι τον τροπο που λεει η μανα μου το ονομα μου. Τον τόνο της φωνης τηςν το πως κραταει τη μια συλλαβη. Της το χω πει, εδω κ 25 χρονια το λεω, τίποτα. Τί λες;

-τζιν


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πολύ παράξενη και πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Με λεπτές αποχρώσεις και υπονοούμενα για πολλά παράπονα μαζεμένα εδώ και πολλά χρόνια. Θα μπορούσε να υπάρχει σε ιστορία της Μάργκαρετ Άτγουντ. Λες να το κάνει επίτηδες, για να σε έχει εκεί που θέλει όταν ξεκινάει μια πρόταση με αυτόν τον τόνο; Ή βλέπω ταινία Μπέργκμαν εκεί που δεν υπάρχει, και απλώς δεν μπορεί να καταλάβει τι εννοείς;

__________________
4.


Είμαι στο UK και δουλεύω σε μια μικρή εταιρεία παράλληλα κάνοντας το διδακτορικό μου. Το θέμα μου είναι ότι -παρότι πληρώνομαι πολύ καλά και παρότι υπάρχει πρόγραμμα και συνέπεια στην εταιρεία, και το διδακτορικό μοιάζει να είναι σε ένα σωστό δρόμο, ο τρόπος που διαχειρίζονται την εταιρεία και το ανθρώπινο δυναμικό είναι απαράδεκτος. Σου μιλώ για micromanagement σε επίπεδα αηδίας. Στέλνουμε κάθε μέρα τα daily tasks μας, ανανεώνουμε λίστες με το τι κάνουμε κάθε 3ωρο, και με παίρνουν τηλεφωνο καθε πρωι να με ρωτησουν αν καταφερα να φερω σε περας τις δουλειες της χθεσινης λιστας. Ειναι τόσο άσχετοι από ανθρώπινο δυναμικό, είναι όλοι επιστήμονες, κανείς δεν εχει business background και όλο αυτό το ντετεκτιβιλίκι μου προκαλεί άλλοτε γέλιο, άλλοτε αηδία. Πώς θα το διαχειριζόσουν στη θέση μου; Περιμένω να τελειώσω το διδακτορικό, αλλά θέλω άλλα δύο χρόνια τουλάχιστον, στα οποία με τα φυτά που έχω μπλέξει θα μου γίνει ο βίος αβίωτος. Να προσποιούμαι ότι είμαι στο στρατό τύπου 'πετάει ο γάιδαρος, πετάει', τι να κάνω για να μη συγχίζομαι κάθε διαολεμένη μέρα;

-roberta


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μπορείς να αλλάξεις το καθεστώς για σένα μόνο, λίγο λίγο με επιμονή και μικρές, ανεπαίσθητες αλλαγές, αλλά μόνο αν αποδείξεις ότι είσαι ιδιαίτερα καλή στη δουλειά σου. Αν δεν σε ενδιαφέρει να διακριθείς εκεί μέσα επειδή κάνεις ολόκληρο διδακτορικό, να σκέφτεσαι τα χρήματα, το πρόγραμμα και τη συνέπεια της εταιρείας, να εισπνέεις από τη μύτη και να εκπνέεις από το στόμα μέχρι να μη συγχίζεσαι πια. Το χιούμορ βοηθάει επίσης.

__________________
5.

Αγαπητή α μπα,

Είμαι 20 χρονών και γενικά με χαρακτηρίζω αρκετά ηθική και καθώς πρέπει. Δηλαδή δεν καπνίζω , Δεν βρίζω κτλ, Όχι πως κρίνω αυτούς που τα κανουν. Όλη αυτή αυστηρότητα καλλιεργήθηκε μεσα μου δεν μου την επεβαλαν από το σπίτι ,συγκεκριμένα οι γονείς μου μεγάλωσαν πολύ ανεξάρτητα. Όταν ακούω βρισιές πχ κάνω παρατήρηση. Συχνά Μου λένε φίλοι να χαλαρώσω και να σταματήσω να είμαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό μου , να ζήσω και διάφορα τέτοια . Πραγματικά ζω και περνάω τέλεια και μου αρέσει που σκέφτομαι ετσι. Νιώθω οτι Είμαι γεννημένη στην δεκαετία του 1920 και δίνω τον ρομαντισμό και τις "αρχές" της εποχής. Δεν θεωρώ Προσωπικά ότι μου στερεί κάτι ολη αυτή αυστηρότητα , σκέφτομαι μηπως δημιουργήθηκε υποσυνείδητα και Δεν το καταλαβαίνω και οντως μου στερεί κάποια πραγματα (που δεν ξέρω ποια) ή μήπως υπάρχει υποσυνείδητα γιατί θέλω να διαφερω και να πηγαίνω κοντρα στο σύστημα; Μήπως εμβαθύνω υπερβολικά; Ποια η αποψη σας ;(μου το λένε συχνά γι'αυτό ασχολήθηκα).

--Το κορίτσι του βαλς

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μπορεί να σου αρκεί ένα απλό μάθημα ιστορίας. Δεν είναι ηθικό να μην καπνίζεις και να μην βρίζεις. Αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την ηθική. Αυτό που περιγράφεις είναι καθωσπρεπισμός με την μικροαστική έννοια.


Η δεκαετία του '20 έχει πεθάνει στα γέλια με αυτά που λες. Η περίοδος αυτή λέγεται roaring twenties γιατί τότε ξεκίνησε η σεξουαλική απελευθέρωση, η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας, η ιδέα της ρευστής σεξουαλικότητας (με εφαρμογή), η αμφισβήτηση των ρόλων και των στερεοτύπων, η εμφάνιση του ανδρόγυνου στυλ, και για να συντομεύω, για τους συντηρητικούς αυτή είναι η δεκαετία «που η ηθική έφτασε στον πάτο».


Επίσης εκείνη τη δεκαετία δεν χόρευαν βαλς, εκτός αν ήσουν από τους συντηρητικούς που έβλεπαν τις γυναίκες να κόβουν τα μακριά τους μαλλιά και χλόμιαζαν από το σκάνδαλο.


Δεν ξέρω τι κάνεις, ή τι προσπαθείς να δείξεις. Αν είναι κάποιου είδους επανάσταση στην ελευθερία που σου έδωσαν οι γονείς σου, είναι πολύ κρίμα. Αλλά αν όπως λες σου αρέσει αυτό που είσαι και περνάς τέλεια, γιατί το συζητάμε;


__________________
6.

Hello,
Πριν ενα μην μετακομησα στην αγγλια για να ξεκινησω τις σπουδες μου. Αρχικα δοκιμασα τις πανελληνιες αλλα τα πραγματα δε πηγαν οπως τα περιμεναν οι γυρω μου και ετσι κατελληξα με ενα εναλλακτικο πλανο που ελεγε : Film foundation για ενα χρονο και υστερα σπουδες πανω στη σκηνογραφια και στο σχεδιο κοστουμιων. Εγινα δεκτη σε ενα πανεπηστιμιο για να κανω το προπαρασκευαστικο και τελευταια στιγμη μαζεψα τα πραγματα μου πηρα ενθυμια χεαιτησα τους φιλους μου και ηρθα αγγλια. Δυστυχως ομως το πανεπιστημιο με κατευθυνε να παω σε στο διεθνες προπαρασκευαστικο στο οποιο διδασκομαι μονο αγγλικα. Πλεον κανοντας κατι που δε με ευχαριστει καθολου, μακρια απο φιλους και οικογενεια, η ζωη μου εχει αρχισει να παιρνει τη κατω βολτα. Το κλαμα εγινε κομματι της καθημερηνοτητας μου, ολο το βραδυ ειμαι ξυπνια με αποτελεσμα να κοιμαμαι μετα τις 12 το μεσημερι κανοντας τιποτα περα απο το να περναω τις μερες μου σκεφτομενη ποσο απαισια ειναι η κατασταση. Προσφατα ζητησα απο τους γονεις μου να επιστρεψω και η αντιδραση ους ηταν αρνητικη κατηγοροντας με πως τα παραταω. Δε ξερω πως να συνεχισω εδω περα, δε νιωθω πως μπορω να προσπαθησω να πεισω τον εαυτο μου πως μαρεσει. Θελω να γυρισω και η αβεβαιοτητα του τι θα συμβει αφου θα επιστρεψω δε με τρομαζει οσο το τι θα συμβει αν παραμεινω. Δε ξερω ομως πως να πεισω τους γονεις μου πως εαν μεινω εδω περα δε θα ειναι καλο για μενα.
-Κωνσταντίνα


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν καταλαβαίνω πώς συμφώνησες να κάνεις το προπαρασκευαστικό χωρίς να ξέρεις τι είναι το προπαρασκευαστικό, ή πώς γίνεται να κάνεις κάτι που δεν ήξερες από την αρχή – δεν ξέρω πώς λειτουργούν τα αγγλικά πανεπιστήμια, αλλά αμφιβάλλω ότι πηγαίνεις εκεί και σε βάζουν κάπου αναπάντεχα. Αν πιστεύουν ότι χρειάζεσαι έξτρα μαθήματα στα αγγλικά, κάτι θα ξέρουν. Πρέπει να μελετήσεις για να βελτιώσεις τα αγγλικά σου, αυτή είναι η δουλειά σου για φέτος. Αν δεν έχεις καλό επίπεδο στη γλώσσα δεν μπορείς να προχωρήσεις στις σπουδές σου, και πολλές φορές πρέπει να κάνουμε κάτι που δεν μας αρέσει μέχρι να πετύχουμε έναν στόχο που έχουμε βάλει. Επειδή μου φαίνεσαι πολύ χαμένη και απροετοίμαστη, μην απευθύνεσαι στους γονείς σου, αλλά στο γραφείο του πανεπιστημίου που ασχολείται με την ψυχική υγειά των φοιτητών. Είναι βέβαιο ότι θα υπάρχει κάτι τέτοιο, πήγαινε αμέσως και κλείσε ραντεβού. Εκεί θα καταλάβεις τι είναι καλύτερο για σένα.

_________________
7.


Βασικά δεν θα ήθελα να ρωτήσω κάτι. Μάλλον να πω κάτι που με απασχολεί... Και το σκέφτομαι, και αναλώνομαι, και ίσως θα θελα να ακούσω την γνώμη σου. Αν δεν εμπίπτει στην "δικαιοδοσία" σου, φαντάζομαι η σιωπή σου προς απάντησή μου. Το πρόβλημα/θέμα/σκέψη όπως θες το λες, είναι οι σχέσεις. Οι ερωτικές συγκεκριμένα, όχι φιλικές ή επαγγελματικές εννοώ. Είμαι σχεδόν 25 και μέχρι τώρα δεν έχω κάνει ποτέ κάποια σχέση. Θεωρώ ότι έχω γνωρίσει κάποια αξιόλογα άτομα στην ζωή μου, αλλά δεν έτυχε να εξελιχθεί σε σχέση. Διαφορετικά θέλω, διαφορετικά πρέπει... Κυρίως των άλλων. Προσωπικά όσο μπορώ αποστρέφομαι τα πρέπει. Το θέμα όμως είναι ότι πλέον στο μυαλό μου, με πράγματα που έχω ζήσει ή μάθει κατά καιρούς, μου φαίνεται βουνό το να κάνεις μία σωστή σχέση. Ότι χρειάζεσαι μεγάλη τύχη... Μπορεί να έχω και υψηλές προσδοκίες; Μπορεί. Αλλά δεν θέλω να μπω σε μία διαδικασία να είμαι σε σχέση που δεν με καλύπτει. Δηλαδή απλά και μόνο για να ταιριάζω με τον υπόλοιπο περίγυρο. Για μένα μια ερωτική σχέση είναι ένα από τα πιο όμορφα πράγματα στην ζωή του ανθρώπου. Όπως και όλες οι ανθρώπινες σχέσεις γενικά. Και είναι όμορφη, όταν βασίζεται στον αλληλοσεβασμό και στην στήριξη και την εκτίμηση. Όταν δύο μονάδες συνυπάρχουν, όχι όταν ο ένας προσπαθεί να ρουφήξει και να αφομοιώσει πάνω του τον σύντροφο του, εν είδει μαύρης χήρας. Και ξέρεις πόοοσες τέτοιες περιπτώσεις βλέπω γύρω μου καθημερινά; Πάρα πολλές! Και εκεί λέω όχι. Αυτό δεν το θέλω. Και δεν το θέλω γιατί δεν είναι μία υγιής σχέση. Θέλω να μοιραστώ στιγμές με κάποιον, ναι. Όχι όμως να του επιβάλω τα γούστα μου, όχι να τον αλλάξω σε κάτι που δεν είναι. και το ίδιο περιμένω και από τον άλλον... Συνήθως όσοι με ξέρουν με περιγράφουν ως κλειστό άνθρωπο που δεν ανοίγομαι εύκολα. Ισχύει. Αλλά εγώ, μέσα μου, νιώθω ότι έχω τόσα πράγματα να δώσω, που απλά χάνονται... Νιώθω λες και διαπράττω κάποια ύβρη προς τη ζωή ώρες ώρες. Τόση ομορφιά τριγύρω, τόσο τυχεροί που είμαστε άνθρωποι, ζωντανοί, ικανοί να νιώσουμε, και χανόμαστε σε ανούσιες και επιφανειακές σχέσεις. Ή μάλλον ανταγωνισμούς. Γιατί μέχρι και τον έρωτα, αρένα τον έχουμε καταντήσει. Και με στεναχωρεί αυτό. Με λυπεί ότι ίσως εναπόκειται πράγματι στην τύχη το ποιον θα γνωρίσεις στην ζωή σου... Άρα πώς μπορείς να το ελέγξεις; Δεν ξέρω τι να κάνω. Να περιμένω το θαύμα; Και δεν νιώθω ότι μου λείπει κάποιος για να είμαι καλά. Προσπαθώ να είμαι ικανή να περνάω καλά βασιζόμενη στον εαυτό μου. Και μέχρι σήμερα τα πάμε καλά. Ελπίζω να συνεχίσουμε! Αλλά ρε αμπα, θα ήθελα κάποιον που να μπορούμε να μοιραζόμαστε αυτό το καλά! Να του δώσω και να μου δώσει πράγματα. Σου ακούγονται γελοία όλα αυτά; Ή μήπως υπερβολικά ρομαντικά, που και πάλι καταλήγουν γελοία...; (χα και να τελικά που κατέληξα να κάνω την πρωτότυπη ερώτηση του 1.000.000)
-Ε κάποια θα μαι και γω


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν μου ακούγονται ούτε γελοία, ούτε υπερβολικά ρομαντικά. Δεν ξέρω αν το έχεις ξανακούσει, μάλλον όχι, γιατί οι φίλοι σου δεν θα θέλουν να σε στενοχωρήσουν. Ακούγονται αφ' υψηλού λόγω άγνοιας, με κάποιο φόβο μέσα.


Είναι καλό, πολύ καλό να ξέρεις τι θέλεις. Είναι πολύ κακό όμως να νομίζεις τι πρέπει να θέλεις και να το φτιάχνεις με το μυαλό σου με λεπτομέρειες πριν καν το ζήσεις, πριν βουτήξεις τα πόδια σου στα νερά. Δεν γεννιόμαστε με την ικανότητα να δημιουργούμε ανθρώπινες σχέσεις. Γεννιόμαστε μέσα σε κοινωνίες με συγκεκριμένες και αρκετά αυστηρές τελετουργίες και περιορισμούς. Μεγαλώνοντας μαθαίνουμε τους κώδικες συμπεριφοράς της φιλίας, των σχέσεων εξουσίας, τις συναδελφικές σχέσεις, και μαθαίνουμε κάνοντας πολλά λάθη στην πορεία, δοκιμάζοντας και πέφτοντας και ξαναδοκιμάζοντας με καινούριους ανθρώπους. Οι ερωτικές σχέσεις δεν διαφέρουν. Και αυτές τις μαθαίνουμε. Ευτυχώς ζούμε σε ελεύθερη κοινωνία και έχουμε το δικαίωμα να δοκιμάσουμε.


Είσαι αυστηρή στις κρίσεις σου για τις σχέσεις που κάνουν οι άλλοι, χωρίς να έχεις προσωπική εμπειρία. Οι άλλοι τα κάνουν λάθος, αλλά εσύ θα τα κάνεις όλα σωστά; Γιατί; Είσαι τόσο καλύτερη από τους άλλους; Αναρωτιέσαι αν υπάρχουν κίνητρα και συναισθήματα που δεν βλέπεις ως παρατηρήτρια, ή είσαι σίγουρη ότι όλος ο κόσμος συμβιβάζεται, εκτός από σένα; Αναρωτιέσαι αν μαθαίνουν οι άνθρωποι από τα λάθη τους, αν προσπαθούν περισσότερο την επόμενη φορά, αν γίνονται καλύτεροι μέσα από την εμπειρία;


Οι σχέσεις είναι δύσκολες, λένε όλοι. Δεν είναι δύσκολο να βρίσκεσαι μέσα σε μια πετυχημένη σχέση, αυτό είναι το ωραίο, ότι είναι πανεύκολο και κυλάει σα ρυάκι. Το δύσκολο είναι μέχρι να φτάσεις εκεί, και αυτό χρειάζεται αυτογνωσία και εμπειρία. Δεν θα τα κάνεις όλα σωστά από την πρώτη φορά, δεν θα τα κάνεις όλα σωστά ούτε την τελευταία φορά, γιατί κανείς δεν μπορεί να τα κάνει όλα σωστά και να ζήσει την τέλεια σχέση όπου θα υπάρχει μόνο απέραντη αγάπη και κανείς δεν θα απογοητεύσει ποτέ τον άλλον έστω και άθελα του. Δώσε την ευκαιρία στον εαυτό σου να κάνει λάθη. Μην κρίνεις τα ρούχα από την κρεμάστρα. Για να δεις αν σου πάνε πρέπει να μπεις στο δοκιμαστήριο. Για να ξέρεις τι σου πάει από τη βιτρίνα, πρέπει να ξέρεις πάρα πολύ καλά τον εαυτό σου και άλλο τόσο τους ανθρώπους. Είσαι πολύ μακριά από αυτή την κατάσταση. Μην βιάζεσαι να κρίνεις τους άλλους, μην βιάζεσαι να κρίνεις τον εαυτό σου, μην βιάζεσαι να δώσεις αυτά που έχεις μέσα σου, γενικώς, μην βιάζεσαι. Προσπάθησε περισσότερο να διασκεδάσεις και λιγότερο να πετύχεις, σα να πρόκειται για διαγωνισμό.

 

Δεν μιλάς καθόλου για το σεξουαλικό κομμάτι, και δεν ξέρω τι να υποθέσω. Αν και αυτό έχεις βάλει σε ένα βάθρο και το παρακολουθείς από μακριά σαν κάτι ιερό και μοναδικό και μόνο για εξαιρετικούς ανθρώπους σε εξαιρετικές σχέσεις, θα έλεγα ότι είναι καλύτερο να συνεχίσεις τη συζήτηση με έναν ψυχολόγο, κάτι που θα σε διευκόλυνε πάρα πολύ όμως έτσι κι αλλιώς.

 

35

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Αγαπητή 4, πάρε την 6 αγκαζέ και επιστρέψτε στην Ελλάδα να την αράζετε πίνοντας τις φραπεδάρες σας, κάνοντας καμάκι σε αγόρια, κάνοντας διακοπάρες σε νησιά και σπαταλώντας το χρόνο σας σε σημαντικότατες συζητήσεις περί σχέσεων, μαλλιών και φέισμπουκ. Τι τις θέλετε τις Αγγλίες και τα Ηνωμένα Βασίλεια? Αυτοί οι ξενέρωτοι δεν έχουν σοβαρές εταιρείες, ούτε σοβαρά σχολεία και δεν ξέρουν να ζουν αφού.
1 οι σχεσεις απο αποσταση υπαρχουν ειτε λογω σπουδων ειτε λογω δουλειας.αν δεν υπαρχει κατι απο τα παραπανω δεν υπαρχει λογος να υπαρχει αποσταση.δεν αντιλαμβανομαι το γιατι δεν θεωρεις σημαντικο οτι δεν ερχεται να μεινει στην πολη που μενεις εσυ απο την στιγμη που δεν εχει υποχρεωσεις στην πολη που μενει.αυτο δειχνει πολλα για το πως βλεπει αυτος την σχεση σας και εσυ μαλλον εθελοτυφλεις
#6: Το foundation δεν ειναι βασισμενο στο πτυχιο που εχεις διαλεξει να κανεις αργοτερα. Αποτελειται απο εναν χρονο οπου κανεις οσα μαθηματα θεωρουνται υποχρεωτικα για να βρεθεις στο ιδιο επιπεδο με τους Αγγλους. Εχω φιλους που κανουν foundation για Νομικη και μονο Νομικη δεν κανουν. π.χ. κανουν μεχρι και Πληροφορικη. Γενικα θελουν να εχεις μια πληρη εκπαιδευση πρωτου ειδικευτεις.
Για την απάντηση στο 2 σ'αγαπώ ακόμα περισσότερο. Έχω βαρεθεί από ανθρώπους παραγωγικούς σε ηλικία να θέλουν να μένουν εδώ, αλλά να μην κάνουν απολύτως τίποτα για να βελτιώσουν αυτό το 'εδώ'. Μόνιμη επωδός ότι τίποτα δεν αλλάζει. Γιατί, βέβαια, είναι η εύκολη λύση προκειμένου να μένεις αδρανής και να έχεις το απαραίτητο δεκανίκι να φορτώνεις τα κακώς κείμενα στους άλλους. Αν τίποτε δεν αλλάζει, φαντάζομαι θα έπρεπε να είμαστε όπως έναν αιώνα πίσω ή και περισσότερο. Μην με παρεξηγείτε, τον πόνο μου λέω, πρόσφατα, φίλη να λέει το ίδιο αναμασημενο σλόγκαν που τίποτα δεν αλλάζει (αφου όμως έκανε κατάχρηση του δικαίωματος επαπειλουμενης κύησης και πληρωνοταν για να είναι σπίτι της), άρα την αλλαγή κάποιοι την περιμένουν ως Περιστέρι εξ ουρανού και όχι με προσωπική προσπάθεια ή συνειδητοποιηση του μεριδίου ευθύνης, ως μάθημα αποφυγής για το μέλλον.
5. Ο μόνος λόγος που δε θα βρίσω εδώ σα λιμενεργάτης, πράγμα που κάνω στην καθημερινότητά μου, είναι ότι δε θέλω να φάει λογοκρισία το σχόλιό μου. Ρε συ, έλα μία από το σπίτι μου γιατί έχει πιάσει σκόνη το ταβάνι μου, με ένα σουίφερ πάνω στη μύτη σου το φτάνεις ΧΑΛΑΡΑ. Και είμαι και σε ψηλοτάβανο να σκεφτείς...Αει ρε, μου την είδαν κάτι 25χρονα "καθωσπρέπει" και "ηθικά". Κλάμα μόνο από τα γέλια
Υπαρχούν κατι τραγικά 20χρονα "καθωσπρέπει" και "ηθικά", όντως φίλε μου.Ευτυχώς που υπάρχουν και κάτι 40ρηδες που βρίζουν σα λιμενεργάτες, καπνίζουν σα φουγάρα και είναι ανήθικοι και μάγκες έτσι για την ισορροπία.
#5''Νιώθω ότι Είμαι γεννημένη στην δεκαετία του 1920 και δίνω τον ρομαντισμό και τις "αρχές" της εποχής.''-Τι κόλλημα κι αυτό με τη δεκαετία του '20 και του '30! Με άλλες δεκαετίες δεν σκαλώνετε ρε κορίτσια;
#5.Δε χρειάζεται να καπνίζεις,να βρίζεις,να είσαι του σκοινιού και του παλουκιού.Να κάνεις όμως πράγματα,που σε διασκεδάζουν,αυθόρμητα.Να βγαίνεις με τους φίλους σου,να χορεύεις,να φλερτάρεις.Στο μέτρο που σου ταιριάζει φυσικά και σε κάνει χαρούμενη.Κι αυτό γιατί είσαι όντως στα 20,αλλά ηλικιακά.Googlαρε 20's και δες τις φώτο.Πάτα και στο youtube charleston.Η χαρά της ζωής!
Δίνω συγχαρητήρια στην α,μπα για την υπομονή στο 7. Δίνω και θερμά συγχαρητήρια σε όλους όσους έχουν το κουράγιο να κατανοήσουν όλο το κατεβατό και να απαντήσουν. Εγώ μόνο απαξιωτικά και ειρωνικά θα μπορούσα να απαντήσω.
#7.Μην το σκέφτεσαι και το υπεραναλύεις τόσο.Άλλωστε δεν έχεις και τις εμπειρίες,για να μπορέσεις να το κάνεις.Βούτα και ζήσε το.Θα βρεις ανθρώπους με τους οποίους θα ταιριάξεις λιγότερο και με άλλους περισσότερο.Θα καταλάβεις,ότι ακόμα και οι καλύτερες σχέσεις απαιτούν συμβιβασμούς.Εσύ θα αποφασίσεις ποιοι είναι οι λιγότερο επώδυνοι για σένα.Θεωρητικά το εγώ αυτή είμαι,θέλω να με αποδέχονται έτσι κι εγώ είμαι πρόθυμη να αντιμετωπίσω τον άλλο ακριβώς το ίδιο,καλό είναι.Στην πράξη είναι αλλιώς τα πράγματα.Θα το ξαναπώ,βούτα και ζήσε το.
#5 Το πόσο ηθικός είναι ένας άνθρωπος δεν φαίνεται απο το αν καπνίζε, πίνει, βρίζει αλλά από την στάση που έχει απέναντι στους άλλους και την συμπεριφορά του (οι παπάδες που κατηγορήθηκαν για παιδεραστία ούτε έβριζαν ούτε κάπνιζαν αλλά ηθικούς δεν τους λες).Αυτό που περιγράφεις είναι πουριτανισμός και αν δεν τον επιβάλλεις στους άλλους δεν είναι κακό, αν εσύ είσαι ευχαριστημένη με τον τρόπο ζωής σου μην τον αλλάξεις. Δεν χάνεις κάτι που δεν καπνίζεις ή δεν βρίζεις και ζεις γενικά μια πιο εγκρατή ζωή γιατί αυτό σε κάνει χαρούμενη
#5 Με έκανες να θυμηθώ μια φίλη που είχε μεγαλώσει σε ένα οικογενειακό περιβάλλον σαν αυτό που περιγράφεις. Όταν τη γνώρισα ήταν κάπως έτσι πολύ αυστηρή με τρόπο παρόμοιο. Δεν ξέρω αλλά γνωρίζοντας και την μετέπειτα εξέλιξη της είχα καταλήξει στο συμπέρασμα πως είχε κάπως μπερδευτεί από το σπίτι της και οριοθέτησε τον εαυτό της τρομακτικά αυστηρά με τον μόνο, σε κείνη, προσιτό τρόπο. Ίσως ο συγκεκριμένος χαρακτήρας είχε ανάγκη από ένα λίγο πιο συγκεκριμένο πλαίσιο, η αδερφή της ας πούμε ήταν μια χαρά. Θέλω να πω πως ίσως είναι μια αντίδραση όλο αυτό, όπως λες, αλλά ίσως κι ένα μεταβατικό στάδιο για να ανακαλύψεις τον εαυτό σου τελικά.
#1 Οι σχέσεις από απόσταση λειτουργούν οταν υπάρχει προοπτικη να βρεθείτε στην ίδιο πόλη κάποια στιγμή. Και με το κάποια στιγμή εννοώ να υπάρχει ένα πλάνο. Αν πχ και οι δυο σπουδάζατε σε διαφορετικές πόλεις αλλά σκοπεύατε να μεινετε στην ίδια μετά τις σπουδές τότε ναι υπάρχει προοπτική. Η αγάπη και ο έρωτας δεν είναι πάντα αρκετά. Θες μια σχέση που να είναι παρούσα κάθε μέρα και έχεις δίκιο. Μίλα με το φίλο σου, πες του πως νοιωθεις και βρείτε μια λύση. Μετά από 5 χρόνια απόστασης ή πρέπει να κάνετε σχέδια για ένα κοινό μέλλον (χωρίς να εννοώ απαραίτητα οικογένεια) ή να χωρίσετε γιατί αυτή η μετέωρη κατάσταση δεν ευννοεί κανέναν.
#1Δεν είναι κακό να διαπιστώνεις ότι δεν σου φτάνουν αυτά που λαμβάνεις. Αν ο άλλος δεν προτίθεται (ή δεν μπορεί) να δώσει παραπάνω (ή τέλος πάντων αυτά που χρειάζεσαι) πάει να πει ότι χρειάζεται αναθεώρηση. Το τρενάρισμα δεν δίνει λύση πάντως. #2Γιατί η μίρλα είναι πιο εύκολη από το να βάλουμε κώλο κάτω και να κάνουμε κάτι. #4Οι Εγγλεζοι είναι by the book και οι επιστήμονες ένας λόγος παραπάνω. Άλλωστε από ανθρώπινο δυναμικό ούτε εδώ γνωρίζουν γρι από αυτά που ακούω από το περιβάλλον μου. Οπότε...Δεν υπάρχουν τίποτα apps ή αυτοματοποιημένες απαντήσεις email να στέλνονται καθημερινά ανά τρίωρο ότι ναι τα tasks έχουν ολοκληρωθεί κι όλα ΟΚ? Για να μην διασπάσαι. Όχι για να εξαπατήσεις κανέναν (εξυπακούεται ότι ολοκληρώνεις τα tasks). #5"Είμαι 20 χρονών και γενικά με χαρακτηρίζω αρκετά ηθική και καθώς πρέπει. Δηλαδή δεν καπνίζω , Δεν βρίζω κτλ, Όχι πως κρίνω αυτούς που τα κανουν. Πηγή: www.lifo.gr"Καλώς όρισες πουλί μου! Μοναξιά Νεοπουριτανή μου!{Μονάχα ότι φυλάγεσαι μέχρι τον γάμο ξέχασες να μας πεις!}#6 Πώς είναι δυνατόν να παρακολουθήσεις πανεπιστημιακά μαθήματα σε ξένη γλώσσα ενώ δεν γνωρίζεις καλά την γλώσσα??? Εδώ συνταγή μαγειρικής πάς να κάνεις και τσεκάρεις και διπλοτσεκάρεις να δεις ότι κατάλαβες όλες τις αδιόρατες αποχρώσεις. Ένας χρόνος υπομονή δεν είναι τόσο τρομερό αν πρόκειται να κάνεις κάτι που ποθείς. Άλλωστε έκανες έναν χρόνο υπομονή για τις Πανελλήνιες και πήγε τζίφος. Εδώ τουλάχιστον θα πιάσει τόπο. Κουράγιο!#7Το ζήτημα αυτό πλέον εξελίσσεται σε μάστιγα. Ένα σωρό νέοι άνθρωποι δεν προβαίνουν σε σχέσεις γιατί φοβούνται ότι δεν θα ζήσουν κάτι "αληθινό" ή "αξιόλογο" (εισαγωγικά για ευνόητους λόγους) και γιατί "υπάρχει σαπίλα εκεί έξω" (αυτή η χρήση του "σάπιος/α" πολύ μου την δίνει τελευταίως). Αφήνοντας την ζωή να περνάει και μυθοποιώντας αυτό που ΔΕΝ έχουμε ζήσει τι περιμένουμε ότι θα συμβεί? Θα έρθει ο Γκοντό?
#2.Ο κόσμος αλλάζει,αλλά η ζωή μας είναι χρονικά πολύ περιορισμένη,για να αντιληφθούμε όλες αυτές τις αλλαγές.Επίσης δεν αλλάζει σε όλα τα μήκη και πλάτη και σε όλους τους τομείς με την ίδια ταχύτητα ή προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.Αυτό που θα καταφέρεις να παρατηρήσεις σε καμιά 20αριά χρόνια,γιατί είσαι πολύ μικρή,ώστε να έχεις μνήμες,είναι οι αλλαγές σε πράγματα,που σε αφορούν,που είναι γύρω απ'τη δική σου προσωπική ακτίνα.Πόσα σε αφορούν και πόσο μακριά μπορείς να δεις,από εσένα εξαρτάται.Κι όσο μεγαλώνεις,τόσο θα μπορείς να συγκρίνεις και να εντοπίζεις αλλαγές.Κι αυτές φυσικά οι αλλαγές οφείλονται σε ανθρώπους.Επομένως και στα μικρά παιδιά,που μεγαλώνοντας θα ασκήσουν την επίδραση τους σ'αυτόν τον κόσμο.Εδώ,που τα λέμε,κι εσύ μικρό παιδί είσαι ακόμα.Έχεις πολλά να προσφέρεις.Δεν ξέρεις φυσικά ακόμα σε ποια κλίμακα,πόσους ανθρώπους δηλαδή θα επηρεάσεις.Δες την τέχνη την οποία υπηρετείς.Υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα ανθρώπων,που άλλαξαν την οπτική στην υποκριτική,στο θέατρο,τον κινηματογράφο.Κάποιοι από αυτούς άλλαξαν και τον τρόπο,που βλέπουμε τον κόσμο.Το ίδιο συμβαίνει σε όλους τους τομείς.Έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης ακόμα η ανθρωπότητα.Όλοι κάτι προσθέτουμε,μικρό ή μεγάλο,και προχωράμε με την ελπίδα,ότι κατευθυνόμαστε προς το καλύτερο.Μάντεψε ποιοι βάζουν το μικρότερο λιθαράκι.Όσοι τα βλέπουν όλα σκατά κι αφού δεν υπάρχει σωτηρία,δεν μπαίνουν στον κόπο να προσπαθήσουν για το καλύτερο.Ρίχνουν όλο το ανάθεμα στις προηγούμενες γενιές,που μας έφεραν εδώ που μας έφεραν,και μετατοπίζουν τη δική τους ευθύνη στις επόμενες γενιές,στα παιδιά τους.
#7 οι σχέσεις είναι δύσκολες , λέει η φίλη μας χωρίς καν να ξέρει. Συμφωνώ απόλυτα με την Λένα. Με το να κοιτάς απο μακρυά και να κρίνεις τις σχέσεις των άλλων δεν γίνεσαι σοφότερη. Εγώ διακρίνω οτι φοβάσαι, ίσως, να αφεθείς σε μια σχέση, για να μην κάνεις τα λάθη που κάνουν οι άλλοι. Όμως, πώς μπορε8ς να μάθεις τον εαυτό σου αν δεν του επιτρέπεις να ζήσει κάποιες καταστάσεις; Ίσως απογοητευτείς, δεν λέω, αλλά έτσι θα δείς πως μπορείς να διορθώσεις τα όποια ελλατώματα σου ή να χαρείς με την χαρά που δίνουν στον άλλον τα προτερήματα σου. Μην ζείς στην φούσκα που έχεις φτιάξει, γιατί έτσι, αντί να προστατέψεις τον εαυτό σου, χάνεις κάποιες στιγμές που θα σου μάθουν κάποια πράγματα. Καλή τύχη!
Βρε παιδί μου αυτό που λες ακριβώς. Γιατί τόσος φόβος κυριαρχεί στις μέρες μας; Τόσο πια ανάγκη να μην πληγωθούμε; Κι αν πληγωθούμε δηλαδή τι έγινε; Άνθρωποι δεν είμαστε; Και τι πειράζει δηλαδή κι αν κάνουμε την λάθος σχέση; Πώς θα ξέρουμε πώς να κάνουμε την σωστή (αν υποθέσουμε ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα) αν δεν δοκιμαστούμε; Ή απλώς βαφτίσαμε "μη συμβιβασμό" την αποχή και την παραλυσία λόγω φόβου και νιώθουμε καλυμμένοι; "Δεν είμαι εγώ προβληματικός και φοβικός. Η κοινωνία είναι σάπια!"
Πάντως, αυτό το δεν συμβιβάζομαι είναι τόσο άκυρο. Μα πώς θα ξέρεις αν συμβιβάζεσαι ή όχι, αν δεν τον γνωρίσεις λίγο; Δεν είπα να φάς ξύλο και να πείς "ας κάτσω λίγο ακόμη, μπας και ταιριάζουμε τελικά", αλλά τουλάχιστον μια καλή πρόθεση πρέπει να την έχουμε. Αλλιώς ας μείνουμε όλοι σπίτι να μην γνωριστούμε ποτέ. Και ας περιφανεύεσαι μετά οτί καλά έκανες που δεν με γνώρισες γιατί δεν ταιριάζαμε! Όχι εμένα, γενικά :)
#6 Μικρή μου, καταλαβαίνω τι περνάς (I've been there, I've done that προ 15ετίας)! Υπήρξα ακριβώς στην κατάσταση που περιγράφεις. Αυτό που βοήθησε εμένα ήταν μια υπέροχη καθηγήτρια η οποία λόγω μιας τρομερής δικής της ικανότητας έβλεπε πως αντιμετώπιζα την καινούργια πραγματικότητα και μετά από λίγες συζητήσεις με προέτρεψε στο να πάω στην ψυχολόγο της σχολής! Την ευχαριστώ κάθε μέρα για αυτό. Πλέον είχα κίνητρο να ξυπνάω... Και σε βάθος 2ετίας είχα κύκλο, χόμπι, και μια σχολή που λάτρευα (όχι αυτήν που ξεκίνησα εξ αρχής). Η Λένα έχει δίκιο! Πήγαινε και δώσε στον εαυτό σου ευκαιρία για έναν χρόνο.. Κουράγιο και πολλά φιλάκια!#5 #7 Για αυτόν τον λόγω δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω την δουλειά σου ρε θεά Λένα!! Η διπλωματία σου και ο λόγος σου είναι άκρως καλοδουλεμένος ενώ ένα απλό (Come down to earth) στο πολύυυυ πιο ξινό θα έφτανε!
#4 Αν και καταλαβαίνω γιατί σε ενοχλεί η όλη κατάσταση, δε μου άρεσε καθόλου όλος ο τόνος που χρησιμοποιείς στην ερώτηση. 'Με τα φυτά που έχω μπλέξει'! Αλήθεια; Δεν ξέρεις γιατί λειτουργούν έτσι στην εταιρία, ποιος ξέρει τι μπορεί να έχουν δει/ζήσει με άλλους εργαζομένους. Φυσικά και μπορεί να είναι λάθος η διαχείρηση, αλλά αν κάτι δε σου αρέσει μπορείς να το συζητήσεις με τον προϊστάμενο σου και να αφήσεις το ύφος ανωτερότητας.