Είναι εξαιρετικά δύσκολο και για τους δυο σας αυτό που συμβαίνει. Συνέχισε να του συμπαραστέκεσαι όσο και με οποίο τροπο μπορείς. Μπορείς να συμβουλευτεις και το γιατρό του για το τι μπορείς να κανείς. Μέσα από την καρδιά μου, κουράγιο και δύναμη !
26.1.2017 | 14:56
Λωτοφάγοι
Ο θείος μου ήταν παντα η πατρική φιγούρα στη ζωή μου, μιας και μεγάλωσα χωρίς πατέρα και με τη μανα μου στην κοσμάρα της. Δεν έκανε οικογένεια και αντ'αυτού μου φερόταν σαν ειμαι γιος του. Εκεινος με πήγαινε για μπαλα μικρό, εκείνος με διάβαζε, εκείνος μου έκανε κήρυγμα όταν τα σκατωνα, μου έδινε συμβουλές. Ήταν ο μόνος συγγενής που ήρθε στο πτυχίο, με βοήθησε να βρώ δουλειά ως φοιτητής, με έβαζε σπίτι του στα δύσκολα. Και τώρα στα 62 έχει αρχίσει να βαραει το Αλτσχάιμερ άσχημα. Πάω να τον δω, και δυσκολολευται να με αναγνωρίσει ολο και πιο συχνά. Κάνω οτι μπορώ για να τον βοηθήσω, του αγοράζω τα φάρμακα, πληρώνω οσο μπορώ τους γιατρούς του. Πάω καθημερινά να του κάνω παρέα και να τον βοηθάω στις πιο απλες ρουτίνες. Αλλά είναι πολύ επίπονο. Φοβαμαι ότι σε λίγο καιρο θα με βλέπει σαν άγνωστο. Κάθε μέρα μου είναι και πιο δύσκολο να τον επισκεφτώ και να του μιλήσω. Είναι γαμημενα άδικο.
2
