__________________
1.
Αγαπητή Αμπα,
Όταν ήμουν 8 χρονών μετακομισαμε με τους γονείς μου στο διαμέρισμα μιας πολυκατοικίας. Στο ακριβώς από πάνω διαμέρισμα ζούσε μια άλλη οικογένεια. Εγώ και ο αδερφός μου παίζαμε με τα παιδιά τους. Οι γονείς μας όμως (οι δικοί μου με τους από πάνω ) άρχισαν να τσακώνονται είτε επειδή έκαναν φασαρία τα μεσημέρια είτε επειδή τιναζαν πάνω από τις μπουγαδες μας κλπ. Ειδικά οι καβγάδες που έριχναν ο πατέρας μου με τη μητέρα της από πάνω οικογένειας έχουν μείνει στην ιστορία για όλη τη γειτονιά και μάλιστα κράτησαν χρόνια. Μετά από χρόνια, αυτή η οικογένεια μετακόμισε και δεν τους ξαναείδαμε. Τώρα, στα 35 μου, αποφασίζουμε με τον άντρα μου να αγοράσουμε ένα σπίτι. Μετά από 2 χρόνια έρευνας βρήκαμε αυτό που θέλαμε. Τα συμβόλαια δεν έχουν γίνει ακόμα. Και περνάω μια μέρα απέξω να το δω και βλέπω την εν λόγω κυρία να βγαίνει από την πολυκατοικία και να πηγαίνει να πετάξει τα σκουπίδια! Έπαθα σοκ. Τι να κάνω? Τι θα έκανες στη θέση μου? Θα αγοραζες ένα σπίτι στο οποίο ξέρεις ότι θα κάνεις γειτόνισσα μια αποδεδειγμενα από το παρελθόν "εκρηκτική" γειτόνισσα? Από την άλλη είναι το μόνο αρνητικό που έχει το σπίτι! Ευχαριστώ για το χρόνο σου! Να είσαι πάντα καλά!- Τραγική ειρωνεία
Μικρός ο κόσμος ε;
Εκείνη η μνημειώδης διαφωνία του πατέρα σου με εκείνη τη γυναίκα ήταν μεταξύ τους. Εσύ δεν είσαι ο πατέρας σου, και εκείνη δεν είναι πια αυτή που ήταν, 27 χρόνια μετά. Επίσης, αν δεν αγοράσεις αυτό το σπίτι γι' αυτό τον λόγο, κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ότι δεν θα βρεις σπίτι με ακόμη χειρότερη γειτόνισσα. Τουλάχιστον με αυτή ξέρεις τι σε περιμένει. Άσε που μπορεί να μην μένει εκεί η ίδια, αλλά να μένουν τα παιδιά της.
__________________
2.
Μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι.. Χρόνια πάλευα με την αγχώδη διαταραχή, με ένα σύντροφο που με απατούσε συστηματικά αλλά λόγω των ψυχολογικών τον θεωρούσα δικαιολογημένο, χρειάστηκε να αντιμετωπίσω πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας στην οικογένεια. Έκανα πολλά χρόνια ψυχανάλυση, πήρα πολλά φάρμακα, κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια και αγώνα για αν είμαι λειτουργική. Έχει τρία χρόνια που χώρισα και τον τελευταίο χρόνο ειδικά νιώθω πολύ καλά. Σε αυτό το πλαίσιο, πριν πέντε μήνες γνώρισα κάποιον και ερωτηθήκαμε αμοιβαία, εγώ 37 εκείνος 42, χωρίς να το καταλάβουμε αρχίσαμε να μένουμε μαζί και πέρασα τους πέντε πιο ονειρικούς μήνες της ζωής μου. Έφτασα στο σημείο να σκέφτομαι ότι αν έχω περάσει όλα αυτά για να φτάσω σε αυτό το επίπεδο ευτυχίας, χαλαλ!ι! Ευγνωμονούσαμε και οι δυο την τύχη μας που βρεθήκαμε γιατί κι εκείνος είχε περάσει πολλά. Για πρώτη φορά και με δική του παρότρυνση άρχισα να σκέφτομαι την οικογένεια και να κάνουμε μαζί παιδί.Να παντρευτούμε -ποιος εγώ που άκουγα γάμο και γέμιζα καντήλες!Και αυτή η σκέψη να περάσω τη ζωή μου μαζί του με γεμιζε ανακούφιση. Αυτός ο άνθρωπος με την καλοσύνη του, την ευγένειά του, το χαμόγελό του με ενέπνευσε να γίνω ο καλύτερός μου εαυτός. Κι ο ίδιος σε κάθε ευκαιρία μου τόνιζε ότι ήμουν ο ιδανικότερος σύντροφος που θα μπορούσε να έχει κάποιος!Κι ένιωθα περήφανη για αυτό! εσύ με κάνεις έτσι!Αυτά μέχρι χθες.. με ξύπνησε με λουλούδια, πήγαμε σε μια έκθεση ζωγραφικής και μετά θα βρισκόταν με κάποιους φίλους που εγώ μέχρι τότε δεν είχα γνωρίσει. Το βράδυ γύρισε για να μου πει ότι είδε τη φίλη του με την οποία λίγους μήνες πριν με γνωρίσει είχαν φιληθεί αλλα δεν είχαν προχωρήσει κυρίως λόγω της μπερδεμένης της κατάστασης και τότε έθαψε τα συναισθήματά του. Μόλις την ξαναείδε όμως στην παρέα κι έμαθε για το διαζύγιο της του ξαναήρθαν τα παλιά του συναισθήματα και μπερδεύτηκε! Εμένα αυτό το πρόσωπο μου το είχε αναφέρει κανα δυο φορές σα μια τελειωμένη καμμένη ιστορία. Και ήθελε χρόνο για να καταλάβει τι θελει...μάζεψε τα πράγματα του για να πάει σπίτι του. Εγω του είπα ότι αν φύγει να μην ξαναέρθει γιατί ειναι τελειως προσβλητικο να περιμενω ποια να διαλέξει,! και οι ενήλικες δεν αλλάζουν συναισθηματικη κατάσταση σε λίγες ώρες! πηγε σπιτι του και απο κει που ηταν 5 μηνες πανω μου με συνεχη τηλεφωνηματα και απιστευτες εκδηλωσεις αγαπης, εξαφανιστηκε.μου εστειλε μονο ενα μηνυμα οτι μετραω πολυ γι αυτον,οτι δε θελει να με πληγωσει και μετα οτι βιαστηκα πολυ να το τελειωσω, χωρις να μου λεει οτι με αγαπαει, χωρις κανενός είδους αντισταση απλα μου ελεγε οτι ειναι μπερδεμενος! Εγω δεν εηξερα απο που μου ήρθε. Οι φιλοι που μας εζησαν πολυ αυτον τον καιρο και εβλεπαν ποσο all over me ηταν το θεωρησαν τελειως αψυχολογητο. Εγω επιπλεον το θεωρω ανωριμο, επιπολαιο και δειγμα ενος ανθρωπου ανικανου να αισθανθει βαθια που παει οπου τον φυσα ο ανεμος σε δεκαχρονο που του δινουν νεο παιχνιδι. Απογοητευτηκα,στεναχωρεθηκα, επαθα και μερικες κρισεις. Το συμπνα οντως δε μας χρωστα τιποτα αμπα μου καλα τα λες, ο,τι και να εχει περασει ο καθενας μας μερτικο στη χαρα δε αντιλογιζεται. Η ερωτηση μου ειναι αν -απο τα οσα μπορεσατε να καταλαβετε- θεωρειτε οτι πάνω στην υποτιθεμενη κορυφη του ερωτα που ζουσαμε τους πρωτους αυτους μηνες της σχεσης υπαρχει χωρος για να ζηταει καποιος χωρο και χρόνο και να νιώθει μπερδεμένος. Στη δική μου αντίληψη είναι αδιανόητο, άλλα επένδυσα τόσο πολύ ψυχικά σε αυτό, που ψάχνω μια δικαιολογία να τον καταλάβω. Ευχαριστώ πολύ υ.γ. ακόμη περιμένω το γραμμα που θα μου έγραφε για να αιτιολογήσει τη συμπεριφορά του...
Αψυχολόγητη είναι η συμπεριφορά του μόνο αν θεωρήσουμε ότι όλα αυτά που έλεγε, όλα αυτά που έκανε, τα εννοούσε. Εσύ δεν έχεις (δεν είχες) καμία αμφιβολία γιατί α) σε συνέφερε να τον πιστέψεις και β) δεν τον ήξερες αρκετά καλά για να ξέρεις πώς είναι σε βάθος, πότε εννοεί κάτι και πότε όχι.
Παιδιά, γνωρίζετε κάποιον για μήνες και μετά πέφτετε από τα σύννεφα που ήταν μάπα το καρπούζι. Δεν πρέπει. Τα μεγάλα λόγια, οι μεγάλες χειρονομίες στην αρχή μιας σχέσης είναι πιο πιθανό να είναι κούφιες φανφάρες, παρά η πετυχημένη σχέση του αιώνα. Σε παρέσυρε ο ενθουσιασμός σου επειδή είχες περάσει πολύ δύσκολα πριν. Το σοκ σου είναι «πώς είναι δυνατόν να ήταν όλα αυτά ψεύτικα», αλλά οι άνθρωποι δεν λειτουργούν ή στο μηδέν ή στο εκατό. Δεν ήταν ψεύτικα αυτά που έλεγε και ένιωθε, αλλά δεν ήταν και αληθινά. Πολλές φορές νιώθουμε κάτι επειδή έχουμε πείσει τον εαυτό μας να το νιώσουμε- και δεν είναι πάντα κακό αυτό, μερικές φορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Εσύ δεν τον ήξερες για να μπορείς να καταλάβεις αν έχει την ανάγκη να νιώσει αυτό που λέει ότι νιώθει, ή αν το νιώθει στ' αλήθεια.
Δεν υπάρχει καλή δικαιολογία. Δεν υπάρχει δικαιολογία που θα σε ανακουφίσει, είναι η πιο σωστή απάντηση. Δυστυχώς πολλά δυσάρεστα πρέπει να τα καταπιούμε ως έχουν, χωρίς να μπορούμε να τα εξηγήσουμε, να τα ερμηνεύσουμε ή να τα δικαιολογήσουμε, και ακόμη πιο δυστυχώς, όσο πιο δυσάρεστα είναι, τόσο πιο ανεξήγητα.
Μην προσπαθείς να εξηγήσεις τη δική του συμπεριφορά. Ούτε μπορείς, ούτε χρειάζεται. Η δική του συμπεριφορά είναι δικό του πρόβλημα. Προσπάθησε να εξηγήσεις τη δική σου. Γράφεις ότι με αυτόν σκεφτόσουν γάμο και παιδί ενώ πριν «σκεφτόσουν το γάμο και έβγαζες καντήλες». Νομίζεις ότι αυτό αποδεικνύει πόσο καλή ήταν η σχέση, αλλά κάνεις λάθος. Αυτό δεν αποδεικνύει την ποιότητα της σχέσης, δείχνει πόσο καλά ένιωθες ΕΣΥ μέσα στη σχέση, ώστε να σκέφτεσαι γάμο. Και το «πριν που έβγαζες καντήλες» τι ήταν; Μια σχέση με έναν σύντροφο που σε απατούσε συστηματικά ενώ εσύ πάλευες με αγχώδη διαταραχή και τον συγχωρούσες. Πέρασες τεράστιο λούκι. Φυσικό είναι να «έβγαζες καντήλες» με την ιδέα του γάμου. Τότε. Αυτό δεν σημαίνει ότι μετά ήσουν αυτόματα σε θέση να εκτιμήσεις πότε κάποιος είναι καλός για γάμο. Πού ήταν ο πήχης σου;
Και ακόμη πιο σημαντικό: πού είναι τώρα; θα εμπιστευτείς ξανά κάποιον που λέει μεγάλα λόγια από την αρχή; Που σε πνίγει με μηνύματα και εκδηλώσεις λατρείας επειδή είσαι «ο τέλειος σύντροφος;» Μάλλον όχι. Αλλά ευτυχώς. Δεν έπαθες κάτι κακό, έβαλες μόνο τον πήχη πιο ψηλά.
__________________
3.
Αγαπητή α μπα
Ειμαι 27 χρονων και πριν κανενα μηνα ειχα ενα μπλεξιμο με ενα παιδι..εγω τον ηθελα παρα πολυ αλλα αυτος φερθηκε ελεεινά και σταματησαμε εχουμε επαφες.. Η μοιρα τα φερε ετσι που μετα απο τοσο καιρο βρεθηκε στον δρομο της αδερφης μου η οποια ειναι 18 χρονων .. Οταν τον γνωρισε της ειπα οτι απλα τον ξερω χωρις να της πω λεπτομερειες για το ειδος της σχεσης μας.. Το θεμα ειναι οτι βλεπω την μικρη κι αρχίζει να γοητευεται απο εκεινον.. Εκεινος δε την εκανε αντ στο facebook οποτε την δει της κανει πλακιτσα κλπ.. Φοβαμαι μηπως την εκμεταλλευτεί. Και φερθει οπως και σε μενα. Τι να κανω για να την απομακρυνω?- Εβίτα
Να της πεις την αλήθεια πρέπει (δεν καταλαβαίνω καθόλου γιατί δεν της την είπες από την αρχή) και μετά να ελπίζεις ότι τα λόγια σου θα την προβληματίζουν. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο από το να είσαι δίπλα της.
Το ξαναδιάβασα και το ξαναδιάβασα αλλά το «μετά από τόσο καιρό» είναι ο ένας μήνας; Σε χρόνο χάμστερ τα μετράς;
__________________
4.
Αγαπημένη Αμπα, άκου: Βγαιναμε αραιά και που με κάποιον - λίγο πριν τα 40 και οι δύο. Έντονο φλερτ, μνμ φωτιά σε καθημερινή βάση και επίμονη προτροπή από πλευράς του να βρεθούμε πιο κοντά . Εγώ είχα τους ενδοιασμούς μου, γιατί υπάρχει και επαγγελματικη σχέση. Ξεκάθαρο μνμ επίσης κάποια στιγμή ότι μόνο χωρίς προφυλακτικό θα έκανε κάτι. 1.επαφή προκύπτει στο αυτοκίνητο μετά από έξοδο, αυτός δείχνει μια κάποια βιασύνη (δεν με χάλαγε) και ενώ ήμαστε ακόμη στα προκαταρτικα ξαφνικά δεν έχει στύση. Η βραδιά συνεχίζεται απλά με κουβεντούλα. 2. Επαφή -κρεβάτι, άνεση χρόνου αυτή τη φορά, πολύ καλύτερα, αυτός ολοκληρώνει εγώ όχι. Μετά από πολύ καιρό, τα φλογέρα μνμ κτλ έχουν μπει πια στο ψυγείο, πολύ αραιή η τηλφ επικοινωνία – αναγκαστικά μόνο λόγω δουλειάς, βρισκόμαστε τελικ.. Προηγείται τρυφερό μνμ, πως ελπίζει αυτή τη φορά να με ευχαριστήσει., 3.επαφή λοιπόν - ολοκληρώνει σε λίγα λεπτά με σχεδόν ανύπαρκτη επαφή. Δεν μπορώ να κρύψω την έκπληξη μου στο βλέμμα μου. Θέλει να φύγει αρων αρων, ξαφνικά μιλάει στο κντ, ιδρώνει. Έχω μείνει αναυδη. Πριν φύγω όμως δεν μπορούσα να μην πω, ότι πιστεύω πως γενικά το άγχος του (είχε και κρίσεις πανικού στο παρελθόν, που το ξεπέρασε όπως λέει) επιβαρύνει την ερωτική του ζωή και πρέπει να δουλέψει σε αυτό. Φάνηκε σαν να ανακουφίστηκε με την κουβέντα, χαλάρωσε. Βέβαια για μένα έχει λήξει το ερωτικό. κομμάτι και μόνο ότι η δική μου απόλαυση δεν τον νοιάζει στο τόσο, αρκεί. Η απορία μου και για τους άνδρες φίλους της παρέας, αφού είναι προφανές ότι γνωρίζει το πρόβλημα και φαίνεται ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να το ευχαριστηθεί, γιατί επέμενε να βρεθούμε από κοντά; Με το sexting και μόνο θα συνέχιζε να παραμένει γοητευτικο όλο αυτό. Δεν ξέρω, μου λείπει η φάση πριν. Υπάρχει τρόπος μετά την "αποκαθήλωση" -έτσι το νιώθω μέσα μου - να βρεθούμε στην πρώτη φάση; Ευχαριστώ παιδιά!- A.A
Γιατί ρωτάς τους άντρες της παρέας; Πιστεύεις ότι είναι κάποιος φοβερός γρίφος;
Θα σου πω κι ας μην είμαι άντρας. Αυτό που ρωτάς είναι «γιατί δεν έκανε αυτό που θα προτιμούσα εγώ». Η απάντηση είναι «γιατί ήθελε να κάνει αυτό που προτιμούσε ο ίδιος». Ποιος είπε ότι δεν μπορεί να το ευχαριστηθεί; Εσύ. Ποιος είπε ότι το sexting θα ήταν καλύτερο γι' αυτόν παρά η άμεση επαφή; Εσύ. Μάλλον αυτός έχει διαφορετική άποψη.
Δεν ξέρω ποιο είναι το βαθύτερο θέμα του, ούτε εσύ ξέρεις, ούτε οι άντρες της παρέας ξέρουν, μάλλον ούτε αυτός ξέρει, αλλά δεν μπορείς να το εξαφανίσεις και να πάθεις αμνησία.
__________________
5.
αγαπητή α,μπα
κάποτε ήμουν πιο κτητικός και απαιτητικός με τους ανθρώπους. Ειμαι πολυ καλός μαζι τους αλλα οταν με παραμελούσαν, τους ενοχλουσα για να μάθω τον λογο. Εννοω οτι με έδειχνα οτι ένοιαζε, οχι οτι εισέβαλλα ποτε στον χώρο τους, ούτε προσπαθούσα με το ζορι να κερδίσω προσοχη. Οσο περνάνε τα χρονια ομως και καταλαβαίνω μεσα απο διαβαςμα και αναζήτησή του εαυτού μου, ποσο άσχημο ειναι να ζητας την προσοχη και να μη σέβεσαι τις επιλογές των άλλων, τοσο περισσοτερο μένω μόνος μου. Νόμιζα οτι φτάνοντας, θεωρητικά, σε σημειο να νιωθω καλα με τον εαυτο μου, να τον αγαπάω και να τον θαυμάζω για τις προσπαθειες του να εξελιχθεί, για τις επιτυχίες και τις αποτυχίες του, τοσο περισσοτερο δοτικος και πρόσχαρος θα γινόμουν (και ακομα το πιστευω για κάποιο λογο) αλλα οπως ειπα πριν, μένω ολο και πιο μόνος μου. εξακολουθώ να μην κατηγορώ κανεναν που στρίβει και φεύγει απο τη ζωη μου και
Ξερω οτι φταίνε πολλα πανω στη σκεψη μου, το ξερω γιατι αν δεν έφταιγαν τοτε θα ήμουν χαρούμενος, αλλα πες μου κι εσυ απο οσο καταλαβες, ποιο ειναι το λάθος μου;- Bili
Νομίζω ότι το εμπόδιο που αντιμετωπίζεις αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν καταλαβαίνεις αν απομακρύνονται οι άνθρωποι (ή αν είναι ζήτημα ηλικιακό, χωροταξικό ή άλλο), αν εκτιμάς όσους είναι δίπλα σου ή αν θεωρείς κάποιους ανθρώπους δεδομένους (δεν αναφέρεις καθόλου αυτό το θέμα) και αν πράγματι απομακρύνονται, τι είναι αυτό που κάνεις και τους απομακρύνει.
Χρειάζεται ολικός επαναπροσδιορισμός. Αναφέρεσαι σε μια προσωπική πορεία που περιλαμβάνει αλλαγή συμπεριφοράς – κατά τη γνώμη σου. Καλύτερα είναι να πας σε ειδικό, γιατί αυτό που περιγράφεις είναι δεκαπέντε συνεδρίες κουβέντα για να καταλάβει κανείς έστω και τα βασικά.
__________________
6.
Είμαι 35 χρονών. Έχω 2 παιδιά. Εγώ και ο άντρας μου είμαστε μαζί 13 χρόνια και τον αγαπώ ακόμα. So far so good...
Όμως... Υπάρχουν μέρες που νοιώθω πως ασφυκτιω! Η δουλειά μου με πνίγει εδώ και χρόνια αλλά για βιοποριστικούς λόγους δεν γίνεται να την αφήσω. Η μητέρα μου είναι πολύ σοβαρά άρρωστη και δυσκολεύομαι να διαχειριστω το τέλος που πλησιάζει. Κερασάκι στην τούρτα, τα διάφορα ψυχοσωματικά συμπτώματα που τους τελευταίους 6 μήνες έχουν ενταθεί τραγικά (πονοκέφαλοι, αυχενικο, αφωνία κλπ).
Και βέβαια όλα αυτά πρέπει να τα κρατάω για μένα. Στο σπίτι πρέπει να είμαι χαρούμενη για τα παιδιά. Στον άντρα μου μιλάω αναλυτικά γι αυτά που με ζορίζουν σπανίως. Δεν θέλω να τον φορτώνω. Δουλεύει ολη μέρα και νοιώθω πως δεν του αξίζει να ακούει τη γκρίνια μου όταν γυρνάει σπίτι.
Νοιώθω πως θα σκάσω! Τί να κάνω;- Val
Θα τολμήσω να κάνω μια υπόθεση, Βαλ. Νομίζω ότι κατάλαβες ότι πια έχεις κάνει ό,τι ζητάει η κοινωνία από σένα. Παντρεύτηκες, είσαι καλά με τον άντρα σου και στο γάμο σου, έκανες δύο παιδιά, δουλεύεις, προσέχεις τη μητέρα σου. Και αντί να πάρεις κάποια αναγνώριση για τις υπηρεσίες σου, βλέπεις ότι η ζωή σου γίνεται όλο και πιο δύσκολη, και τα προβλήματα ακόμη πιο μεγάλα.
Κάνεις τεράστιο λάθος υποθέτοντας ότι «βέβαια όλα αυτά πρέπει να τα κρατάς για σένα». Έτσι σε έχουν μάθει. Λάθος σου τα έμαθαν. Δεν πρέπει να είσαι χαρούμενη για κανέναν. Κακώς δεν μιλάς στον άντρα σου. Υπομένεις γιατί και πάλι περιμένεις αναγνώριση για την σιωπή σου, και όσο δεν την βλέπεις, τόσο σκας, και τόσο εντείνονται τα ψυχοσωματικά.
Ο άντρας σου δεν σε πήρε για να του φτιάχνεις τη μέρα. Σε πήρε για να είσαστε μαζί απέναντι στις δυσκολίες της ζωής, που ναι, θα γίνονται όλο και πιο μεγάλες. Τα παιδιά σου δεν θέλουν μια μάνα που υποκρίνεται ενώ πονάει και υποφέρει. Δεν είναι χαζά, καταλαβαίνουν τι κάνεις, και όχι, δεν το εκτιμούν, γιατί αυτό που κάνεις είναι λάθος. Θέλουν έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο, δεν θέλουν παλιάτσο. Δεν είναι γκρίνια η στενοχώρια για την υγεία της μητέρας σου, το τέλος της είναι ένα συντριπτικό, κατακλυσμιαίο γεγονός.
Υπάρχουν στιγμές κατάλληλες για όλες τις κουβέντες. Θα γελάσεις με τον άντρα σου, θα πείτε τα καθημερινά, αλλά αν δεν του λες αυτά που νιώθεις, όχι μόνο δεν τον προστατεύεις, αλλά κάνεις κακό στο γάμο σου, στη σχέση σου με τον άντρα σου, και στη σχέση σου με τα παιδιά σου. Ο ρόλος της βασανισμένης γυναίκας που έχουν ανοίξει τα χέρια της πλένοντας στη σκάφη και έχει αρθρίτιδα αλλά είναι πάντα όρθια και χαμογελαστή για όλους είναι ένα φριχτό πρότυπο που πρέπει να αποδομήσεις. Αυτά είναι συντηρητικά και οπισθοδρομικά καλούπια άλλων δεκαετιών. Όλες αυτές οι γυναίκες ψυχοσωματικά είχαν, αλλά ποιος τους έδινε σημασία;
__________________
7.
Αγαπητή Α,μπα,
Είμαι 19 χρονών . Τον τελευταίο καιρό είμαι προβληματισμένη με το γεγονός οτι ενώ είμαι ετεροφυλόφιλη σε ποσοστό 97% κάποιος που θα μου αρέσει θα αποδειχτεί αργότερα πως είναι bisexual ή gay. Το παράξενο είναι πως και εκείνοι δείχνουν να έλκονται αρκετά από μένα, οπότε μου μένει να απορώ. Να αναρωτιέμαι αν φταίει κάτι, ποιοί λόγοι συντελούν και μπλέκω σε τόσες συνεχόμενες, "κωμικοτραγικές" γνωριμίες. Να σου πω ότι οι σπουδές μου σχετίζονται με την τέχνη που είναι σύνηθες φαινόμενο η πλειονότητα των αντρών να μην είναι ετεροφυλόφιλοι και πως δεν έχω μεγάλη εμπειρία από σχέσεις, λόγω του ότι δεν έτυχε να υπάρξει κάποιος αμοιβαίος έρωτας μέχρι στιγμής. Όλα είναι θέμα timing άλλωστε. Οι σκέψεις μου πάνω σ' αυτό το θέμα είναι πως έλκομαι κυρίως απο θηλυπρεπείς άντρες γιατί αισθάνομαι πως είναι πιο ευαίσθητοι, συναισθηματικοί και συνεπώς για κάποιο λόγο νοιώθω οτι θα έχουμε κοινό τρόπο θεώρησης των πραγμάτων και έκφρασης των συναισθημάτων μας. Να ξεκαθαρίσω οτι δεν έχω κανένα απολύτως θέμα με bisexual ή ομοφυλόφιλα άτομα, καθώς και φίλοι μου και άτομο απο το οικογενειακό μου περιβάλλον είναι gay. Όμως γνωρίζω πως λόγω ανασφάλειας ίσως (ή για κάποιον άλλο λόγο που δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω) δε μπορώ να είμαι σε σχέση με κάποιον bisexual. Μου έχει συμβεί και μου ήταν αρκετά δύσκολο να το αντιμετωπίσω, καθώς το έμαθα κατά τη διάρκεια της σχέσης. Η ερώτηση μου είναι λοιπόν, εφόσον έχω ξεκαθαρίσει ποιά είναι τα όριά μου στο συγκεκριμένο θέμα, έχεις κάποια ιδέα για ποιό λόγο υπάρχει αυτή η έντονη έλξη με αυτά τα άτομα και με ποιο τρόπο θα μπορούσα να το αντιμετωπίσω; Γιατί ακόμα κι αν μου είναι απόλυτα σαφές πως κάποιος είναι gay, ακόμη και τότε δεν παύει να με γοητεύει;- Λητώ
Μια εξήγηση είναι ότι επειδή είσαι 19 χρονών και άπειρη λόγω ηλικίας, νομίζεις ότι οι άντρες είναι κάτι τρομαχτικό και πολύ διαφορετικό από σένα, ένας άλλος αφιλόξενος και επικίνδυνος πλανήτης που πρέπει να εξερευνήσεις, οπότε αν βρεις έναν άντρα με «θηλυκά» χαρακτηριστικά θα είσαι πιο ασφαλής, επειδή θα μοιάζετε περισσότερο.
Αν φοβάσαι, και νομίζεις ότι με «ευαίσθητους και συναισθηματικούς» θα είσαι πιο ασφαλής, θα πέσεις πάνω σε όλους όσους θα καταλάβουν τι θέλεις να ακούσεις, και θα σου το πουν (και θα το πιστέψεις. Και μετά, όταν καταλάβεις πως σου έλεγαν πράγματα που δεν εννοούσαν, θα πέσεις από τα σύννεφα, και θα ζητάς εξηγήσεις). Ο φόβος δεν είναι κακό πράγμα. Αλλά αν ο φόβος αυτός είναι μονοκόμματος και οδηγεί σε μονοκόμματες θεωρήσεις, είναι πολύ επικίνδυνος. Δεν ξέρεις ποιος άντρας, ποια γυναίκα, ποιος άνθρωπος είναι ευαίσθητος και συναισθηματικός. Οι πιο συναισθηματικοί δεν φαίνονται καθόλου, και σίγουρα δεν το διαφημίζουν. Δεν ξέρεις από πριν με ποιον θα ταιριάξεις, και σίγουρα δεν το ξέρεις όταν είσαι 19.
Δεν είναι όλα θέμα timing. Ποιος το είπε αυτό, και γιατί το πίστεψες; Τι εξηγεί από αυτά που γράφεις, και πώς το έχεις επιβεβαιώσει με την εμπειρία σου; Μην αναπαράγεις κλισέ. Μην κάνεις υποθέσεις που βασίζονται σε επιφανειακές συμπεριφορές. Μην βάζεις τους ανθρώπους σε κατηγορίες. Άνοιξε τα μάτια σου και τα αυτιά σου, και κάνε φίλους. Πρώτα φίλους, και μετά έρωτες.
σχόλια