ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλημέρα σας, Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο μετρό και πηγαίνω στη δουλειά νιώθοντας σαν πρόβατο σε σφαγή. Κάνω μια δουλειά στη καλύτερη 9ωρη, από το σπίτι μου θέλω στην καλύτερη μια ώρα για να πάω με τα μεσα (υπολόγιζε άλλο τόσο να γυρισεις), παίρνω λιγότερα από 480 το μήνα και το κερασάκι στη τούρτα? Έχω το χειρότερο εργασιακό περιβάλλον.  Συνάδελφοι (όλες γυναικες) καρακομπλεξαρες του κερατά. Έχουν κάνει κλίκα και δεν μου μιλάνε.  Επί ένα χρόνο τώρα κάνω υπομονή για να πάρω προϋπηρεσία αλλά η κατάστασή έχει φτάσει στο απροχώρητο. Για το οτιδήποτε έχουν μια κακή κουβέντα και πότε δεν τις αρέσει η δουλειά μου. Κάθε φορά που ελεγα κάτι προσπαθώντας να μπω στο κλίμα μου έριχναν το πιο απαξιωτικο  βλέμμα. Είμαι νέα στο χώρο(26 χρονων), είναι η πρώτη μου δουλειά και θυσιαζομαι κάθε μέρα για αυτή την γαμωπρουπηρεσια αλλά εχω φτάσει στα πρόθυρα της παραίτησης. Αρχίζω και παρουσιάζω ψυχοσωματικα προβλήματα(αϋπνίες,  έλλειψη συγκέντρωσης,  πόνος στο στομάχι). Όλοι μας λένε να φύγω για να βρω την υγειά μου αλλά δεν θέλω να τους δώσω την ικανοποίηση. Τι να κάνω? ?? Έχετε αντιμετώπισει ανάλογο περιβάλλον όπου κάθε μέρα θα ζείτε για να έρθει το ΣάββατοΚυριάκο και εν τέλει να μην το χαρείτε διότι κυλάει σαν νερό και να σκέφτεστε ότι η Δευτέρα είναι πολύ κοντά?