Εννοειται οτι μπορεις να το αλλαξεις.. Εφοσον καταφερες να ενταχθεις σε παρεες κ να ξεπερασεις σιγα σιγα τη μοναξια σου,μπορεις να παραδεχτεις τα λαθη σου σε εσενα κ στους αλλους κ να προσπαθησεις να χτισεις υγιεις σχεσεις απο εδω κ στο εξης....Εαν αποκτησεις καινουργιες παρεες ,φροντισε να αποφυγεις τα λαθη που εκανες στο παρελθον...Εαν θεωρεις οτι δεν μπορεις να το αντιμετωπισεις μονος σου,θα μπορουσες να απευθυνθεις σε καποιον ειδικο.Καλο μηνα! ;-)
31.1.2017 | 23:34
25 Και δε μπορω να ζησω
Οπως λεει κι ο τιτλος ειμαι 25 χρονων και δε μπορω να ζησω.Περασα ολη την παιδικη και εφηβικη ηλικια απομονωμενος λογω υπερβολικης ντροπαλοτητας κατι που συνεχιζεται και στα πρωτα χρονια της ενιλικιωσης αφου με καθηλωσε στην ουσια στο κλεισιμο του σπιτιου παρ ολο που το χω ξεπερασει ως ενα σημειο.Η απογνωση μου βρισκεται στο γεγονος οτι το τελευταιο διαστημα που αποφασισα να αλλαξω,βρεθηκα σε μια ομαδα ατομων και ενω ανεπτυξα μια καλη σχεση καταφερα λογω κακης ψυχολογικης καταστασης που βρεθηκα καποιες στιγμες να καταστρεψω στην ουσια αυτη τη σχεση λεγοντας και κανοντας πραγματά που δεν ηθελα.Δε θελω να ριξω ευθυνες σε αυτα τα ατομα γιατι η μεταξυ τους σχεση συνεχιζεται οπως και πριν ενω στην ουσια οι δικες μου πραξεις τους απομακρυναν.Το προβλημα μου ειναι οτι δε μπορω να χωνεψω οτι εφτασα σε αυτη την ηλικια και δε μπορω να ζησω οπως ολοι,με λιγα λογια βλεπω το τρενο να φευγει και δε μπορω να το προλαβω.Δε θα ηθελα τη βοηθεια σας αφου η επιλυση τετοιων θεματων θεωρω οτι ειναι υποκειμενικη,θα ηθελα απλα τη γνωμη σας για το αν εχω πιθανοτητες να διορθωσω την κακη εντυπωση που προξενησα χωρις να το θελω.
1
