Ο Θωμάς Τσαλαπάτης που έγραψε την χλευαστική, πολιτική, κριτική για την ποιητική συλλογή του Κωνσταντίνου Μπογδάνου (δείτε την πρώτα, εδώ) είναι και ο ίδιος ποιητής - εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα με την ποιητική του συλλογή,"Το ξημέρωμα είναι σφαγή κύριε Κρακ".
Ως ποιητής, άνθρωπος που έχει διαβάσει, μελετήσει, συγκρίνει, θεωρώ πως έχει κάθε δικαίωμα να κρίνει. Έχει δηλαδή τα φόντα να διαβάσει ποίηση και να αρθρώσει λόγο σχετικά μ' αυτό που διάβασε.
Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, αν την κριτική την είχα γράψει εγώ ή κάποιος άλλος άσχετος με την ποίηση. Και δεν αντιλέγω πως μπορεί οι ποιητικές προσπάθειες του Κ.Μ. να είναι αξιογέλαστες, τελικά.
Παρ' όλα αυτά, είμαι 100% σίγουρος ότι η κριτική -και, σε μικρότερο σίγουρα βαθμό, ο επακόλουθος ιντερνετικός κανιβαλισμός- είχαν στόχο κυρίως να τονίσουν άσχετα με την ποίηση πράγματα. Η αντιπάθεια κάποιων για τον Μπογδάνο -σεβαστή- οδήγησε σε κριτική, μεταξύ των άλλων, της εμφάνισης, της δημόσιας περσόνας αλλά και το "λάθος" των απόψεων του Μπογδάνου (λέει σ' ένα σημείο ο Τσαλαπάτης: "Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος [...] καταδικάζει τη βία από όπου και αν προέρχεται, ταυτίζει τον ΣΥΡΙΖΑ με την Χρυσή Αυγή, καταγγέλλει το παρακράτος των συνδικάτων, το χάλι του ελληνικού δημοσίου, το αίσχος του κλειστού αθηναϊκού κέντρου από τις πορείες.").
Αν κάνω λάθος, θα χαρώ πάρα πολύ να διαβάσω σύντομα την κριτική του κυρίου Τσαλαπάτη για τα ποιητικά πονήματα του βουλευτή του Σύριζα Τάσου Κουράκη. Είμαι σίγουρος πως θα γελάσουμε το ίδιο - ή μάλλον ακόμα περισσότερο.
Επίσης, πλάκα θα είχε να έγραφε και ο ίδιος ο Κ. Μπογδάνος μια παρόμοια, ιδεολογικά φορτισμένη κριτική για τα ποιήματα του κυρίου Τσαλαπάτη.
Είμαι σίγουρος πως, έξυπνος άνθρωπος είναι, θα κατόρθωνε άνετα να απομονώσει ποιήματα και τίτλους απ' την ποιητική συλλογή του Θωμά Τσαλαπάτη "Το ξημέρωμα είναι σφαγή κύριε Κρακ" και να προσφέρει σ' όλους εμάς τους άσχετους με την ποίηση λίγα λεπτά πρόχειρης, ανθρωποφαγικής διασκεδάσης.
Όλοι θέλουμε να σπάσουμε λίγη πλάκα, τα βαρετά απογεύματα της Κυριακής - και δεν μπορώ να μας κατηγορήσω...
Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος μας έστειλε το παρακάτω ημέιλ:
Εν σχέσει με το κείμενο (μη-)κριτικής του κου Τσαλαπάτη σε μέρη του ΟΝ (εκδ. Γαβριηλίδης), που αναδημοσιεύσατε, επιτρέψτε μου, παρακαλώ, μιαν αναγκαία διόρθωση:
Ουδέποτε εξίσωσα τον ΣΥΡΙΖΑ με τη ΧΑ. Θα μου ήταν αδύνατο. Ο ναζιστικών καταβολών νεοελληνικός φασισμός δεν επιτρέπεται να εξισώνεται με τη ριζοσπαστική αριστερά - όσο ακραία στοιχεία κι αν αυτή ανέχεται.
Προτιμώ, δε, να πιστέψω ότι ο κος Τσαλαπάτης, ένεκα εμπάθειας, προκατάληψης ή ευήθειας, δεν αντιλαμβάνεται, ή δεν παρακολουθεί το λόγο μου, παρά ότι εσκεμμένα επιχειρεί να διαβάλει τις απόψεις μου, στοχοποιώντας με ελαφρά τη καρδία.
Κατά τα άλλα, αναγνωρίζω στον συντάκτη την ελευθερία να γράφει ό,τι νιώθει - κι ας μην έχει καμία ιδέα για την προσωπική ζωή που κρίνει, διότι κρίνει κυρίως ζωή, όχι γραφή. Είναι δικαίωμά του. Του το πιστώνουν οι δημοκρατικές αντιλήψεις και αρχές, που δεν κλαδεύονται από ιδεολογικές φορτίσεις - κατανοητές, πάντως, σε καιρό φτωχοποίησης, κοινωνικής αδικίας και βίας.
Που, ναι, την καταδικάζω από όπου κι αν προέρχεται - του κράτους συμπεριλαμβανομένου.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
ΚΜ
ΥΓ - Άνθρωπος που γράφει για την ποίηση και δεν σέβεται τα διαστήματα ανάμεσα στις στροφές, καθώς και συνενώνει διακριτούς στίχους, ανήκει μάλλον στο καθεστώς του πεζού.
(Επί τη ευκαιρία, κουσούρι της μεταπολιτευτικής μας ποίησης είναι ότι βρίθει πεζού που ποζάρει για ποίημα. Αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση, που γίνεται με ανθρώπους που μιλούν για λογοτεχνία.)
σχόλια