Μία από τις πιο καλόκαρδες «επισημάνσεις» αναγνωστών ή φίλων είναι ότι βρίσκουν όσα γράφω «αισιόδοξα» /
η πρόθεση τις περισσότερες φορές είναι απολύτως θετική, αλλά ακόμα και τότε, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορώ να «ακούσω» στο βάθος τον απόηχο ενός λιγότερο ενθουσιώδους υπαινιγμού /
«αχ, τι χαριτωμένος που είστε, τα βλέπετε όλα τόσο αισιόδοξα!» /
η μετάφραση μιας, κατά τα άλλα, καλοπροαίρετης παρατήρησης θα μπορούσε να είναι «πόσο αφελής είστε! Συνεχίστε, όμως, γιατί χρειαζόμαστε περισσότερους αφελείς στα έντυπα» /
ποτέ δεν παίρνω στραβά μια τέτοια στάση, γιατί όλοι μας εδώ γεννηθήκαμε /
ο «αισιόδοξος» στην Ελλάδα είναι λίγο αφελής ή εντελώς ηλίθιος /
αντίθετα, η γκρίνια είναι μία αποδεκτή στάση ζωής, με βαθιές ρίζες στην κοινωνία μας /
θέλω να πω ότι σε όλη την Ανατολή συναντιέται αυτό το είδος συμπεριφοράς, που συνδυάζει μακρόσυρτους αναστεναγμούς, λίγη μοιρολατρία και μπόλικη γκρίνια /
πολύ πριν πέσουμε στα δίχτυα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μια συνηθισμένη εικόνα στους αθηναϊκούς ανελκυστήρες ήταν η παρακάτω /
σε περίπτωση, φυσικά, που κάποιος έπαιρνε το θάρρος και απηύθυνε τον λόγο στον άλλο για να πει «καλημέρα» ή «τι κάνετε, όλα καλά;» /
αν η στιχομυθία ξέφευγε από τα εντελώς τυπικά ή αν οι «συνεπιβάτες» γνώριζαν καλύτερα ο ένας τον άλλο και μπορούσαν να ανοιχτούν λίγο περισσότερο, μια συνηθισμένη απάντηση θα ήταν: «εδώ, στον αγώνα!», «εντάξει, προσπαθούμε» ή «στο τρέξιμο!» /
ανάλογες αντιδράσεις πάνε παρέα με τις αντίστοιχες εκφράσεις προσώπου, που υποδηλώνουν άπειρες δυσκολίες και τεράστια προβλήματα /
δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και στο απόγειο της ψευδεπίγραφης ελληνικής ευημερίας ήμασταν κάθε χρόνο οι πιο απαισιόδοξοι της Ευρώπης /
έτσι, από μια άποψη η κρίση δεν μας έκατσε και τόσο άσχημα, αφού εκτονώθηκε ένα τεράστιο φορτίο αρνητικής ενέργειας, ενώ ταυτόχρονα μπορούμε να συνεχίζουμε να γκρινιάζουμε για τα λάθη των άλλων (συνήθως των πολιτικών) /
αυτή η πολύ ανατολίτικη συνήθεια, να φορτώνεις όλο το φταίξιμο στους άλλους και να υποτιμάς το ποσοστό της δικής σου ευθύνης, κάνει θραύση στα μέρη μας και, νομίζω, είναι ένας λόγος που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε /
πρόκειται για πολιτισμικό χαρακτηριστικό και όσοι πιστεύουν ότι τώρα με τα μνημόνια «θα βάλουμε μυαλό» απλώς δεν ξέρουν τι λένε /
είναι τόσο βαθιά ριζωμένες αυτές οι πεποιθήσεις, που χρειάζονται γενιές για να αλλάξουν /
στην Ελλάδα πάντα φταίει ο άλλος και πάντα υπάρχει ένας Μεσσίας που θα μας σώσει από τους προηγούμενους /
το τι κάνεις εσύ και το τι κάνω εγώ δεν έχει καμία σημασία /
αρκεί να υπάρχουν τα τέρατα και οι σωτήρες /
μεγαλώνοντας σ' έναν τόπο που αγαπάει την κλάψα και τη μαυρίλα, έγινα «αισιόδοξος» μάλλον από αντίδραση /
επιτρέψτε μου, λοιπόν, να πιστεύω ότι τα επόμενα πέντε χρόνια η Αθήνα θα γίνει μια πολύ καλύτερη πόλη /
μερικά γεγονότα: η κρίση θα κάνει τον κύκλο της και θα αρχίσει η αντίστροφη πορεία (ναι, δυστυχώς) /
είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι στο κέντρο τα χειρότερα τα έχουμε πίσω μας /
οι δύο τεράστιας σημασίας παρεμβάσεις στον Φαληρικό Όρμο θα αλλάξουν εντελώς τη σχέση της πόλης με τη θάλασσα /
η λειτουργία του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στο παλιό ερείπιο του Φιξ θα ανεβάσει την «ψυχολογία» σε όλη την περιοχή /
όσο για το Rethink Athens, ακόμα κι αν είστε με αυτούς που δεν τους αρέσει η ιδέα της πεζοδρομημένης Πανεπιστημίου, θα συμφωνήσετε ότι κάθε συζήτηση για το κέντρο της Αθήνας δεν είναι ποτέ χαμένος κόπος.
σχόλια