ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι φοιτητρια 3το ετος τωρα, στα τρια αυτα χρονια ειχαμε εργαστηρια στα οποια κανουμε ομαδικες εργασιες κ της παρουσιαζουμε στην ταξη. Η παρουσιαση ειναι ενας εφιαλτης για μενα δεδομενου οτι εχω αγχος γενικοτερα το να μιλαω μπροστα σε κοσμο ειναι το χειροτερο μου. Πραγματικα καθε φορα που ηταν η σειρα μου να μιλησω με το ζορι εβγαινε η φωνη μου και ειχα μεγαλη ταχυκαρδια νομιζα οτι θα πεσω κατω παρολο που ειχα μαθει τα λογια μου, ντρεπομουν παρα πολυ. Το προηγουμενο εξαμηνο αρχισαν οι ατομικες εργασιες κ οταν εφτανε η στιγμη που επρεπε να παρουσιασω μου ερχοταν να κλαψω ειχα μεγαλη ταχυκαρδια και ετρεμα... δν ειχε ερθει η σειρα μου παρουσιαζαν τα αλλα παιδια κ εγω σκεφτομουν τη σειρα μ ελεγα απο μεσα μ ηρεμησε... προσπαθησα αλλα τπτ ... για να αποφυγω την παρουσιαση και να μν γινω ρεζιλι εφυγα με δικαιολογια απο το μαθημα και δν το παρουσιασα ποτε... ερχετε ομως το επομενο εξαμηνο και θα πρεπει να κανω το ιδιο παρουσιαση μονη μου...πραγματικα εχω φτασει σε σημειο να λεω θα παρατησω τη σχολη μονο γ αυτο το γεγονος ...δεν μπορω να το ελεγξω νιωθω αβολα και κανω κ τους αλλους να νιωθουν αβολα, δεν φτανει που εχω αυτο το εντονο αγχος αλλα μου ερχετε να κλαψω.. ειναι το χειροτερο συναισθημα που εχω νιωσει ποτε μου... πραγματικα δεν ξερω τι θα κανω... μπορειτε να μου δωσετε καποια συμβουλη? Σε ψυχολογο δεν εχω χρηματα για να παω... νιωθω απαισια ...ευχομαι να μν το νιωσει ποτε κανενας