Στο σημερινό «Α μπα»: τι είναι ευτυχία;

Στο σημερινό «Α μπα»: τι είναι ευτυχία; Facebook Twitter
54


__________________
1.

Από τις πιο θλιβερές στιγμές μου μέσα στη μέρα είναι οι φορές που τρώμε μεσημεριανό όλοι μαζι στη δουλειά στο κουζινάκι. Ειμαι καλα, αγαπώ το μερος,συμβαίνουν διάφορα, έχω ανθρώπους να επικοινωνώ και να παλεύουμε για τα ίδια , πολλή ομορφιά, πολύ χρώμα, πολλή μουσική, πολλά χαμόγελα. Αλλά αυτά τα γαμημένα μεσημεριανά με κανουν να θελω να ουρλιαξω. Οχι η δουλεια, οχι το άσπρο φως νοσοκομείου, οχι τα πήγαινε έλα. Τα γαμημενα μεσημεριανα. Που εχω αυτη τη φωνη να τσιριζει στο μυαλο μου τι κανω εγω εδω???τι κανω εγω μ αυτους?? Η παραλια στα δυο λεπτα, τα μπαλκονια στα δεκα δευτερα, ο ηλιος να λαμπει. Κι εμεις να κλεινομαστε σε μια γαμημενη κουζινα να φαμε, να μην βλεπουμε το νερο, να μην μας ζεσταινει ο ηλιος, να μην νιωθουμε τον αερα. Και να μιλαμε για πραγματα κοινότοπα.Αφορητα κοινότοπα. Ενας σκασμος εξυπνοι ανθρωποι, ο ενας πιο βαρετος απο τον αλλον. Ορισμενους και μονο που τους βλεπω εκνευριζομαι- ειμαι κι εγω για τα σιδερα, το παραδεχομαι.Αλλα δεν αντεχω την γαμημενη κοινοτοπία, τα ιδια ντυσιματα , τα ιδια προβληματα, τα ιδια χαζογελα. Χωρις καμια φλογα μεσα τους, ματια σβηστα, καμια τρελα, κανενα γαμημενο παθος. Η δουλεια να ναι η ζωη τους, τους φανταζομαι να μην κλεινουν ματι τη νυχτα γιατι δεν τους βγηκε καλο το προτζεκτ, να κανουν το καλυτερο σεξ της ζωης τους μετα απο μια δημοσιευση στο νειτσουρ, να πινουν μονο εναν καφε την μερα και τις υπολοιπες πρασινο τσαι για ευεξία, να τρωμε απο τα ταπερακια που εχουμε ετοιμασει αποβραδις, να μεθαμε με δυο ποτηρια κρασι σε καλα εστιατορια και μετα υπνο. Οχιιι ,εγω θελω 10 καφεδες. Και να πινω στους δρομους ως τις 7 το πρωι, να πιανω κουβεντα με ατομα πιο καμμενα απο μενα και να ακουω για τη ζωη τους,να κοιταω την ομορφια και να την βλεπω, να με αγγιζει, να τρωω απο το γαμημενο τάπερ μου κοιτωντας τη θαλασσα τουλαχιστον. Η στα μιτινγκ, εγω να σκεφτομαι λειβαδια οταν οι αλλοι παρουσιαζουν και λέω απο μεσα μου, δεν ειναι δυνατον , το 90% των ανθρώπων εδω μεσα δεν εχει ακουσει λεξη και σκεφτεται γκομενικα η το ποσο σκατα ειναι ο κοσμος η το ποσο σπαστικος ο μαρκο η οτι ανοιξε καποια πορτα στον ιδιον οροφο πριν λιγο και ποιος λειπει και δεν το εχω καταλαβει?Αλλα οχι. Παντα καποιος ξενερωτος θα βρεθει στο τελος να κανει μια ερωτηση τοσο εξειδικευμένη που λες δεν γινεται , δεν ειναι δυνατον να εδωσε τοσο προσοχη σε αυτη την ασχετη λεπτομερεια, εγω που σκατα ημουν αυτην την μια ωρα και σχεδον δεν ξερω για τι πραγμα μιλανε? Ειμαι νάρκισσος? Με διαταραχή προσοχής? Ή άλλη μία κοινότοπη?
-Κοινότοπη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν όλα είναι καλά και γεμάτα χαμόγελα και μουσικές, και σε πειράζουν μόνο τα μεσημεριανά, είναι βέβαιο ότι μπορείς να κάνεις κάτι για να τα αποφύγεις, όπως να τρως άλλη ώρα, ή στο γραφείο σου, ή στο διάδρομο, ή στο υπόγειο, ή στον δρόμο. Δεν σε πειράζουν όμως τα μεσημεριανά, εξηγείς πόσο εσύ είσαι διαφορετική και όλοι οι άλλοι είναι ίδιοι. Δεν ξέρω αν είσαι νάρκισσος ή άλλη μια κοινότοπη, αλλά είναι φανερό ότι αυτό είναι που σε απασχολεί, και η ανάγκη να νιώθουμε ότι είμαστε διαφορετικοί είναι κάτι που μας απασχολεί γύρω στην εφηβεία, άντε και λίγο μετά.

__________________
2.

Η Καρντασιαν ειναι η ενοχη απολαυση μου. Βλεπω τον πανικο που εχει γινει με την μεταμορφωση της Καιλι Τζενερ.Περα απο το γεγονος οτι εκανε πλαστικες απο τα 16 της που δεν ξερω καν αν ειναι νομιμο, που ειναι το κακο; Εχει γινει οντως πολυ καλυτερη απο αυτο που ηταν. Περα απο τα οπισθια της που μαλλον το παρακανε λιγο, στο προσωπο εγινε πιο ομορφη..που ειναι το κακο λοιπον που εκανε πλαστικες αν αυτο την κανει να νοιωθει καλυτερα; Πιανω κι εγω τον εαυτο μου να την σχολιαζει με φιλες, γελωντας με το πριν και το μετα, στο τελος της ημερας ομως μηπως ειναι ζηλεια;
-Mi

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν αναρωτιέσαι αν είναι νόμιμο, δεν βλέπεις και πού είναι το κακό; Είναι κακό να κάνεις επεμβάσεις στο πρόσωπο σου και στο σώμα σου σε ηλικία που το σώμα σου ακόμα δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως, όπως είναι κακή ιδέα να το κάνεις όταν η προσωπικότητά σου δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως, γιατί δεν είσαι σε θέση να εκτιμήσεις το ρίσκο και οι αλλαγές δεν είναι αναστρέψιμες. Υπάρχει λόγος που μέχρι τα 18 θεωρείσαι ανήλικος, και για κάποιους ούτε τα 18 χρόνια είναι αρκετά. Το «πιο όμορφη» έχει να κάνει με τις προσδοκίες που έχουμε όλοι μας από τα πρόσωπα που βρίσκονται στην δημοσιότητα. Είναι αναγκασμένη να είναι «καλύτερη» για να πουλάει περισσότερα κραγιόν. Αν δεν είναι όμορφη, δεν θα μας πείσει να αγοράσουμε τις αχρηστούρες της. Είναι για γέλια, είναι και για κλάματα. Η ζήλεια απευθύνεται σε αυτά που βλέπουμε, και όχι σε αυτά που συμβαίνουν. Δεν ξέρω κατά πόσο θα ήθελες να ζήσεις την ζωή της αν ήξερες πραγματικά πώς είναι.

__________________
3.

Α μπα μου καλησπέρα, είσαι μοναδική. Σειρά μου να σου κάνω μια ερώτηση ή καλύτερα να εκφράσω ένα παράπονο. Γιατί ρε συ αμπα μου, είναι τοοοοσο πια κλειστή η κοινωνία μας στο θέμα της ερωτικής αποκλειστικότητας (κοινώς μονογαμίας); Γιατί δεν είναι τόσο απλό στο κεφάλι κάποιων ανθρώπων ότι μπορεί να βρίσκεις την ευτυχία να σχετιζεσαι με περισσότερα από ένα άτομο; Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, έφτασα σε ένα σημείο να νιώθω ότι η ευτυχία μου κρύβεται στην ταυτόχρονη ερωτική μου ανάπτυξη με δύο άτομα. Όταν αυτό το μοιράστηκα με κοντινά μου πρόσωπα, αυτό που είπαν είναι ότι δεν θέλω κανέναν από τους δύο αρκετά, γιατί αν τους ήθελα αρκετά θα είχα κατασταλάξει σε κάποιον. Μου λένε ότι δεν μπορώ να έχω αισθήματα για αυτούς. Δεν μπορεί κανείς να καταλάβει ότι μπορείς να είσαι ερωτευμένος με δύο άτομα. Στα μάτια μου μοιάζουν και οι δύο τόσο υπέροχοι, τόσο μοναδικοί... Είμαι χώρια ερωτευμένη με τον καθένα τους για διαφορετικά πράγματα. Να σημειωθεί επίσης ότι κατά την εφηβεία μου περνούσα παρόμοιες φάσεις, αλλά σαφέστατα και δεν μπορούσα να παραδεχτώ κάτι τέτοιο τότε, για τίποτα λόγω της συνεχούς πλύσης εγκεφάλου υπέρ μονογαμίας ήταν αδύνατο να το αντιληφθώ κι έτσι δικαιολογούσα τον εαυτό μου λέγοντας πως απλά θέλω οπωσδήποτε σχέση και έχω ξετρελαθεί με μερικούς που φαίνονται καλοί. Είναι σκάλωμα των άλλων, είμαι για δέσιμο ή έχουν δίκιο;
-φύγγι


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η μονογαμία έχει επικρατήσει για διάφορους ιστορικούς και κοινωνικούς λόγους, και η θρησκεία έβαλε τη σφραγίδα της για να την ορίσει και ηθική. Για κάποιους ανθρώπους είναι αυτό που τους ταιριάζει, αλλά φυσικά δεν είναι ο μόνος τρόπος για να ζήσεις τη ζωή σου. Ελπίζω να ξέρεις ότι υπάρχουν κι άλλοι που σκέφτονται όπως εσύ και δεν κάνεις κάποια πρωτότυπη σκέψη. Αυτό που δεν έχεις καταλάβει είναι ότι δεν χρειάζεται να πείσεις ούτε το σύμπαν, ούτε τα κοντινά σου πρόσωπα. Αυτούς τους δύο που ερωτεύτηκες πρέπει να πείσεις, (ή να ελπίζεις ότι συμφωνούν), αρκεί να συνειδητοποιείς ότι την ίδια ελευθερία πρέπει να έχουν κι αυτοί.

__________________
4.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ. Δεν μπορω να μεινω στην Ελλάδα , οσο μεγαλωνω και βλεπω ποσο πισω σε ολα είμαστε θυμωνω. Μην πω και για την ανεργία που μου δημιουργεί άγχος απο τα 16 μου (τώρα 22). Ασε που δεν μου αρεσει καν η νοοτροπια του Έλληνα. Όνειρο μου να παω Καλιφορνια. Ξερω οτι μενεις εξωτερικο -και δη Αμερική- γι'αυτο ηθελα να σε ρωτήσω ποσο δυσκολο ειναι να καταφερω μια τετοια "αποδημηση" τελοσπαντων;

Υ.Γ: εισαι η καλύτερη ασχολία μου με το που ξαπλωνω , μην σταματήσεις ποτε να μας απαντας ♡
-στέλλα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η Καλιφόρνια έχει σχεδόν το μέγεθος της Γαλλίας και 38 εκατομμύρια κατοίκους. Έχει βουνά με χιόνια, έχει παραλίες, τεράστιο πλούτο και τεράστια φτώχια. Για να πας στην Αμερική χρειάζεσαι βίζα ή πράσινη κάρτα ή αμερικάνικη υπηκοότητα. Αν εσύ όταν λες «Καλιφόρνια» έχεις στο μυαλό σου τα στερεότυπα γιόγκα/παραλία/σαγιονάρα/σερφ/σούσι, και αν δεν έχεις ψάξει ποτέ τι σημαίνει βίζα για Αμερική, είναι πάρα πολύ δύσκολο, εκτός αν έχεις πάρα πολλά λεφτά. Ο πιο αυτονόητος και πιθανό να πετύχει τρόπος είναι να πας για σπουδές.

__________________
5.

Αγαπητή Α, μπα
Είπα να σου στείλω κι εγώ την ιστορία μου από μια όμορφη αλλά μόνιμα βροχερή πόλη της Βρετανίας. Πριν περίπου 1,5 χρόνο και μέσω κοινής παρέας γνώρισα μια κοπέλα, επίσης Ελληνίδα. Στην αρχή ξεκίνησε σαν μια τελείως τυπική -σχεδόν αδιάφορη- γνωριμία. Λίγο αργότερα διέκρινα από την πλευρά της ένα πολύ διακριτικό φλερτ ή τέλος πάντων έδειξε τη διάθεση να γνωριστούμε καλύτερα. Εγώ αφενός δεν τρελαινόμουν μαζί της, αφετέρου ήμουν απασχολημένος με μια άλλη ιστορία που τελικά δεν κράτησε πολύ, οπότε παρέμεινα απλά τυπικός μαζί της. Μετά από καιρό, και γνωρίζοντας την καλύτερα, συνειδητοποίησα ότι είναι ένας πολύ γλυκός άνθρωπος με ωραίες απόψεις και ενδιαφέροντα. Όπως θα μάντεψες, ήταν η σειρά μου να την φλερτάρω...και η δική της σειρά να παραμείνει αδιάφορη.

Ως εδώ ακούγεται σαν μια κοινότυπη, χιλιοειπωμένη ιστορία. Έλα όμως που για μένα εξελίσσεται σε απωθημένο πρώτου βαθμού. Πλέον κάνουμε αρκετή παρέα, βγαίνουμε συχνά, πάμε σε δραστηριότητες μαζί. Έχουμε πολλά κοινά, όμως μεταξύ μας δεν υπάρχει ακόμα κάποια απίστευτη οικειότητα. Υπάρχουν στιγμές που περνάμε πολύ ωραία, αλλά και άλλες που μεταξύ μας είναι χλιαρά, αμήχανα ή και βαρετά. Και αυτές οι στιγμές αμηχανίας είναι που συντηρούν το απωθημένο. Νιώθω ότι φταίω εγώ που δεν είμαστε μαζί. Ίσως επειδή δεν είμαι αρκετά εκδηλωτικός απέναντί της. Ίσως ότι χρειάζεται μια σπίθα για να ξεκινήσουν όλα και απλά δεν έχω καταφέρει να βρω τον τρόπο να τη δημιουργήσω.

Πριν λίγες μέρες μου είπε πως σε λιγότερο από ένα χρόνο που λήγει το συμβόλαιο της σκέφτεται να επιστρέψει στην Ελλάδα. Από εκείνη τη στιγμή νιώθω ότι υπάρχει μια κλεψύδρα που αδειάζει και πως πρέπει να κάνω κάτι σύντομα. Σκέφτομαι σοβαρά να της μιλήσω, να της πω τι νιώθω. Αλλά την ίδια στιγμή φοβάμαι ότι το μόνο που θα καταφέρω είναι να την απομακρύνω μια ώρα αρχύτερα. Α μπα δεν ξέρω, είμαι πολύ προβληματισμένος Ελπίζω η γνώμη σου να με βοηθήσει να βάλω μια τάξη στις σκέψεις μου. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων!
-Enrico

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Να της πεις τι νιώθεις; Τι νιώθεις; Ότι κάνετε πολλά μαζί αλλά δεν έχετε κάποια απίστευτη οικειότητα και περνάτε ωραία αλλά μερικές φορές χλιαρά, αμήχανα ή και βαρετά; Θα είναι η πιο αχρείαστη εξομολόγηση του κόσμου. Σου είναι απωθημένο χωρίς καν να τη γουστάρεις.


Αναγνώρισες ότι πρόκειται για κοινότοπη, χιλιοειπωμένη ιστορία. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι για κάποιο λόγο τελικά, δεν είναι; Επειδή, όταν πρόκειται για εμάς, πάντα οι ιστορίες είναι λίγο πιο διαφορετικές από τις άλλες, πιο ξεχωριστές. Νομίζουμε ότι τα πράγματα δεν έγιναν όπως θέλαμε επειδή δεν τα χειριστήκαμε σωστά. Αν είμαστε ειλικρινείς και παρακολουθήσουμε αυτή την σκέψη προς τα πίσω, θα ανακαλύψουμε ότι αυτό που πιστεύουμε είναι ότι όλα εξαρτώνται από τις δικές μας αποφάσεις.


Διστάζεις να εκφραστείς επειδή φοβάσαι μήπως ανακαλύψεις ότι τελικά η ιστορία δεν εξελίχθηκε όπως εξελίχθηκε εξαιτίας σου μόνο, αλλά ότι και αυτή πήρε την δική της απόφαση και σε απέρριψε ακριβώς όπως αρχικά την απέρριψες εσύ. Το απωθημένο είναι η δυσκολία να δεχτείς ότι η αλλαγή της διάθεσης σου για τον άλλον δεν είναι αρκετή για να αλλάξει την διάθεση του άλλου για σένα. Η λογική σου το καταλαβαίνει, ο πληγωμένος σου εγωισμός αρνείται να λάβει το μήνυμα ότι ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω, ότι οι άλλοι δεν θα μας περιμένουν, και ότι το 'όχι' για τον άλλον είναι 'όχι' και όχι 'τώρα δε θέλω, αλλά περίμενε μήπως αλλάξω γνώμη'.


__________________
6.

Καλησπέρα α μπα, διαβάζοντας την απάντηση σου περί συμβιβασμού άθελά μου (όντας μαλλον λίγο εγωκεντρικη) προσρμοσα αυτα που είπες στην δικη μου ζωή και τις δικές μου εμπειριες.
Και γι αυτό θα ήθελα να ρωτησω, μιας και εγώ δεν εχω βρει την απάντηση μονη μου. Που σταματούν τα όρια του "είναι καλό να συμβιβάζομαι γιατί αποκλείεται στην ζωη να έρθουν όλα ακριβώς όπως τα θελω "( ή τέλος παντων να γνωρίσω ανθρώπους που να τους θελω 100%) και που ξεκινά το " βολευομαι με οτι βρω γιατι ειμαι ανασφαλής να περιμενω". Ειμαι 20 και δεν εχω καταφέρει μεχρι τώρα να αντέξω εναν άνθρωπο για παραπάνω απο 2-3 μήνες. (μιλαω πάντα για ερωτικες σχεσεις, φίλιες εχω απο μικρη πολλων χρόνων). Παράλληλα βλεπω τις φίλες μου να "βολεύονται; "σε μεγαλες σχεσεις στις οποιες ομως δεν.περνάνε καλά. Είτε γιατι ο γκομενος τους τους περναει πλήρως αδιαφορος και απλα τον εχουν, είτε γιατι στον.γκομενο τους περνανε εντελως αδιάφορες και τρέχουν απο πισω. Εγω αυτο δεν.το θέλω οπότε μενω μονη μου. Μαρεσει να ζω μονη μου και γενικά ειμαι πολυ ανεξάρτητος άνθρωπος, απλα μερικες φορες αναρωτιεμαι, μήπως να εμενα και γω με τον χ που ναι μεν δεν με τρελαινει αλλα και τα ραντεβού μου εβγαινα, και το βραδυ ειχα καποιον να.κοιμηθουμε αγκαλια βρε αδερφε; Πως θα ξερω ποια ειναι η χρυση τομη; Η στιγμη δηλαδη που θα πω, δεν υπαρχει εκει εξω κατι καλυτερο, κατσε στα αυγα σου με αυτον.;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Χρειάζεσαι κι άλλες εμπειρίες και επιπλέον χρειάζεσαι καλλιέργεια, μόρφωση και προσωπικό μόχθο, ώστε να ξέρεις ποια είναι τα όρια σου, άρα και ποιοι οι συμβιβασμοί που μπορείς να κάνεις. Αυτά δεν τα μαθαίνεις μόνο από τις ερωτικές σχέσεις αλλά από όλες τις σχέσεις, αλλά και την συνολική σου παρουσία στη γη. Είσαι είκοσι χρονών, είναι μέσα στα όρια του συνηθισμένου να μην έχεις μείνει με κάποιον για 2-3 μήνες. Οι φίλες σου δεν είναι το μέτρο, όπως δεν είσαι κι εσύ άλλωστε, και αυτές επίσης δεν έχουν ακόμα την εμπειρία ώστε να ξέρουν πότε βολεύονται, τι είναι το βόλεμα, και πότε είναι προς το συμφέρον σου να κάνεις αυτό που βολεύει επειδή ξέρεις πολύ καλά τις ανασφάλειες σου και πού μπορούν να σε οδηγήσουν.


Οι αποφάσεις δεν χωρίζονται στις θαρραλέες και στις άτολμες. Είναι πολύ πιο περίπλοκη η ζωή και αυτό θα το ανακαλύψεις ζώντας τη. Ό,τι κάνουμε είναι για εμάς, το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρουμε τι μας κάνει καλό. Επειδή δεν ξέρουμε, συχνά μιμούμαστε άλλους, επαναλαμβάνουμε αυτά που έχουμε μάθει από τους γονείς, τους φίλους, την τηλεόραση, Σπάνια κοιτάμε πιο μακριά, στα βιβλία, στις τέχνες, στη μουσική, σε άλλους ανθρώπους, σε άλλες κοινωνίες, σε άλλες χώρες. Γι'αυτό, όσο πιο πολύ ανοίξεις το μυαλό σου, τόσο πιο ξεκάθαρα θα εμφανιστούν οι απαντήσεις.

 

_________________
7.

Ρε Αμπά,
Τελικά τι θέλει ο άνθρωπος για να είναι ευτιχισμένος? Εϊναι υποκειμένικό? Μετριέται? Μορφοποιείτει από τα κόμπλεξ μας? Και τέλος, πως ξέρουμε αυτό που νομίζουμε ότι μας λείπει για να ολοκληρωθεί η ευτυχία μας, μας λείπει πραγματικά?
Παραλήρημα ερωτήσεων, ξέρω...απλά θέλω μια αποστομοτική απάντηση μιας συνοτπικής και to the point πρότασης.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όταν θέλεις μια συνοπτική και to the point πρόταση για κάτι περίπλοκο, αυτό που θέλεις είναι να αποφύγεις τη μελέτη, και η λύση γι' αυτό το πρόβλημα είναι το περισσότερο διάβασμα. Διάβασε. Δεν υπάρχει shortcut γι' αυτά τα θέματα. Όλες αυτές οι ερωτήσεις έχουν απασχολήσει ανθρώπους πολύ πιο έξυπνους από σένα και από μένα και για καλή μας τύχη τα έχουν γράψει και για ακόμα καλύτερη μας τύχη ζούμε σε μια εποχή που μπορούμε να τα διαβάσουμε ελεύθερα και φτηνά. Μην είσαι τεμπέλης.


Προτείνω το pursuit of happiness, ένα ερωτηματολόγιο για να μετρήσεις τα δικά σου επίπεδα ευτυχίας, μια απάντηση για το αν τα λεφτά φέρνουν την ευτυχία

και το happy του Pharrell Williams. Όποιος θέλει και μπορεί, ας μας προτείνει λινκ για ανάγνωση στα σχόλια.
 

54

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

5 σχόλια
#3 Η μονογαμία είναι ο γενικός κανόνας για πολλούς και διάφορους λόγους όμως υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Δεν χρειάζεσαι την αποδοχή της κοινωνίας για να είσαι πολυγαμική απλά την συμφωνία των συντρόφων σου. Αν οι οικείοι σου δεν το αποδέχονται δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι αυτό, δεν μπορείς να προγραμματίσεις τη ζωή σου με βάση το τι θέλουν οι φίλοι και οικογένειά σου (πάντα εφ οσον δεν βλάπτεις κανένα).Και οι ομοφυλόφιλοι αντιμετωπίζουν μια κλειστή κοινωνία που δεν τους αποδέχεται πάντα όμως αυτό δεν τους εμποδίζεις συνήθως να είναι με τον σύντροφο που θέλουν.
Nα παρατηρήσω κάτι χωρίς ούτε να εγκρίνω ούτε να καταδικάσω. To polyamory γενικώς ξεσηκώνει αμφισβητήσεις για την ηθική ποιότητα του ατόμου που την επιλέγει (επειδή όπως επισημάνθηκε έχει ταυτιστεί η πληρότητα με έναν σύντροφο με την έννοια της ηθικής πλήρωσης) αλλά και για την ψυχική/συναισθηματική του ισορροπία. Φαίνεται άλλωστε και στον εδώ σχολιασμό σε κάποια σχόλια. Iδιαίτερα όσον αφορά σε γυναίκες να θυμηθούμε τα παραδείγματα της Charlotte Rampling και της Tilda Swinton. Οι οποίες θα συμφωνήσετε άπαντες ότι ούτε δυστυχείς αλλοπαρμένες είναι κι ούτε τίποτα ηθικά παραστρατημένες που ποιός ξέρει τι άλλα όργια κάνουν τις νύχτες με πανσέληνο κλπ. Κι αν τόσο ισχυρές γυναίκες σαν αυτές και με τόσο μεγάλο fan club λαμβάνουν ακόμα κριτική για την προσωπική τους ζωή...τότε τι να κάνει η καθημερινή γυναίκα που νιώθει ότι αυτή είναι η επιλογή της;Όσο για τους ομοφυλόφιλους που αναφέρεις έχω να παρατηρήσω ότι για πάρα πολύ κόσμο είναι αποδεκτοί οι ομοφυλόφιλοι που εμπίπτουν στο ΜΟΝΟΓΑΜΙΚΟ μοντέλο ζευγαριού. Η κοινή γνώμη επιφυλάσσει θετικότερη στάση σε αυτή την κατηγορία. Τους έχοντας δύο παράλληλους (εν γνώση τους) συντρόφους πάλι ως εξώλης και προώλης του αντιμετωπίζει όπως και τους αντίστοιχους έτερο. Το βρίσκω συναρπαστικό στην παρατήρησή του φαινόμενο. Γενικά αυτό που θέλω να πω είναι ότι είναι ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο πράγμα επειδή ναι μεν ζεί καθένας την ζωή του αλλά η ζωή του δεν είναι ξεκομμένη από το κοινωνικό σύνολο. No man's an island.
Ανοίγεις μεγάλη συζήτηση αλλά χαίρομαι που το κάνεις. Κι εμένα με συναρπάζει η ανάλυση τέτοιων φαινομένων στην κοινωνία. Σθμφωνώ και διαφωνώ μαζί σου ταυτόχρονα. Συνέκρινα δυο ως επί το πλείστον ανόμοια πράγματα που το μόνο κοινό στοιχείο που έχουν είναι οτι το polyamory έχει την ίδια αντιμετώπιση που είχε η ομοφυλοφιλία πριν από 60 χρόνια. Στην δεκαετία του 60 τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες πιο προηγμένες χώρες όπως η Αμερική το να είσαι ομοφυλόφιλος δεν ήταν αποδεκτό, μέχρι που μπορούσες να πας φυλακή. Σε πολλές χώρες ακόμα τιμωρείται. Ομως οι ομοφυλόφιλοι αν και κρυφά δεν σταμάτησαν να συνάπτουν δεσμούς και να παλεύουν για την κοινοτητά τους και τελικά κατάφεραν να δικαιωθούν και να μπορούν να παντρεύονται. Ισως σε 50 χρόνια το polyamory να είναι αποδεκτό όμως για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχουν τέτοιες σχέσεις από ανθρώπους που δεν είναι του περιθωρίου. Εφ όσον η κοινωνία δεν βλάπεται από μια τέτοια σχέση γιατί είναι κατι πολύπλοκο? Ποιος θα φανταζόνταν πριν από 50 χρόνια οτι γκέι ζευγάρια θα μπορούσαν να παντρεύονται και να υιοθετούν παιδιά? Σε 50 χρόνια ίσως να το κάνουν και οι polyamorousΠροσωπικά δεν θα μπορούσα να είμαι μέρος μιας polyamorous σχέσης, είμαι υπέρ της μονογαμίας και δεν διανοούμαι να έχω πάνω από έναν σύντροφο ή να μοιράζομαι τον σύντροφό μου με άλλη. Ομως δε θα κατακρίνω κάποιον επειδή το κάνει. I don't agree with what you say but i will fight for your right to say it
Κοινότoπη στο 1 μην ψάχνεις άλλο. Είμαι το άλλο σου μισό. Δεν υπάρχει ούτε μια περιγραφή στο κείμενο σου που να μην την έχω σκεφτεί κι εγώ. Αν το θέλεις χωρίζω και έρχομαι μαζί σου, θα σου ψωνίζω κι απ' το σούπερ και ότι θέλεις θα κάνω. #instant crush
Δεν ορίζουμε όλοι/ες την ευτυχία με τον ίδιο τρόπο (βλ. και ερώτηση 7). Αν για εσένα ορισμός της προσωπικής σου περιπέτειά είναι να τα πεις με κάποιον καμένο πίνοντας 10 ποτά, αυτό να κάνεις. Για κάποιον/α άλλο/η, όμως, είναι να μην κλείνουν μάτι τη νύχτα γιατί σκέφτονται τη δουλειά τους. Και την ικανοποίηση τους αντλούν από τη συζήτηση που ανοίγεται όταν επισημαίνουν μια λεπτομέρεια. Αν είναι άσχετη ή όχι είναι πολύ σχετικό. Μπορεί να είναι το λάθος που θα τους οδηγήσει κάποια στιγμή στο σωστό. Μπορεί αυτή η επιμονή τους να είναι που θα τους οδηγήσει αργότερα να κάνουν στην ιατρική ένα ελάχιστο βηματάκι μπροστά. Και να επωφεληθούμε όλοι/ες απ΄ αυτό. (Μπορεί και όχι, αλλά σε κάθε περίπτωση ποιοι/ες είμαστε εμείς που θα τους στερήσουμε την ελπίδα και θα τη στερηθούμε και εμείς;)Ποιος ξέρει που θα σε οδηγήσει και εσένα η αναζήτηση της προσωπικής σου ευτυχίας; Ψάξε, όρισέ την. Για όλους/ες εμάς κέρδος θα είναι η εικόνα μιας κοπέλας να χαλαρώνει τρώγοντας μεσημεριανό με το ταπεράκι της στην παραλία. Απλώς θυμήσου να αφήνεις όλα τα λουλούδια να ανθίζουν! (άλλη μια κοινοτοπία χαχα)
Συμφωνώ κι εδώ. Φυσικά και είναι υποκειμενικός ο όρος ευτυχία για τον καθένα μας. Για άλλον είναι τα λεφτά του, για άλλον τα γατιά του, τα παιδιά του, η μαμά του, τα ταξίδια του, ο καφές του, τα καινούρια του ρούχα, τα ξενύχτια του, τα βιβλία του, οι φίλοι του, η θέα του μπαλκονιού του, το αμάξι του, τα μουσεία του, η επιστήμη του, τα λάθη του, τα πάθη του, το μαγαζάκι του, τα λουλούδια του και ότι άλλο τον κάνει να χαμογελά όταν ξυπνά και τον γεμίζει όταν κοιμάται. Θέλει απλώς να το ανακαλύψεις!
Ακριβώς! Αν κάποιος δεν είναι ικανοποιημένη/ος με τη ζωή του μπορεί να εντοπίσει τι είναι αυτό που του φταίει και να το αλλάξει. Όταν όμως κρίνει και υποβιβάζει τον τρόπο ζωής των άλλων, βγάζοντας μάλιστα αυθαίρετα συμπεράσματα, αυτό είναι ένδειξη ότι απλά έχει την ανάγκη να νιώσει ξεχωριστή/ός (όπως πολύ σωστά έχει επισημάνει κι η Λένα).
1Κάθε πράγμα στον καιρό του τελικά. Διάβασα τους 10 καφέδες που θέλεις να πίνεις και τις κουβέντες με καμένους ως τις 7 το πρωί και θυμήθηκα όταν τα έκανα κι εγώ αυτά και πόση απέχθεια άρχισαν να μου προκαλούν οι καμένοι και οι 10 καφέδες από κάποιο σημείο και μέτα. Μάλλον δεν τα έκανες την εποχή που σου αναλογούσαν ή είσαι 23.Οπως και να έχει μην υπερεκτιμάς την μποέμικη ζωή, έχει και τα κακά της. Δεν είναι καθόλου άσχημο το τριπτυχο καλό εστιατόριο, καλό κρασί και ύπνος, και τους καμένους αν τους έδινες καλό κρασί δεν θα ήταν πια καμένοι.
#3 Εγώ το μόνο που δεν κατάλαβα είναι αν, εκτός από τα κοντινά σου πρόσωπα, έχεις μοιραστεί την πληροφορία με τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους.Αν ναι, δεν υπάρχει λόγος να σε απασχολεί ιδιαίτερα η αποδοχή των άλλων. Θύμησέ τους τι σημαίνει "συναινούντες ενήλικες".Αν όχι, και πάλι η αποδοχή των τρίτων δεν είναι το βασικό ζήτημα στην ιστορία.
Συμφωνώ. Η αποδοχή των άλλων περισσεύει. Μπορεί να ερωτευτεί και δυο και τρεις και δεκατρείς ταυτόχρονα, αρκεί να το ξέρουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Αυτό λέγεται και κατάρα των πολλών επιλογών βέβαια, που θα καταλάβεις σε λίγα χρόνια για ποιο λόγο είναι κατάρα.