ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 18 και πρωτοετής στο πανεπιστήμιο. Εδώ και χρόνια ξέρω ότι είμαι gay και δεν το έχω πει σε κανένα. Δεν έχω πολλούς φίλους αλλά ακόμα και σε αυτούς τους λίγους που αγαπώ και εμπιστεύομαι δεν μπορώ να μιλήσω. Μερικές φορές νιώθω ότι ο φόβος μου είναι αδικαιολόγητος. Είμαι σίγουρος οτι η μητέρα μου θα με αποδεχτεί 100% όπως και άλλα άτομα που αγαπώ. Από την άλλη όμως φοβάμαι τον κόσμο, φοβάμαι τα άτομα που θα αποκτήσουν άλλη ιδέα για μένα, φοβάμαι τους τύπους που νομίζουν ότι όλοι οι γκει τους την πέφτουν. Έχω περάσει 3 στάδια. Το πρώτο είναι της αποδοχής όταν επιτέλους κατάλαβα ότι δεν κάνω κάτι κακό και ότι είμαι αυτός που είμαι. Το δεύτερο ήταν ο φόβος και η επιθυμία να το κρατήσω κρυφό για πάντα. Το τρίτο είναι η έντονη επιθυμία και να είμαι ανοιχτός και περήφανος για την σεξουαλικότητα μου. Νιώθω όντως τεράστια ανάγκη να είμαι ελεύθερος αλλά αυτό το συναίσθημα συνοδεύεται από πολύ φόβο. Ακούω πολλούς ανθρώπους να λένε ότι η ομοφυλοφυλία είναι κάτι κακό, και σε πολλές περιπτώσεις τα ομοφοβικά σχόλια τα κάνουν συγγενείς. Είμαι σε μία ηλικία που πρέπει να χαρώ την ζωή και να ερωτεύομαι. Το μυστικό μου όμως με κρατάει πίσω. Ποια είναι η γνώμη σας και οι προσωπικές σας εμπειρίες?(Το ίντερνετ είναι γεμάτο ομοφοβικά σχόλια οπότε είναι περιττά)