ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχετε σκεφτεί ποτέ... Ολη μας τη ζωή τρώμε, κοιμόμαστε, πάμε τουαλετα, αγαπάμε, αναπαραγομαστε και τα ίδια πράγματα κάνουν και οι επόμενες γενιές και οι μεθεπόμενες και ούτω καθεξής... Όλη του τη ζωή ο καθένας μας την περνάει προσπαθώντας να ικανοποιήσει ανάγκες... Ανάγκες σωματικές, ανάγκες ψυχολογικές, ανάγκες πνευματικές, ανάγκες, ανάγκες, ανάγκες... Και μόλις ικανοποιήσεις τη μία ανάγκη... τσουπ εμφανίζεται η άλλη ανάγκη που σου χτυπάει το καμπανάκι να την ακούσεις. Το κακό είναι ότι αν δεν την ικανοποιήσεις, υποφέρεις. Το καλό είναι ότι αν την ικανοποιήσεις ανακουφίζεσαι ή παίρνεις μεγάλη ευχαρίστηση! Μέχρι που... τσουπ, άλλη ανάγκη σε υποχρεώνει να ξαναπαίξεις το παιχνίδι της και αυτο μέχρι τη στιγμή που δε θα μπορείς πλέον άλλο και στο τέλος θα έρθει ο θάνατος. Όλο αυτό μου φαίνεται ΤΡΟΜΕΡΑ ΕΞΑΝΤΛΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΟΥΣΙΟ... Νοιωθω σα να είμαι μαριονέτα στα χέρια της φύσης... Όποτε βαριέται λέει "Ας δημιουργήσω καινούρια αναγκη σε αυτό το ανθρωπάκι, να σπάσω πλακα βλέποντας το να τρέχει πάνω κάτω σαν το Βέγγο για να την εκπληρώσει!" Θα θελα να υπήρχε ένα διαλειμμα, να πεφτα σε κώμα, να μην αναγκάζομαι συνέχεια να παίζω αυτό το παιχνιδι. Ούτε να τρώω, ούτε να γελάω, ούτε να πονάω, ούτε να σκεφτομαι! Καμια ανάγκη! Τίποτα! Απόλυτη παύση! Διακοπή! Αλλά κι αυτό μηπως μία ανάγκη δεν είναι;