ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδω κ πανω απο ενα χρονο εχω χωρισει απο μακροχρονια σχεση κ απο τοτε μεχρι σημερα δεν εχω κανει τιποτα με καποιον αλλον, ουτε φιλι, ουτε σεξ, ουτε σχεση. Οι φιλοι μου παραξενευονται μ αυτο κ με ρωτουν συνεχως με αγωνια "πως κ δεν εχεις κανει κατι με καποιον?", "πως αντεχεις να εισαι μονη?", "δεν θες μια σχεση?" κλπ. Αυτες οι ερωτησεις μου φαινονται ειλικρινα επιεικως ηλιθιες. Οτι δηλαδη υπαρχουν ανθρωποι που αντεχουν μερες χωρις φαι κ εγω θα δυσκολευτω να επιβιωσω χωρις συντροφο? Μην τρελαθουμε. Ειλικρινα τρομαζω με το ποσο λαθος σημασια εχει αποκτησει στις μερες μας η λεξη "σχεση". Σχεση πλεον θεωρειται η δεσμευση με τον οποιονδηποτε, προκειμενου καποιος να μην ειναι μονος, ή προκειμενου να καλυπτει τις ανασφαλειες του κ να ενισχυει την αυτοεκτιμηση του. Σχεση πλεον κανουν οι ανθρωποι, οχι επειδη νιωθουν κατι εντονο για καποιον αλλο, αλλα απλα κ μονο επειδη θελουν να εχουν καποιον να τους πηγαινει για φαγητο, για ποτο, ταξιδια κ για να ανεβαζουν φωτο στα social media μαζι, διαφημιζοντας την αγαπη τους. Κ σας ρωτω εγω, επειδη η πλειοψηφια των ανθρωπων σημερα δεσμευονται με τον πρωτο τυχοντα, απλα για να καλυπτουν τα συναισθηματικα τους κενα, πρεπει κ γω να δεσμευτω με το ζορι με καποιον, χωρις αυτος να μου εχει προκαλεσει το ενδιαφερον, απλα κ μονο για να λεω οτι εχω σχεση? Ε οχι, με συγχωρειτε, εγω σεβομαι αρκετα τον εαυτο μου, για να χωθω σε μια ανουσια σχεση, που δεν θα μου προσφερει τιποτα. Δεν θελω να ειμαι σε μια σχεση που δεν θα γουσταρω τρελα τον αλλον, που δεν θα ειμαι περηφανη γι αυτον, δεν γουσταρω να ειμαι σε μια σχεση που θα παρακαλαω τον αλλον να μου δωσει λιγη προσοχη, δεν γουσταρω να ειμαι σε μια σχεση που ο αλλος δεν θα μου δειχνει σεβασμο, δεν γουσταρω γενικα τιποτα μετριο. Αν δεν βρω καποιον που να ειναι οσο το δυνατον πιο "ιδανικος" για μενα, τοτε προτιμω χιλιες φορες να ειμαι μονη μου. Ναι, ειμαι επιλεκτικη κ απαιτητικη. Κ τι εγινε? Κακο ειναι? Ολοι εσεις που ειστε ακριβως το αντιθετο κ που δεσμευεστε με οποιον βρειτε, ειστε ευτυχισμενοι? Ειστε καλα ολοι εσεις που μενετε με τον συντροφο σας απλα κ μονο επειδη φοβαστε τη μοναξια κ το οτι δεν θα βρειτε αλλον? Ειστε καλα ολοι εσεις που μενετε σε μια σχεση, στην οποια τσακωνεστε καθημερινα με τον συντροφο σας κ στην οποια υπαρχουν ενα σωρο προβληματα, απλα κ μονο επειδη δεν εχετε το θαρρος να του πειτε "χωριζουμε"? Νιωθετε ωραια ολοι εσεις μεσα σ αυτο το παραμυθι που ζειτε? Γιατι εγω προσωπικα δεν θα νιωθα ωραια. Εγω δεν γουσταρω να υποκρινομαι την ευτυχισμενη, γουσταρω να ειμαι ευτυχισμενη. Κ πιστεψτε με, η ευτυχια αντικατοπτριζεται στο προσωπο καποιου. Ολοι εσεις λοιπον που βρισκεστε σε τετοιες σχεσεις, φαινεται απο χιλιομετρα οτι δεν περνατε καλα, μην νομιζετε οτι σας πιστευουμε δηλαδη οταν λετε οτι ειστε καλα με τον συντροφο σας. Στη σχεση πρεπει να υπαρχουν εντονα συναισθηματα παθος, σεβασμος, αφοσιωση. Οτιδηποτε αλλο δεν ειναι σχεση, ειναι κοροιδια.