__________________
1.
Γεια σου αμπα μου! Θα ηθελα
Την γνώμη σου σχετικά με ενα, καπως ευαίσθητο θεμα!
Τον τελευταίο καιρό(1 μηνα) βγαινω με ενα παιδι.
Ειναι συμφοιτητής μου (23 χρονων) και πρόσφατα μπήκε στην παρεα.
τρυφεκα τγενικΕιναιτρυφεροςη φαση πολυ γφασηπδιαφορετικη απο ο,τι ζησεχωζησμεχρι στιγμης! Το θεμα ειναι οτιωενωεεχουν υπαρξει αρκετές ιδιωτικές στιγμες δεν εχουμε προχωρήσει ακομα (λογω κ τεχνικων δυσκολιων). Εχω βασιμες υποψιες οτι το σεξ δεν θα ειναι καλο και αγχώνομαι. σημαντικρσημαντικοθεωρειςσχεσηε μια σχεση? Για μπαιζειρολο τουλάχιστον 50% ρολο. πως βαΓενιβαπως χειριστω? Δεν εχω λογους να ξεκοψω η μηπως το οτι φαινεται οτι δεν θα τα βρούμε στο σεξ βα αρκετειναιαρκετολογος? Να του μιλησω ευθεως? Φοβαμαι μην πληγωθει.
- Μπερδεμενη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ελπίζω ο λόγος που τα έγραψες έτσι να είναι ότι περπάτησε η γάτα σου πάνω στο πληκτρολόγιο και όχι ότι έπαθες εγκεφαλικό την ώρα που τα έγραφες. Τεχνικό πρόβλημα με άλλο τεχνικό πρόβλημα έχει τεράστια διαφορά, άλλα λύνονται, άλλα προσπερνιούνται, άλλα θέλουν γιατρό. Δεν είσαι βέβαια σε θέση να κάνεις διάγνωση, αλλά ούτε υπάρχει λόγος να αγχώνεσαι. Αν δεν πετύχει το σεξ, δεν πέτυχε. Δεν είναι εγγύηση η επιτυχία ακόμη και όταν δεν υπάρχει κανένα τεχνικό ή άλλο πρόβλημα. Όχι, να μην του μιλήσεις ευθέως, ένα μήνα γνωρίζεστε, και δε νομίζω ότι σου περισσεύει κι εσένα η εμπειρία, είναι πολύ μεγάλος ο κίνδυνος να πεις καμιά πατάτα και να ακούσεις καμία χειρότερη μετά και να γίνετε μύλος. Δεν υπάρχει κάποιο μπέρδεμα για να είσαι μπερδεμένη. Δείξε καλή θέληση, και αν δεις ότι δεν, δεν. Δεν χρειάζεται τόση ανάλυση, ούτε είναι τόσο ευαίσθητο το θέμα. Αν δεν του βγαίνει τώρα μαζί σου δεν σημαίνει ότι δεν θα του βγει ποτέ στη ζωή του.
__________________
2.
Αγαπητή Α μπα,
Καταρχάς, συγχαρητήρια για τη στήλη Σου, συνήθως ταυτίζομαι με τις λογικοτατες απαντήσεις Σου! Το δικο μου θέμα δεν είναι βαθυστόχαστο Αλλά θέλω τη συμβουλή σου! Λοιπόν, έχω έναν φίλο τον οποίο ξέρω 6 Χρόνια και βρισκόμαστε καθε μέρα... Σχεδόν πάντα-αν όχι παντα- μιλάει πολυ κοντά μου και κάθε φορα η ανάσα του μυρίζει τόσο άσχημα που είτε κανω υπομονή ή κάνω διακριτικά πισω θέλοντας να μην τον προσβαλλω! Του το εχω αναφέρει αλλα δεν φαίνεται να το αντιλαμβάνεται και να κάνει κάτι! Μια μερα λοιπόν του το είπα πιο "επιβλητικα" αλλα ευγενικοτατα διότι έχουμε αυτη αυτή την άνεση των τοσο χρόνων γνωριμίας! Εκείνος Όχι μόνο δεν το εκτίμησε αλλα το αμφισβήτησε και παρεξηγήθηκε και είχε μούτρα για όλη την ημερα....Και ρωτω: Γιατί ο ίδιος και γενικά οι άνθρωποι δεν εκτιμούν την ειλικρίνεια οταν είναι προς όφελος τους;
-Κατερίνα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Έλα βρε Κατερίνα που αναρωτιέσαι. Ο θυμός στις 99 από τις 100 φορές κρύβει από πίσω του συναισθήματα που ο κόσμος προτιμάει να κρατάει κρυφά γιατί δείχνουν αδυναμία: ντροπή, ζήλια, τέτοια. Ή θα το έπαιρνε κατάκαρδα και θα φερόταν σα να θέλει να ανοίξει η γη να τον καταπιεί, ή θα έμπαινε στην αντεπίθεση (αμφισβητώντας) και κρύβοντας την ντροπή (θυμώνοντας).
Κατά πόσο το είπες ευγενικότατα μόνο τη δική σου μαρτυρία έχουμε, αλλά δεν έκανες καθόλου άσχημα που του το είπες. Το ερώτημα είναι, τελικά προσπάθησε να το διορθώσει;
__________________
3.
Καλησπέρα, Κατά τη γνώμη σας η πολύ συχνή εναλλαγή περιστασιακών συντρόφων στη σεξουαλική ζωή κάποιου single προσώπου αποτελεί απαραίτητα έκφραση χαμηλής αυτοεκτίμησης/ πεποίθησης ότι δεν αξίζει μία μόνιμη σχέση/ αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς ή οποιασδήποτε παθολογίας? Γνωρίζω σεξουαλικά κατά μέσο όρο έναν την εβδομάδα και αυτό συμβαίνει για διάστημα έξι μηνών. Αυτή η υπερβολή μου προσφέρει excitement, αλλά προτιμώ τις φάσεις που είμαι ερωτευμένη σε σχέση. (δεν έχει προκύψει τελευταία).
- Κάποια.που.ευχαριστεί.εκ.των.προτέρων
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Και βέβαια όχι. Απόλυτο δεν είναι τίποτα στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Αυτά είναι κοινωνικές κατασκευές, η «υπερβολή» είναι κάτι πάρα πολύ σχετικό και ανά κοινωνία και ανά εποχή. Στη σημερινή εποχή αν ήσουν άντρας δεν θα αναρωτιόσουν καν.
(Αυτό δεν σημαίνει ότι αποκλείεται να κρύβεται κάτι αυτοκαταστροφικό. Εσύ ρωτάς αν σημαίνει αυτό «απαραίτητα». Όχι απαραίτητα. Εσύ ξέρεις γιατί κάνεις ό,τι κάνεις καλύτερα από όλους.)
__________________
4.
Γιατί η ελευθερία φοβίζει; Τελικά γίνεται εχθρός, έτσι δεν είναι; Την βλέπεις, λες ότι είναι ωραία, βγάζεις λόγους με δυνατή φωνή για την αξία της, για να δείξεις ότι είσαι υπέρ της ελευθερίας, για να γίνεις νοητό παράδειγμα για τους άλλους (μες στο μυαλό σου), και στην επόμενη γωνία στρίβεις με ελαφρά πηδηματάκια για να μην σε πάρουν χαμπάρι από τον θόρυβο που κάνουν τα παπούτσια σου. Μετά αρχίζεις τα περί υποχρεώσεων, τα περί οικογένειας, τα περί γονιών, τα περί δικών σου παιδιών, τα των αναγκών του συζύγου, των δανείων για το σπίτι που ναι μεν ήταν 300.000 ευρώ και τεράστιο αλλά τι να κάνουμε που είναι καλό το σπίτι και κλπ κλπ.
Η στροφή από τον θαυμασμό της ελευθερίας στον θαυμασμό των δικών σου υποχρεώσεων, που τελικά υποχρεώσεις θέλεις να έχεις και όχι ελευθερία, κρατάει 1'. Όχι παραπάνω. Γίνεται αμέσως, και εδώ που τα λέμε είναι το πλέον αναμενόμενο αφού όλοι έχουν στρίψει με ελαφρά πηδηματάκια. Όλοι κουνούν το κεφάλι χαμογελώντας και κατανοώντας πλήρως την στροφή σου. Γίνεστε ένα.
Το θέμα τότε είναι: προς τι ο θαυμασμός στην ελευθερία; Γιατί δεν θαυμάζεις τις υποχρεώσεις; Είναι ανάγκη να βγάζεις λογύδρια υπέρ της όταν αυτό που λαχταράς είναι να μπεις στο λούκι και να κινάς τα γρανάζια του; Γιατι δεν λες από την αρχή 'ρε σεις εγώ αυτό θέλω, χέστηκα για τα άλλα'. Γιατί δεν βγάζεις φλογερούς λόγους για να υποστηρίξεις αυτό που θέλεις παρά υποστηρίζεις το άλλο, το ιδεατό;
- ο μικρός υποκριτής
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Με ποιο τρόπο είναι ελευθερία να μην αγοράζεις σπίτι και να πληρώνεις ενοίκιο; Γιατί κάπου πρέπει να μείνεις. Είναι καλύτερα να μένεις με τη μαμά και τον μπαμπά; Ή είσαι λιγότερο πιόνι όταν είσαι συγκρατημένος και αγοράζεις ένα σπιτάκι στα μέτρα σου; Μήπως είναι καλύτερα να κληρονομήσεις ένα; Με ποιον τρόπο θα μπορούσε κανείς να μην μπει στο λούκι και να μην είναι γρανάζι; Πιστεύεις ότι ελευθερία είναι να μην έχεις ανάγκη κανέναν και να μην έχεις καμία υποχρέωση; Ξέρεις ποιοι είναι οι μόνοι μπορούν να το κάνουν αυτό; Οι πάρα πολύ πλούσιοι. Οι φτωχοί και «ολιγαρκείς» «ελεύθεροι» είναι συνήθως ελεύθεροι πάνω στην καμπούρα των άλλων που τους περιθάλπουν.
Σίγουρα βλέπεις και κατανοείς τι είναι ελευθερία; Η άποψη ότι η σκλαβιά είναι ο μικροαστισμός είναι φιλοσοφία επιπέδου Moby.
__________________
5.
Όλοι στον πόνο μας χρειαζόμαστε κάποιον μόνο να μας ακούσει. Γιαυτό αρκετοί λένε τον πόνο τους σε έναν άγνωστο. Μου έχει τύχει σε διαδρομή λεωφορείου από Αθήνα Καισαριανή, να μου εξομολογηθεί άτομο όλη την ζωή του.
- Μαργαρίτα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Έτσι είναι, αλλά δεν αρκεί ένα πρόθυμο αυτί. Πρέπει να ανήκει σε κάποιον άγνωστο γιατί δεν μας ενδιαφέρει αν θα μας κρίνει. Απέναντι στους φίλους μας και τους συγγενείς μας θέλουμε να διατηρούμε ένα προσωπείο. Γι'αυτό είναι τόσο μεγάλη βοήθεια ο ψυχολόγος: είναι ένας άγνωστος που επιπλέον έχει σπουδάσει τα ανθρώπινα προβλήματα, και δεν μας ενδιαφέρει αν βαριέται ή όχι, επειδή τον πληρώνουμε. Και ο άγνωστος στο ΚΤΕΛ όμως καλός είναι.
__________________
6.
Αμπα μου, γεια σου!
Έχω τρεις φιλες, πολύ ωραίοι άνθρωποι, ευχάριστες παρουσίες, ωραία σχέση και άνεση μετάξι μας, έχουμε περάσει μαζί πολά καλα, ασχημα, μετρια, αλλαγες, τρελές,διασκεδαση κλπ κλπ. Αλλα έχουμε σκορπιστεί στους πέντε ανέμους και δεν είναι αυτό το πρόβλημα, αντιθέτως βρισκόμαστε ένα ρκετά μεγαλο χρονικό διάστημα το χρόνο και έχουμε την ίδια οικειότητα και αγάπη!
Όμως εδώ και καιρό ένα δίμηνο τώρα (από κοντά) Αμπα μου τα έχω παίξει, Κουράστηκα να ακούω προβλήματα, προβλήματα και πάλη το ίδιο και ξανά το ίδιο πρόβλημα της κάθε μιας.
Ειλικρινά δεν θέλω να βγαινω μαζί τους γιατί δεν περναω καλα και κουραστηκα να μιλάω για θέματα που δεν έχουν λύση!
Τι θέλω να πω :
Έχουμε υπερσυζητησει μία ερωτική απογοήτευση π.χ. το έχουμε πάρει από όλες τις οπτικές και από οποία σχισμή σε όλη την διάσταση και μετρώντας κάθε pixel της εικόνας που υπάρχει οκ τέλεια υπέροχα τελειώνει ή συζητήσει πάμε να διασκεδάσουν να το ξεχάσουμε να γελάσουμε, ε όχι ας επαναφέρουν την συζήτηση ξανά και ξανά και ξανά και ξανά !
Και ξέρεις τι Αμπα μου έχω και εγώ ένα παράπονο ότι αν κάποια στιγμή θέλω και εγώ να γκρινιαξω και να συζήτηση ένα ασήμαντο προβληματισμό, σκέψη δεν έχει χώρο γιατί δεν Ακούνε και εγώ έχω εξαντληθεί να είμαι ψυχολόγος, αλλά και όταν δημιουργείται χώρος για μένα δεν έχω ποια όρεξη.
Και έτσι λοιπόν αισθάνομαι ότι κάποια στιγμή θα κάνω μπαμ αλλά με πολύ βροντή!
Θα τους πω ότι δεν θέλω, αρνούμαι να ακούσω και θα πάω να βρω καινούριους φίλους να περνάω καλά και δεν αντέχω άλλο να ακούω μεμψιμοιρία και κλάψα!
Τι να κάνω αλήθεια σήμερα έκατσα ένα ολόκληρο τρίωρο κάνοντας pep talk στις δύο από τις τρείς για εκατοστή πέμπτη αυτή τη βδομάδα!
Τι να κάνω να σταματήσω να τις βλέπω τόσο συχνά, να τους μιλήσω τι?
Από την άλλη τις αγαπώ πολύ και θέλω τις βοηθήσω.
Μέχρι να απαντήσεις θα έχουνε χωριστεί ξανά αλλά θα ήθελα να ακούσω τη σκέψη σου. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
- Τρα λα λα λα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πιστεύεις ότι περνάνε μια φάση, ή ότι είναι τελειωτικό το στάδιο; Οι φιλίες περνούν από διάφορα κύματα, άλλοτε κάποιος θέλει περισσότερο ντάντεμα, άλλοτε θέλει περισσότερη διασκέδαση, και οι ανάγκες δεν ταυτίζονται, αυτό δεν σημαίνει ότι η φιλία είναι κακή ή καταδικασμένη. Αν δεν περνάς καλά, φυσικά και να τις βλέπεις λιγότερο, δεν χρειάζεται να το ανακοινώσεις, ίσως αν αραιώσετε λίγο να είναι πιο ανάλαφρες οι συζητήσεις. Το καλύτερο βέβαια που μπορείς να κάνεις είναι να αλλάζεις την κουβέντα με προσοχή και αγάπη, και να μην περιμένεις να σου δοθεί βήμα για να μιλήσεις για τον εαυτό σου, απλώς ξεκίνα και μίλα. Αν δεν τους δώσεις την ευκαιρία να ασχοληθούν μαζί σου, μην παραπονιέσαι που δεν το κάνουν. Μην περιμένεις να εξαντληθεί κάποιο θέμα για να ξεκινήσει καινούριο (άλλωστε το έχετε εξαντλήσει προ πολλού). Η αφοσίωση σου υποθέτουν ότι είναι βγαλμένη από την καρδιά σου, οπότε κοίτα να είναι. Αν πραγματικά δεν ακούνε καθόλου τα δικά σου –που ειλικρινά αμφιβάλλω, αφού λες ότι είσαστε χρόνια φίλες και υπάρχει αγάπη – τότε πρέπει να τους πεις πώς αισθάνεσαι.
(Και μην κάνεις τον ψυχολόγο και κουράζεσαι. Δεν θέλουν λύσεις, ούτε συμβουλές. Να τα πουν θέλουν, εκατό και χίλιες φορές μέχρι να τα χωνέψουν.)
_________________
7.
Τον τελευταίο χρόνο βρίσκομαι σε μια κατάσταση ως ο μεσάζοντας μεταξύ των γονιών μου και του μικρού μου αδερφού. Είναι 17, δίνει πανελλήνιες και έπειτα από μια δύσκολη περίοδο που είχε, κάνει εδώ και καιρό συνεδρίες με ψυχολόγο. Σαν άτομο είναι εξαιρετικά δύσκολος, αρπάζεται με το παραμικρό και απορρίπτει την κάθε προσπάθεια διαλόγου (όσο ήπια/καλοπροαίρετα/ευγενικά/ ακόμα και για χαβαλέ κ' αν ξεκινάει), ειδικά αν αφορά την επίδοση του στο σχολείο ή τη γενικότερη του συμπεριφορά. Είναι εξαιρετικά ικανός και έχει όνειρα, το βλέπω, αλλά παρότι οι γονείς μας του προσφέρουν το καλύτερο που μπορούν για να καταφέρει στο στόχο του, αυτός πολύ συχνά αδιαφορεί, χάνει μαθήματα, δεν διαβάζει ούτε κοντά στις δυνατότητες του και απλά χαζεύει. Οι γονείς μου προσπαθούν και πηγαίνουν με τα νερά του, δεν τον καταπιέζουν, έχει διάφορες ελευθερίες που αντίστοιχα εγώ δεν είχα, δηλαδή έχουν αλλάξει και προσαρμοστεί στην κατάσταση, αλλά περιμένουν πράγματα από αυτόν και απογοητεύονται.
Ρε συ Α, μπά όμως, ειλικρινά νομίζω ότι τους έχει καβαλήσει. Σπουδάζω σε άλλη πόλη, επισκέπτομαι πολύ συχνά, και όταν είμαι εδώ υπάρχει αυτή η γενική ένταση και το μόνιμο άγχος για τον Νίκο και η πίεση των γονιών μου για "να-του-πω-εγώ-κάτι-γιατί-αυτούς-δεν-τους-ακούει" (που είναι αλήθεια, δεν υπάρχει τρόπος να τον πείσεις να σε ακούσει για κάτι όσο μικρό κ αν είναι αυτό). Στόχο έχει μια αρκετά υψηλόβαθμη σχολή σε τομέα κοντά στον δικό μου πράγμα που κάνει τους δικούς μου να ρίχνουν ακόμα περισσότερη πίεση πάνω μου επειδή "ξέρω". Το θέμα είναι ότι εγώ σαν μαθητής (δεν ήμουν σε καμία περίπτωση αριστούχος), αλλά αρκετά πιο συνεπής και προσπαθούσα να εκμεταλλευτώ στο μέγιστο ότι ευκαιρία μου έδωσαν οι δικοί μου. Δεν ξέρω πως να τους εξηγήσω ότι ο αδελφός μου δεν-είναι-εγώ, να μην έχουν τις ίδιες απαιτήσεις με μένα, γιατί λειτουργεί διαφορετικά. Παράλληλα όμως, προσπαθώ να εξηγήσω σε εκείνον ότι χρειάζεται να είναι λίγο πιο ευέλικτος και έξυπνος με τις επιλογές του και τη συμπεριφορά του, πολύ απλά γιατί είναι χρήσιμα χαρακτηριστικά που θα τον βοηθήσουν γενικά, πέρα από τις εξετάσεις και τις εντάσεις με τους γονείς.
Σε κάθε περίπτωση δε νομίζω ότι μπορώ να του "αλλάξω γνώμη" για να "στρωθεί να διαβάσει" αντί να χαζεύει τις ατελείωτες ώρες που κλείνεται στο δωμάτιο του ή βγαίνει, απλά αναρωτιέμαι αν μπορώ να γεφυρώσω κάπως το τεράστιο χάσμα που έχει δημιουργηθεί.
- stuck in the middle
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να μην εξαντλείς την συνύπαρξη σου με την οικογένεια σου στον ρόλο του μεσάζοντα. Πολύ κακώς σου ανέθεσαν αυτό το ρόλο, και ενώ καταλαβαίνω ότι τον ανέλαβες επειδή είναι οι γονείς σου και επειδή είναι ο αδερφός σου, νομίζω ότι αυτός που πρέπει να επαναστατήσει είσαι εσύ. Ο αδερφός σου μπορεί να περνάει μια δύσκολη περίοδο, όμως τον έχει αναλάβει ψυχολόγος και υπεύθυνοι για αυτόν είναι οι γονείς του. Είναι βέβαιο ότι κι εσύ έχεις τα δικά σου προβλήματα. Σε ρωτάει κανείς γι'αυτά; Εσύ τους μιλάς γι'αυτά; Γιατί είναι αυτονόητο ότι πρέπει να τα κάνεις στην άκρη για να φροντίσετε όλοι τον αδερφό σου; Αυτή η σημασία που του δίνετε όλοι, η μόνιμη ασχολία, σα να είναι το κέντρο της γης, μόνο καλό δεν του κάνει.
Οι γονείς σου προσπαθούν να μεταφέρουν ένα μέρος της ευθύνης τους, που ξέρουν ότι δεν χειρίζονται καθόλου σωστά, πάνω σου. Μην ψαρώνεις: αρνήσου την. Δεν έχετε την ίδια ευθύνη. Κι εσύ παιδί τους είσαι. Δεν εγκαταλείπεις κανέναν αν το αρνηθείς. Ίσα ίσα, αν του φέρεσαι όπως του φέρονται οι γονείς σου, χάνει μια πολύτιμη σχέση, την αδερφική. Κοίτα να υποστηρίξεις τον εαυτό σου και να υψώσεις το ανάστημα σου, να διεκδικήσεις την αυτονομία σου ως ξεχωριστός άνθρωπος με ξεχωριστά προβλήματα, γιατί αλλιώς σε μερικά χρόνια υπάρχει περίπτωση να γράφεις όλο πικρία ότι οι γονείς σου έδιναν περισσότερη σημασία στον αδερφό σου και εσένα δεν σε στήριξε κανείς.
σχόλια