ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αισθάνομαι την ανάγκη να το βγάλω από μέσα μου.Ειμαι δεκαεννιά χρονών κοπέλα και από μικρή μεγαλώνω με έναν και μόνο φόβο.Προσπαθω συνέχεια να αποφεύγω το ξύλο.Ο πατέρας μου, απο όταν ήμουν στο δημοτικό μέχρι και σήμερα, ασκεί βία πάνω μου.Οταν ήμουν μικρότερη αυτό γινόταν πιο συχνά και αυυτό επειδή τώρα πια που εφυγα για σπουδές στο εξωτερικό βλεπομαστε λιγότερο... Αλλά η κατάσταση συνεχίζεται.Θυμαμαι μία φορά μικρή, ήμουν στην Γ γυμνασίου και ήθελα να βγω για καφέ με την κολλητή μου και με δύο αγόρια φίλους της, καλά παιδιά, καλοί μαθητές και γενικά ήσυχοι.Ο πατέρας μου όχι μόνο δεν ήθελε να πάω αλλά δεν δίστασε να με αποκαλέσει πουτανα και αλήτισσα ... Καυγαδίσαμε και θυμάμαι με άρπαξε από τα μαλλιά, κοπανησε το κεφάλι μου στο τζάμι του τραπεζιού της κουζίνας και μετά με έσυρε από τα μαλλιά μέχρι το μπάνιο, όπου εκεί η μητέρα μου προσπάθησε να μας χωρίσει.Και ναι, εντάξει και γω σα να παιδάκι είχα προβλήματα με τα μαθήματά μου, δεν τακτοποιούσα τα παιχνίδια μου, ήμουν άτακτη, όμως ποτέ δεν θα τον δικαιολογησω που επέλεξε την βία , την ζώνη και το στριμωγμα στην γωνία για να με συμμορφωσει. Θυμάμαι να φωνάζει, να με κυνηγάει γύρω από το τραπέζι και να με χτυπάει στην πλάτη με την ζώνη.Ακομα και σήμερα που είμαι στα δεκαεννιά μου, συνεχίζει τα ίδια, με βρίζει , δεν δέχεται αντιλογία και, ακόμα και ο παραμικρός καυγάς καταντάει στα ίδια.Σημερα έβγαλε ξανά την ζώνη και ένιωσα τον ίδιο πόνο που ένιωθα από παιδί..Δεν είναι τόσο το σώμα που πονάει όσο η ψυχή.Εχω υποσχεθεί στον Θεό ότι αν με αξιώσει ποτέ να κάνω παιδί, καλύτερα να μου κόψει τα χέρια από την ρίζα παρά να το χτυπήσω.Παιδι θα είναι, ίσως να ναι άτακτο, ίσως να κάνει ζημιές, ίσως να αντιμιλησει, το ξύλο δεν δικαιολογείται όμως.Και εγώ γενικά δεν ήμουν ποτέ το κακό παιδί που θα έμπλεκε με παλιοπαρεες και τέτοια.Οι φίλοι μου ήταν πάντα καλά παιδιά που συνήθως απορρίπτονταν από παλιόπαιδα του σχολείου,ομως εκείνος ποτέ δεν τους αποδέχτηκε όπως και να έχει.Και η μητέρα μου χρησημοποιεί πολλές φορές λεκτική βία για να >,αλλά μέχρις εκεί.Ισως γιατί πια σωματικά δεν την παίρνει να με βαρεσει.Το έκανε όμως και εκείνη όταν ήμουν μικρότερη.Τωρα πια, σπουδάζω εξωτερικό, όμως δεν θέλω να γυρίσω πίσω.Ειμαι ευγνώμων που μου πληρώνουν τις σπουδές μου, όμως θέλουν όλα να γίνονται όπως τα θέλουν.Μου δήλωσε ότι έτσι και μείνω έστω και σε ένα μάθημα με γυρνάει πίσω, και ευτυχώς εδώ και δύο χρόνια παλεύω και αυτό δεν έχει συμβεί.Σκοπευω να βρω δουλεια έξω όταν τελειώσω και να μην γυρίσω ποτέ...Δεν θέλω αύριο μεθαύριο να κακοποιεί και τα παιδιά μου!