Ο χωρισμός είναι ένας, μπαμ και κάτω. Το να μένεις εκεί, δεν δίνει το σήμα ότι θέλεις όντως να χωρίσεις. Απορώ με εκείνον/εκείνη που καταλήγει να γίνεται αξιολύπητος/αξιολύπητη και να μην δέχεται τον χωρισμό. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για αυτά που νιώθει και σε καμία περίπτωση δεν είσαι εσύ υπεύθυνος για τον άλλον. Ίσως ακούγεται σκληρό αλλά μπροστά στη ζωή που σε περιμένει, χαραμίζοντας έστω και μία ώρα με κάποιον που δεν θέλεις πια, είναι προτιμότερο. Το έχω βιώσει αλλά δεν με λύγισαν τα κλάμματα, έφυγα, ελευθερώθηκα και δεν το μετάνιωσα ποτέ.
5.3.2017 | 14:45
Υπάρχει τρόπος;
Θέλω να σας ρωτήσω κάτι. Όταν έχεις πάρει απόφαση ότι τελείωσε η σχέση, δε νιώθεις τίποτα ερωτικό εκτός από απέραντη αγάπη για τον ανθρώπο που ήσασταν μαΖι 7 χρονια, πως το ανακοινώνεις; προσπάθησα χθες με όση υπομονή και αγάπη έχω να εξηγήσω τους λόγους χώρις να πληγωσω ( καταλαβαίνω ότι είναι αναπόφευκτο να μη πληγωθεί κύριος αυτός ) αλλά ξεκίνησε να κλαίει και να λέει ότι δεν πιστεύω αυτά που λέω. Μου είναι τόσο δύσκολο πια να μένω μαζί του, δε θέλω και δεν μπορώ και είναι χειρότερο και για τον ίδιο να να συντηρεί μια τέτοια κατάσταση. Δε θέλω μα τελειώσουμε με τσακωμούς και δράματα , να πάρει ο καθένας το δρόμο του και να είμαστε ρεαλιστές . Μπορείτε μήπως να μου πείτε ποιον τρόπο θεωρείτε καλύτερο ;
2
