ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πανε καμποσα χρονια... Ηταν οταν ειχα φρεσκοανακαλυψει αυτο το μεσο. Τοτε που ακομα οι σχολιαστες σχολιαζανε ανωνυμα. Επεσα πανω σε μια εξομολογηση που δε θυμαμαι τα ακριβη λογια αλλα ηταν κατι του στυλ "Νικο σε θελω/σε σκεφτομαι αλλα πρεπει να προσεχουμε", κατι τετοιο ρε παιδι μου. Ε λοιπον, μου αναψανε τα λαμπακια. Δεν ειχε περασει πολυς καιρος που ο πατερας μου, παιρνωντας τη γνωστη κριση των πενηντα, "ερωτευτηκε" καποια παντρεμενη με παιδια στο δημοτικο καμια δεκαρια χρονια μικροτερη και αρχισανε ενα διαδικτυακο φλερτ. Οταν η μανα μου τον ανακαλυψε στην αρχη πηγε να τη βγαλει τρελη και μετα αυτος της ορκιστηκε οτι θα το κοψει κλπ και προσπαθησε να χρησιμοποιησει εμας, τα παιδια του, για να της θολωσει τα νερα. Ειχε ερθει να με επισκεφτει στην πολη που δουλευα δηθεν απο ενδιαφερον για την υγεια μου και καθονταν ολη μερα στον υπολογιστη και μολις εμπαινα στο δωματιο κινουνταν υποπτα, εκλεινε γρηγορα παραθυρα κλπ. Οταν τον στριμωξα μου ορκιζοταν κοιτωντας με στα ματια οτι ειναι αθωος, οτι εχει ξεκοψει μαζι της και τετοια. Ομως αγαπαει ο Θεος τον κλεφτη, αγαπαει και τον νοικοκυρη. Μπηκα μεσω του ιστορικου του browser στον λογαριασμο ηλεκτρονικης αλληλογραφιας του, γιατι στην ηλικια τους κανουν και ευκολες επιλογες κωδικων που μου θελουν και κερατιατικα, αντεγραψα την αλληλογραφια, και την εστειλα στη μανα μου να εχει ντοκουμεντα μιας και αυτος αρνουνταν τα παντα. Εννοειται οτι ηταν μεγαλο προσωπικο πληγμα να εχω τον πατερα μου να με κοιταει μες στα ματια και να μου ορκιζεται στη ψυχη της μανας του ενω τελικα ελεγε ψεματα. Λοιπον, μην τα πολυλογω, μετα απο καποια κυματακια, εκει που ηταν στα χωρισματα, οι γονεις μου τα ξαναβρηκαν, ο πατερας μου εδειξε μετανοια, αλλα εμεις ειχαμε γεμισει καχυποψια και γενικα θα μαι παντα σε επιφυλακη και δυσκολα εμπιστευομαι πλεον. Οταν διαβασα την εν λογω εξομολογηση εδω, πηρα αναποδες, που μια στο εκατομμυριο να ηταν η σουσουραδα με την οποια νταραβεριζονταν ο πατερας μου, και τι της ειχα απαντησει να δεις... Δε θυμαμαι... Κατι του στυλ ο "Νικος ειναι γκομενιαρης" και κατι τετοια χαριτωμενα, με σκοπο να τη ξενερωσω, γιατι αυτος της ειχε πουλησει παραμυθι για τρελο ερωτα. Εν πασει περιπτωσει, πανε χρονια απο τοτε, οι γονεις μου δεν ειναι αγιοι ουτε οι πιο ευκολοι ανθρωποι, αλλα ειναι ακομα μαζι, και ξεπερασανε μαζι την κριση των πενηντα. Τωρα περιμενουν με ανυπομονησια εγγονακι αλλα θα περιμενουν πολυ ακομα... :PΚαι για να σας προλαβω, δε με νοιαζει αν οι γονεις μου χωρισουν, αν καποια στιγμη αποφασισουν οτι δεν παει αλλο, αυτο που με ενοχλει ειναι η κοροιδια και οτι πηγε να βγαλει τη μανα μου τρελη. Ας ειχε τα αρχιδια να παραδεχτει την αληθεια και να αναλαβει και την ευθυνη. Αλλα με ενοχλουν τα θρασυδειλα ανθρωπακια. Αυτα.