__________________
1.
Αγαπητή Α, μπα,
Αρχικά, συγχαρητήρια για την καταπληκτική στήλη σου, η οποία μου άνοιξε νέους ορίζοντες, μου διεύρυνε τον τρόπο σκέψης και ειλικρινά σε ευχαριστώ γι' αυτό.
Είμαι γυναίκα, στα late 20's και νιώθω ότι δεν έχω καταφέρει τίποτα στη ζωή μου, ότι την αφήνω και περνάει, κοιτώντας άπραγη, μουδιασμένη και μην τολμώντας να την αρπάξω από τα μαλλιά. Πέρασα σε μια από τις πιο υψηλόβαθμες σχολές, με τους καλύτερους οιωνούς, και κατέληξα να νιώθω λίγη και ανίκανη σε σχέση με τους συμφοιτητές μου και απογοητευμένη από το περιβάλλον της σχολής και το μελλοντικό εργασιακό περιβάλλον. Η τελειοθηρία μου έγινε αιτία διαγνωσμένης δυσθυμίας. Σε αυτό, προστέθηκαν πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας, προσωπικά και οικογενειακά.
Έχοντας δώσει όση ψυχική δύναμη είχα για να στηρίξω την οικογένεια και τον εαυτό μου, έφτασα στο σημείο να νιώθω αδύναμη και κουρασμένη να προσπαθώ για τη σχολή. Έφτασα να διπλασιάσω τα χρόνια φοίτησης της σχολής. Πήγα σε ψυχίατρο ο οποίος μου πρότεινε φαρμακευτική θεραπεία και ψυχοθεραπεία. Με τη βοήθεια των φαρμάκων άρχισα να ανακτώ τις ψυχικές μου δυνάμεις, ωστόσο όσο κι αν συζητούσα με τον ψυχίατρό μου και όσο κι αν μου έλεγε πως δικαιολογείται η καθυστέρηση των σπουδών λόγω των προσωπικών και οικογενειακών προβλημάτων, δε συγχωρούσα τον εαυτό μου για την αδυναμία μου να φέρω εις πέρας τις υποχρεώσεις μου παρά τις δυσκολίες. Ούτε τώρα, που επιτέλους πήρα το πολυπόθητο πτυχίο και προετοιμάζομαι για την πρώτη μου δουλειά, έχω συγχωρήσει τον εαυτό μου. Έπρεπε να είχα καταφέρει να είμαι πιο δυνατή. Αντ' αυτού, κλείστηκα στο σπίτι, απέφευγα τις συναντήσεις με φίλους και γνωστούς για να μην αναγκάζομαι να απαντώ συνέχεια "εεεε, κάποια στιγμή, σιγά-σιγά" στην ερώτηση "άντε, πότε θα τελειώσεις;". Σύγκρινα τον εαυτό μου με τους συνομηλίκους που δούλευαν, έκαναν μεταπτυχιακά και διδακτορικά κι εγώ απλά κοίταζα το βιβλίο. Επιπλέον, να διευκρινίσω πως οι δικοί μου έβλεπαν ένα άτομο ψύχραιμο, ήρεμο και αποφασιστικό απέναντι σε ό,τι συνέβαινε, καθώς όλη την περίοδο που αντιμετωπίζαμε τις ασθένειες, φαινόμουν αισιόδοξη και υποστηρικτική (ακόμα και όταν ασθενούσα εγώ, γιατί ήθελα να τους βλέπω να είναι όσο καλύτερα γίνεται, δεδομένων των καταστάσεων) και μόνο αφού πέρασε η δύσκολη περίοδος των ασθενειών άρχισαν να ρωτούν πότε θα τελειώσω με τη σχολή (και, αν και δεν ήταν πιεστικοί απέναντί μου, υπήρχαν φορές που δήλωσαν πως ντρέπονται για μένα όταν τρίτοι τους ρωτάνε αν έχω τελειώσει). Επίσης, έχω αρκετό διάστημα που σταμάτησα να επισκέπτομαι τον ψυχίατρο, γιατί ένιωθα ότι περισσότερο ανέφερε προσωπικές απόψεις, παρά με βοηθούσε να δώσω μόνη μου απαντήσεις στα ερωτήματά μου. Σίγουρα θα μπω ξανά στη διαδικασία να ψάξω νέο ψυχίατρο. Μέχρι τότε, όμως, ρωτώ: θα μπορέσω να συγχωρήσω ποτέ τον εαυτό μου για το ότι άφησα ανεκμετάλλευτα τόσα χρόνια από τη ζωή μου; Για το ότι με την πρώτη δυσκολία μπλόκαρα; Νιώθω μια αδύναμη τεμπέλα. Κι ότι έχω γράψει το πιο ακαταλαβίστικο κείμενο.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αχ αυτές οι «υψηλόβαθμες σχολές» που δεν ονομάζονται ποτέ. Εδώ μπορεί να μου εξηγήσει κανείς σε τι εξυπηρετεί η μυστικότητα; Ώστε αν δεν πρόκειται για ΤΗΝ υψηλόβαθμη σχολή, να υπάρχει μια πιθανότητα να σκεφτούμε ότι πρόκειται γι'αυτήν;
Αν έκανες θεραπεία με ψυχίατρο και αυτό που σου έμεινε είναι ότι ήσουν αδύναμη, τότε ή χρειάζεσαι οπωσδήποτε κι άλλη θεραπεία, ή δεν σου έκανε αυτός ο ψυχίατρος. Ναι, να βρεις άλλον το συντομότερο γιατί πρέπει να δεις πώς θα συγχωρέσεις τον εαυτό σου για το γεγονός ότι δεν είναι Θεός. Να μπεις στην διαδικασία άμεσα, σήμερα, τώρα, μην περιμένεις να απαντήσεις σε αυτά που σε απασχολούν μόνη σου, είναι σα να πετάς βότσαλα για να ρίξεις τον Λυκαβηττό.
__________________
2.
Γεια σου αμπα μου και σχολιαστές!! Χθες τσακώθηκα με έναν άνδρα σε σπιτι κοινού γνωστού. Έγινα και ειμαι ακομα δηλαδη έξαλλη γι αυτο και σου γραφω. Είπε ο άνθρωπος οτι οι ομοφυλόφιλοι είναι άρρωστοι σαν τους παιδεραστές και χρήζουν ίδιας αντιμετώπισης. Εδω τονίζω, οτι πριν απο λίγες μερες βγήκε στην τηλεόραση ο μητροπολίτης Σεραφείμ σε εκπομπή και εξέφρασε ακριβώς την ίδια αποψη. Έγινα που λες έξαλλη, στην αρχή του έλεγα μα τι είναι αυτα που λέτε, οι παιδεραστές εκμεταλλεύονται τα μικρά παιδια, παραβιάζουν την ελευθερία τους, ασελγούν κλπ. Σε αντίθεση με τους ομοφυλοφιλούς που δεν παραβιάζουν την ελευθερία κανενός, υπαρχει συναίνεση οπως και στα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια. Τελος πάντων, δεν συνεχίζω γιατι ηδη νιώθω αρκετή ντροπή που κάθομαι και γραφω τετοια πραγματα, προσπαθω να εξηγήσω τι; Γιατι ο ουρανός να ειναι γαλάζιος και οχι μπορντοροδοκόκκινος; Μέτα έλεγε και για τις γυναίκες, τι ωραία και τι καλα που ήταν οταν δεν δούλευαν γιατι μεγάλωναν τα παιδακια τους και δεν ειχαν το αγχος πως θα επιβιώσουν γιατι αυτο ηταν δουλεια του άνδρα, ενω τωρα τις έβγαλε στη παραγωγή το σύστημα -εδω άκου- για να υπάρχουν περισσότερα εργατικά χέρια να αυξηθεί η παραγωγή, να γίνουν σκλάβες και αυτοι που τα ελέγχουν ολα αυτα (ποιοι ειναι αυτοι οέο) να αποκτήσουν μεγαλύτερη δυναμη κλπ. Του έλεγα και εγω πραγματα για ισότητα, ελευθερία, ανεξαρτησία και τετοια, φυσικα υποπτεύεσαι σε πιο κλίμα ηταν οι απαντησεις. Ρε Λένα κάηκε ο εγκέφαλος μου. Έλεγα δεν μπορει να τα ακούω αυτά και όμως τα άκουγα. Και έλεγα στον εαυτο μου τι κάθεσαι και κανεις, εσυ θα τον εκπολιτίσεις; Ομως ξερεις γιατι το έκανα γιατι μας άκουγε και η κόρη του, η οποία ειναι πρώτη λυκειου και την έβλεπα να με κοιτάει σαν να μου ελεγε "πες τα γιατι εγω δεν εχω ακομα τη δυναμη". Να σου πω και κατι, μετάνιωσα που δεν τον έβρισα, αν και πέρασαν απο το μυαλό μου ολες οι βρισιές που ξερω, που δεν τον προσέβαλα, αν και του άξιζε, γιατι και εκείνος προσέβαλε και υποβάθμιζε συνανθρώπους μου με αυτα που ελεγε. Και η ερώτηση είναι: πως αντιμετωπίζεις ανθρώπους οταν τα λογικα επιχειρήματα δεν περνάνε; Συμφωνω οτι πρεπει να διαλέγουμε τις μάχες μας. Αλλά αυτος ο άνθρωπος εχει γυναικα και παιδι. Τι να εκανα να τον άφηνα; Αν ημουν αγενής λες να ηταν καλυτερα; Αν εχει σημασία, ετών 22.
-Αφροδίτη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ίσως να έχει σημασία η ηλικία σου, γιατί εξηγεί γιατί πέφτεις τόσο από τα σύννεφα που κάποιος «με γυναίκα και παιδί» έχει τέτοια κοσμοθεωρία. Όχι μόνο είναι κοινές αυτές οι απόψεις, αλλά μάλλον είναι η πλειοψηφία. Αν έπεσες πάνω σε τέτοιον για πρώτη φορά στα 22, είσαι πολύ τυχερή. Να είσαι προετοιμασμένη να ακούσεις αυτά, και παρόμοια, και πολύ χειρότερα, πολλές φορές ακόμα. Με αυτούς που έχουν ταμπουρωθεί πίσω από αυτές τις ιδέες και πορεύονται έτσι γιατί με αυτόν τον τρόπο νιώθουν καλύτερα με τον εαυτό τους, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, ούτε λογική, ούτε απειλές, ούτε ο Ιμμάνουελ Καντ να αναστηθεί να τους τα εξηγήσει δεν αρκεί. Γι'αυτό, περιορίσου στους μικρότερους που αναρωτιούνται, σε αυτούς που αμφιταλαντεύονται, σε αυτούς που πιστεύεις ότι έχουν υιοθετήσει απόψεις άλλων χωρίς να τις σκεφτούν πρώτα.
__________________
3.
Αν ειμαι τελικα με τον ανθρωπο που θελω.
-ΜΑΡΙΑ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όταν λέω ότι δεν μπαίνουν όλες οι ερωτήσεις στο 'α μπα', κάτι τέτοια εννοώ ενίοτε.
__________________
4.
α, μπα, η σχεση μου γραφει και ερμηνευει τραγουδια. θεματολογια αντλει απο το οτιδηποτε, τον εσωτερικο κοσμο του, τη φαντασια του, τα κοινωνικοπολιτικα δρωμενα, αλλα και τις ερωτικες σχεσεις του. δηλαδη, εχει γραψει ερωτικα τραγουδια για την εκαστοτε κοπελα κατα τη διαρκεια ολων των σχεσεων του και για μερικες εγραψε και τραγουδια χωρισμου. το θεμα μου ειναι οτι για εμενα ουτε κουβεντα εδω και 2 χρονια που ειμαστε μαζι. γραφει για ενα σωρο αλλα, στο μαγαζι που παιζει τα τραγουδαει ολα μαζι και τα παλια ερωτικα -καλα αυτο λογικο ειναι, απλα η μουσικη εχει τεραστιο ρολο στη ζωη του, μα εγω ειμαι αφαντη εκει μεσα. μηπως σκεφτομαι υπερβολικα η ξεθαμπωσω λιγο απο τον τοσο ερωτα που τον εχω και να αρχισω να ψαχνομαι για ενδειξεις οτι μαλλον δε με θελει και τοσο?
-μη- μουσα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ωχ, δεν θέλω να σου ρίξω αλάτι στην πληγή, αλλά συμφωνώ μαζί σου ότι δεν είναι καλό σημάδι. Γι'αυτό, μην τα φτιάχνεις με μουσικούς.
__________________
5.
Αγαπητή α μπα,
πότε κατά τη γνώμη σου σταματάει το "μιλά/στειλε του αφού τον θελεις, δεν θα έχεις ξανά την ευκαιρία" και αρχίζει το "μην του στείλεις/απαντήσεις/μιλήσεις γτ χάνεις την αξιοπρέπεια σου";;
-Κύπρια (έχεις και από κυπρο φανς)
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πολλά φιλιά στην υπέροχη Κύπρο!
Δεν μπορεί να χάσει άλλος την αξιοπρέπεια σου για σένα. Όταν την χάνεις, μόνη σου το κάνεις. Όταν νιώθεις ότι την χάνεις, όταν έστω έχεις την υποψία, αυτό συμβαίνει. Πάντα το ξέρουμε όταν το κάνουμε, αλλά ελπίζουμε ότι οι άλλοι δεν το καταλαβαίνουν, ή ότι «είμαστε υπερβολικοί». Δυστυχώς οι άλλοι το βλέπουν πολύ πιο ξεκάθαρα απ' όσο εμείς, και σε αυτές τις περιπτώσεις, σπανίως υπερβάλλουμε, μάλλον έχουμε την τάση να μειώνουμε τα εφέ των πράξεών μας ώστε να έχουμε το ελεύθερο να συνεχίσουμε.
__________________
6.
Αγαπητή Α,μπα, είσαι η συνήθεια που έγινε λατρεία! Διαβάζω τη στήλη σου καθημερινά και νομίζω πως ήρθε η ώρα να σου γράψω κι εγώ για έναν προβληματισμό μου. Είμαι 23 χρονών και τελειώνω όπου να'ναι τις σπουδές πάνω στο αντικείμενο που αγαπώ και γενικά όλα είναι σε μια τάξη στη ζωή μου. Ωστόσο Α,μπα μου έχω ένα θέμα που με προβληματίζει. Που λες, ανάμεσα στον κοινωνικό μου περίγυρο έχω φιλικές σχέσεις και με άτομα που ήμασταν μαζί από μικρά παιδιά. Ωστόσο, προφανώς και έχουμε αλλάξει πολύ από τότε. Έχουμε τελείως διαφορετική καθημερινότητα, διαφορετικά ενδιαφέροντα και γενικά, είμαστε σε εντελώς διαφορετικά μήκη κύματος. Πρόκειται για άτομα τα οποία, αν και πολύ συμπαθή, νιώθω πως δεν παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους. Νιώθω πως δεν έχουν να μου δώσουν κάτι. Έχει τύχει πολλές φορές να ζητάνε τη βοήθειά μου σε διάφορα προβλήματά τους, τα οποία όμως έτσι όπως τα βλέπω εγώ, είναι εντελώς ανούσιες καταστάσεις χωρίς καμία αντικειμενική δυσκολία. Καταλήγω λοιπόν να σπαταλάω χρόνο κι ενέργεια προσπαθώντας να εξηγήσω τα αυτονόητα. Βλέπω κιόλας, πως αν δυσκολεύονται τόσο σε τέτοιες μικροαταστάσεις, πως θα μπορούσα εγώ ποτέ να βασιστώ πάνω τους για δικά μου θέματα; Επιπλέον, όταν μου προτείνουν να βγούμε, πιάνω τον εαυτό μου να βρίσκει δικαιολογίες για να το αποφύγω.. Έχουμε βλέπεις τελείως διαφορετικά στέκια και εντελώς διαφορετική νοοτροπία. Τους έχω μιλήσει γι'αυτό, τους έχω εξηγήσει πως πολλές φορές μου είναι δύσκολο και χρονοβόρο να ασχοληθώ με τα προβλήματά τους, αλλά απ'το ένα αφτί μπαίνει, απ'το άλλο βγαίνει. Δε θα σε κουράσω άλλο με λεπτομέρειες, θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σου, όπως και των σχολιαστών για το τι θα κάνατε αν βρισκόσασταν στη θέση μου. Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου και εύχομαι να συνεχίσεις το έργο σου δυναμικά
-Blueberry
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ε, τώρα πας λίγο γυρεύοντας. Πώς θα σου φαινόταν αν σου έλεγα ότι αυτό που ρωτάς είναι ανούσιο και χωρίς καμία αντικειμενική δυσκολία; Όταν μια παρέα δεν σου κάνει, αραιώνεις. Δεν χρειάζεται φιλοσοφία. Δεν χρειάζονται ανακοινώσεις, απλώς αραιώνεις, και κρατάς επαφές για το μέλλον, δεν υπάρχει λόγος να κόψεις κάθε επαφή αν είναι φιλίες παιδικές, άλλωστε οι άνθρωποι αλλάζουν και μετά ξαναλλάζουν, άρα μπορεί στο μέλλον να τα ξαναβρείτε.
Είναι κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά στις φιλίες που κρατάνε χρόνια, ο κόσμος απομακρύνεται. Δυστυχώς, έτσι όπως τα γράφεις φαίνεσαι σνομπ με την κακή έννοια, λόγω της σιγουριάς σου ότι εσύ είσαι καλύτερη από αυτούς. Μπορεί και να είσαι, αλλά άσε άλλους να το πουν. Εσύ δεν χρειάζεται να το λες σε άλλους, και κυρίως ποτέ μα ποτέ σε ανθρώπους που δεν σε ξέρουν καθόλου, και σου το λέω πραγματικά με απόλυτα καλή διάθεση, για να το ξέρεις για τη συνέχεια. Κάνει κακή πρώτη εντύπωση.
_________________
7.
Αγαπητή Αμπα. Είμαι 25 χρονών και με απασχολεί το εξής. Ανέκαθεν δε διάβαζα πολύ. Ειδικά στο σχολείο δε διάβαζα καθόλου, έκανα πάρα πολλές απουσίες και μόνο στην τρίτη λυκείου έκανα μια σοβαρή για εμένα προσπάθεια και πέρασα σε μια σχολή,( την οποία ακόμα να βγάλω).Το θέμα μου είναι ότι ούτε στο σχολείο , ούτε αργότερα στο ΤΕΙ νιώθω πως έμαθα τίποτα. Τα μόνα που διαβάζω είναι λογοτεχνία και ψυχολογία. Ποιο είναι λοιπόν το θέμα μου. Αγνοώ βασικά πράγματα που θα έπρεπε να γνωρίζω. Ας πούμε από Ιστορία δεν ξέρω τίποτα, απολύτως. Επίσης από πολιτική. Και ντρέπομαι πάρα πολύ. Γίνονται γύρω μου συζητήσεις και δε μπορώ να συμμετέχω. Βλέπω ειδήσεις κι ανάθεμα κι αν καταλαβαίνω για τη ρύθμιση του χρέους, για τον Τραμπ για το μεταναστευτικό. Πέρα απ' το ότι ντρέπομαι, θέλω να τα γνωρίζω αυτά τα πράγματα, αν μη τι άλλο σ' αυτήν την κοινωνία ζω κι εγώ! Κι είναι κι άλλα που αγνοώ. Αν πάω σε μια δουλειά δεν ξέρω τα δικαιώματά μου! Τι μισθό δικαιούμαι, ένσημα κλπ. Αν χρειαστώ κάτι π.χ νοσοκομείο, ρωτάω τους γονείς μου και μου λένε τι πρέπει να κάνω. Και το θέμα είναι ότι μου φαίνονται τόσα πολλά αυτά που αγνοώ, που δεν ξέρω από που να τα πιάσω. Καμιά ιδέα? Να διαβάσω θα μου πεις μα πως, που, τι πότε?
-απελπισμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δε νομίζω ότι η άγνοια σου εξηγείται από το ότι δεν διάβαζες στο σχολείο. Η λογοτεχνία και η ψυχολογία είναι πολύ καλές πηγές γενικής πληροφόρησης, αν δεν διαβάζεις κακά βιβλία βέβαια. Στο σχολείο δεν μαθαίνουμε για τα ένσημα και το χρέος. Αυτό που ίσως δεν κατάφερες να μάθεις, που επίσης αμφιβάλλω κατά πόσο μαθαίνουμε στο σχολείο, είναι το πώς να συμπληρώνεις πληροφορίες και πώς να μαθαίνεις στον εαυτό σου αυτά που δεν ξέρει. Όπως φαίνεται, δεν έχεις καταλάβει πώς γίνεται, ούτε ίσως καν ότι γίνεται.
Οι ειδήσεις είναι μια καλή αφετηρία. Δεν καταλαβαίνεις για τη ρύθμιση του χρέους και θέλεις να μάθεις; Μπες στο ίντερνετ και γράψε «χρέος Ελλάδα» και διάλεξε αρχικά πηγές που είναι γνωστές, δηλαδή μεγάλες εφημερίδες απέφυγε τα μη mainstream μέχρι να είσαι σε θέση να καταλαβαίνεις το κίνητρο του καθένα πίσω από αυτά που γράφει. Φυσικά και οι εφημερίδες έχουν κίνητρα, γι'αυτό στην αρχή μην διαβάζεις μόνο μία. Θέλεις να μάθεις κάτι για τον Τραμπ; Ρώτα το google για τον Τραμπ. Αν ξέρεις αγγλικά, ξεκίνα από τους New York Times και τη Guardian. Αυτές οι δύο αρκούν για μήνες, μην πω για χρόνια, μέχρι να αρχίσεις να καταλαβαίνεις.
Αυτό ισχύει για όλα τα θέματα. Οι μεγάλες εφημερίδες έχουν τεράστια αρχεία για οτιδήποτε. Και όταν κάποιο θέμα σου φανεί ιδιαίτερα ενδιαφέρον, ψάξε να δεις αν υπάρχει κάποιο βιβλίο που έχει γραφτεί σχετικά, κατά πάσα πιθανότητα, κάτι θα υπάρχει.
Κανείς δεν τα ξέρει όλα, και οι συζητήσεις που ακούς, που σε κάνουν να ντρέπεσαι, μπορεί να είναι πολύ ρηχές, γεμάτες παραπληροφόρηση, ακόμα και λάθος. Σταμάτα να ντρέπεσαι, και ξεκίνα την προσπάθεια. Δεν έχει σημασία από πού θα ξεκινήσεις. Ό,τι μαθαίνεις, καλό είναι. Φτάνει να μην παραστρατήσεις προς τα «εναλλακτικά νέα» λόγω ευκολίας. Όσο πιο απλή είναι μια λύση ή μια ερμηνεία σε ένα δύσκολο ή πολύπλοκο θέμα,, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να μην ισχύει.
σχόλια