ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω πια τι λόγια να βρω για να περιγράψω την κατάσταση και τα συναισθήματά μου. Απελπισία, αγανάκτηση... Έχω αναλώσει όλα μου τα χρόνια σε σπουδές και έχω φτάσει στα 35 να είμαι άνεργη και χωρίς καν να έχω δημιουργήσει μια οικογένεια. Σίγουρα δεν είμαι η μόνη σε αυτή τη θέση, αλλά ο καθένας βιώνει την κατάσταση απο τον δικό του μετερίζι. Τόσο η επαγγελματική μου όσο και η προσωπική μου ζωή είναι που μου ρίχνουν κάθε μέρα ολοένα και περισσότερο την ψυχολογία μου, δεν είναι εύκολο όταν είσαι ψυχολογικά καταρρακωμένος να πρυτανεύσει η λογική ώστε να σκεφτείς οτι ''δεν μπορεί, κάποια στιγμή όλα θα φτιάξουν''. Αποτυχημένες σχέσεις με ακατάλληλους ανθρώπους, προχειροδουλειές στο ''γόνατο'' για ένα υποτυπώδες χαρτζιλίκι (στα 35!)... με πόσες ελπίδες να πορευτείς οτι κάτι θα αλλάξει;