ξέρω πολύ καλά αυτό το πρόβλημα.. το έχω ξεπεράσει (πιστεύω).. σου προτείνω να συμβουλευτείς έναν ψυχολόγο γιατί βλέπω πως το άγχος δεν είναι απλώς μια συστολή αλλά σε διακόπτει απο καθημερινές δραστηριότητες (π.χ. μια απλη κουβέντα με κάποιον).. εγώ έφτανα σε σημείο να μην μπορώ να ολοκληρώσω μια αφήγηση κάποιου γεγονότος γιατί νόμιζα πως όλοι με έκριναν και φοβόμουν μην κάνω κάποιο λάθος.Η καρδια μου χτύπαγε σαν τρελή και τα χέρια μου έτρεμαν. τώρα σου λέω ένα απο τα πολλά παραδείγματα.. κατάφερανα να το ξεπεράσω στο πανεπιστήμιο πηγαίνοντας κόντρα στο άγχος και πέρνοντας προφορικές εργασίες ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ μπροστά απο 200 άτομα!!!(σύμφωνα με την ψυχολόγο, που πήγαινα,για να ξεπεραστεί το πρόβλημα θα πρέπει να εκτιθόμεθα στο κοινό ώστε να συνειδητοποιήσουμε πως τα πράγματα είναι πολύ απλά για να τα περιπλέκουμε.. ) δεν είσαι το μοναδικό άτομο, μην αγχώνεσαι!. σύμφωνα με μελέτες το 1/3 του πληθυμού πάσχει απο κοινωνικό άγχος!!!!
24.3.2017 | 20:21
Αντικοινωνικότητα/εσωστρέφεια/άγχος
Δεν ξέρω πως να ξεκινήσω. Νιώθω πολύ άσχημα. Είμαι ένας νέος 20 ετών και με πιάνω να έχω κοινωνική φοβία. Το πως έφτασα εκεί είναι άλλη ιστορία. Έχω φίλους λίγους και καλούς βέβαια που ξέρω χρόνια. Κομπλάρω αρκετά σε νέες γνωριμίες με κόσμο! Ανεξαρτήτως φύλου αλλά με μεγαλύτερη συχνότητα σε γυναίκες που μου αρέσουν ή κυρίως που τους αρέσω εγώ.(παρένθεση: έχω γυναίκες φίλες που δεν κομπλάρω καθόλου μαζί τους αλλά είναι -βλέπετε- στο κύκλο των φίλων οπότε είναι λογικό)Το επόμενο ίσως ακουστεί παράξενο αλλά αγχώνομαι και κομπλάρω αρκετά σε ονλινε συνομιλίες κι όχι τόσο σε τετ α τετ επαφές! Κοντρολάρω καλύτερα τον εαυτό μου όταν έρχομαι σε επαφή με τον άλλο ενώ αγχώνομαι τρομερά και φοβάμαι ότι οι προθέσεις και το ύφος μου κινδυνεύουν να παρεξηγηθούν μέσα από απρόσωπα τσατ... ενώ συμβαίνει συνήθως το αντίθετο σε τέτοιες περιπτώσεις όπου οι 'κοινωνικοφοβικοί' βρίσκουν καταφύγιο πίσω απ' τον υπολογιστή.Ίσως μου πείτε "μα αυτό είναι καλό, να αναζητάς την φυσική παρουσία απ' τα απρόσωπα τσατ" αλλά όπως είπα γενικά έχω ένα θεματάκι με τις νέες γνωριμίες και την κοινωνικοποίηση. Πέραν τούτου υπάρχουν και οι γνωριμίες που απλώς τυχαίνουν να συμβαίνουν στα τσατ και δεν προχωράνε σε συναντήσεις, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δε ξέρω, θα δούμε.Εγώ λοιπόν σαν άνθρωπος συμπεριφέρομαι περίεργα. Μ'αρέσει κάποια ή αρέσω σε κάποια; Προσπαθεί εκείνη να ανοίξει κουβέντα; Εγώ αδιαφορώ και πετάω απότομες απαντήσεις ενώ θα μπορούσα άνετα να συζητήσω μαζί της γιατί δεν είναι ότι δεν έχω κάτι να πω, θα μπορούσαμε να μιλάμε για χίλια δυο πράγματα που λέει ο λόγος αλλά εγώ κομπλάρω και λήγω συζητήσεις κοφτά κι απότομα και φοβάμαι ότι αυτό φαίνεται σαν αδιαφορία.Δεν λέω ότι είμαι αγενής, ίσα ίσα, αλλά αγχώνομαι για το τι να απαντήσω κι αν η απάντηση που έδωσα δεν ήταν ικανοποιητική; Έτσι νιώθω ότι απορρίπτω μια ενδεχόμενη συζήτηση ευγενικά μεν, απόρριψη δε... ενώ αυτό που θέλω απέχει αρκετά. Γιατί θέλω να πιάσουμε συζήτηση αλλά βλέπετε το άγχος μήπως και απάντησες λάθος, μήπως συνέχισες με λάθος τρόπο τη συζήτηση, μήπως θα πρεπε να είχες χρησιμοποιήσει μια άλλη λέξη απ' αυτήν που χρησιμοποίησες. Πόσο ψυχοφθόρο να υπεραναλύεις τα πάντα. Γενικά έχω θέμα με την κοινωνικοποίηση, νέες γνωριμίες με νέα πρόσωπα όπως είπα αλλά κυρίως με γυναίκες που μπορεί να μου αρέσουν ή να τους αρέσω. Η άλλη με θέλει. Προσπαθεί να με προσεγγίσει με ευγενικό και διακριτικό τρόπο και να ανοίξει μια συζήτηση. Ήταν τόσο ωραίος ο τρόπος που προσέγγισε.. και μόλις μου δόθηκε μια πολύ ωραία ευκαιρία. Κι εγώ; Κοφτή απάντηση. Δεν ήξερα τι άλλο να πω. Πέρασαν ώρες και σκέφτηκα αρκετές καλές απαντήσεις αλλά δεν γυρίζει πίσω ο χρόνος.Σορρυ για το σεντόνι αλλά τι να κάνουμε, είπα τα μισά σχεδόν απ' όσα σκέφτομαι. Λογαριασμό δεν έχω επομένως δεν μπορώ να απαντήσω σε ερωτήσεις.Σορρυ επίσης αν τα βρήκατε ψιλομπερδεμένα όσα είπα χωρίς κάποια σειρά.Ευχαριστώ
1