ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
31.3.2017 | 23:00

Ερώτημα

Με αφορμή μια συζήτηση με φίλη, αναρωτιέμαι αν θέλουμε πραγματικά το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ άνθρωπο ή ένα σύνολο από καταστάσεις (να βρούμε ΚΑΠΟΙΟΝ με τον οποίο να περνάμε ευχάριστα, να βγαίνουμε, να κάνουμε έρωτα κ.ο.κ., να μας υποστηρίζει και να τον υποστηρίζουμε κ.λπ).Ίσως βέβαια να γίνεται διάκριση ανάμεσα στους πραγματικούς έρωτες (μ' αυτόν το συγκεκριμένο) και στις συμβατικές σχέσεις (με κάποιον που πληροί τα κριτήρια που θέλουμε).Θα ήθελα τη γνώμη σας, αν έχετε τη διάθεση.Καλό Σαββατοκύριακο
6
 
 
 
 
σχόλια
Από τις συναναστροφές μου με κόσμο έχω διαπιστώσει πως οι περισσότεροι άνθρωποι επιθυμούν κάποια δέσμευση, καθώς και ό,τι συνεπάγεται αυτή. Δε θα το κρίνω γιατί δεν έχω δικαίωμα, ως ένα βαθμό ενδεχομένως μπορώ να το δικαιολογήσω, απλά προσωπικά έχω διαφορετική οπτική. Γι' αυτό δυστυχώς πιστεύω πως πλέον κάνουμε πράγματα μηχανικά, χωρίς συναίσθημα...ποιος ξέρει, μπορεί εν τέλει να είναι και καλή η αποστασιοποίηση από την ανθρώπινη φύση μας, θα δείξει...
Είναι διαπιστωμένο -και δεν δέχομαι καμμία αμφισβήτιση πέρι τούτου- ότι οι νέοι κυρίως άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτό το συγκεκριμένο φόρουμ αναζητούν ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ πρωτίστως. Θέλουν έναν άνθρωπο για όλα αυτά που έχουν μάθει ότι οφείλουν να θέλουν (και για συντροφικότητα οι πιο συνειδητοποιημένοι μεγαλύτεροι που ΟΚ είναι σεβαστό) και στο μυαλό τους όλο αυτό έχει λάβει μια ρομαντικά μυθολογική διάσταση. Ο ένας, το έτερο ήμισυ, οι ψυχές που "κουμπώνουν", η Διοτίμα, οι βόλτες στο ηλιοβασίλεμα, το υπερτέλειο σεξ που είναι έτσι επειδή υπάρχει χημεία μπλα μπλα μπλα.Καμμιά φορά το μάτι τους ξεφεύγει και λαχταρούν απεγνωσμένα κι ένα μεζεδάκι που ξεροσταλιάζουν γιατί το σώμα ευτυχώς δεν ψεύδεται κι ο εγκέφαλος κατακλύζεται από νευροδιαβιβαστές, αλλά αυτομαστιγώνονται κατόπιν με περισσό μένος ότι δεν είναι το κατάλληλο άτομο επειδή δεν ανταπέδωσε το δικό τους ενδιαφέρον και δόσιμο, μπλα μπλα μπλα. Το φόρουμ είναι γεμάτο από την απελπισία "εγώ πότε θα γίνω ζευγαρωμένος;" (κατά το "εγώ πότε θα γίνω μάνα;" της Παπαδοπούλου). Οι αριθμοί ομιλούν. Μια απλή αναζήτηση ή το τακτικό browsing αυτό δείχνει. ΜΟ-ΝΑ-ΞΙΑ. Μάκαρι να διάβαζα σονέτα του Σαίξπηρ αφιερωμένα στο αντικείμενο του έρωτα ΠΛΑΪ σε σχέδια πώς θα πετάξουν τα μάτια του αντικείμενου του πόθου τους στην ΙΔΙΑ εξομολόγηση. Αλλά δεν διαβάζω τέτοια. Γι'αυτό και δεν προκάμουν οι έρωτες. Γιατί στο βάθος βάθος δεν είναι έρωτες. Είναι μέγιστη κοινωνική επιταγή και οδυνηρή υπαρξιακή αγωνία. Αυτή είναι η άποψή μου διαμορφωμένη από τακτική ανάγνωση εδώ κι ενάμιση χρόνο.
Και τα δύο όπως λέει η φίλη Dahlia από πάνω, όμως εμένα αυτό το "συγκεκριμένο" που γράφεις με ξένισε κάπως. Σα να έχεις μία λίστα με χαρακτηριστικά και δίπλα κουτάκια που πρέπει να τσεκάρεις. Άλλο να έχουμε κάποια βασικά στανταρς και άλλο να θέλουμε το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ που έχουμε φτιάξει στο κεφάλι μας (και μπορεί να μη βρούμε ποτέ).
Scroll to top icon