ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα, επιστρέφοντας σπίτι μετά από μια κουραστική μέρα στο νοσοκομείο και καθώς ήμουν αγχωμένη να προλάβω να κάνω τις δουλειές του σπιτιού, κάποια στιγμή με πιάνουν τα κλάματα. Τότε, ο 3χρονος γιος μου, μαθημένος πως όταν κλαίμε κάπου πονάμε και πονάμε όταν έχουμε χτυπήσει, πήγε γρήγορα στο συρτάρι που έχω τα χανζαπλαστ και έφερε όλο το κουτί, έτοιμος να τα κολλήσει όλα πάνω μου, να μην πονάω. Όταν του εξήγησα ότι δε χρειαζόμουν κάτι τέτοιο, γυρίζει και μου λέει ''μαμά μου, να γελάς..δεν πονάς, όλα είναι καλά..έχεις εμένα, τον μπαμπά, τη μπέμπα..πάμε βόλτα;'' Και, κάπως έτσι, συνειδητοποιείς ποιός είναι ο πραγματικά ώριμος μέσα στο σπίτι..