ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι τοσο χαρουμενη και θελω τοσο να σας ευχαριστησω ολους οσους γραψατε σχολια και μου δωσατε δυναμη.Ειμαι το κοριτσι με τα τεσσερα αγορια που με ενοχλουσαν.Και λεω με ενοχλουσαν γτ νομιζω πως ολα τελειωσαν.Ακομη δεν μπορω να το πιστεψω.Συγνωμη αν θα γραψω πολλα απλα εχω τοσα πολλα να θυμηθω που εγιναν καο επειδη απο το σοκ δεν μπορω να μιλησω ειναι η τελεια ευκαιρια να το γραψω.Ειχα μαθημα στο φροντηστηριο.Κανω βιολογια με δυο αγορια τα οποια ειναι καλα παιδια.Τουλαχιστον ετσι νομιζα και για τους δυο.Ο ενας , ας τον πω Γιαννη , κανει λιγη παρεα με τα τεσσερα αγορια αλλα οταν ειμαστε μαζι μου μιλαει ασχημα γι αυτους.Εγω ποτε δεν εκφραζω αποψη ουτε το χω πει τπτ αλλα παντα μιλαμε και περναμε πολυ καλα.Οι δυο απο τους τεσσερεις ερχονται στο φροντηστηριο καποιες μερες για μαθημα αλλα σπανια τους συνανταω.Μετα το μαθημα ο Γιαννης μου ζητησε να κατσουμε στη διπλανη αιθουσα να λυσουμε καμια επιπλεον ασκηση και να φυγουνε αργοτερα για να τον βοηθησω και λιγο.Του ειπα καλα ,αλλα για λιγο.Κατσαμε μονοι σε μια αιθουσα και του ζητησα να αφησει ανοιχτη την πορτα (γτ γενικα φοβαμαι τους ανδρες και οπως σας ειχα γραψει εχω αγορι οποτε ενιωθα τυψεις να κλειστω με αλλον σε μια ταξη εστω και για ασκησεις) .Περασε λιγη ωρα και ξαφνικα αυτος σηκωνεται και μου λεει παω λιγο να ρωτησω κατι τον καθηγητη.Βγαινει λοιπον και μενω μονη.Ημουν στραμενη προς την πορτα αλλα κοιτουσα το τετραδιο καο οχι την πορτα.Την ακουω λοιπον να κλεινει και λεω " μη κλεινεις ρε...ειπαμε ανοιχτα" .Αλλα δεν ηταν αυτος.Ηταν οι αλλοι.(Και οι 4.παροτι οι δυο δεν ερχονται σε αυτο το φροντ.)Τρομαξα τοσο που μου κοπηκε η φωνη.Δεν με πλησιασαν.Εμειναν μπροστα στην πορτα και μου λενε "λοιπον ακου τι θα γινει.Εσυ δε θα φωναξεις.Θα περασουμε καλα καο μετα θα φυγουμε και δε θα γινει τπτ.Ενταξει;" Κανω πισω και προσπαθω να σκεφτω.Αν φωναξω θα ερθει καθηγητης αλλα τι θα πιστεψει; να τρεξω; πως; προς τα που; θα με πιασουν; να συζητησω δεν μπορω.Ουτε να τους κοιταξω καν.Μενω ακινητη καο με πλησιαζει ο πρωτος.Δε με νοιαζει πια.Θα σας πω τι εκαναν σημερα.Μου λεει μη τολμησεις και φωναξεις.Ο Γιαννης πηγε στον καθηγητη και τον απασχολει καλα οποτε....Εχασα πασα ιδεα.τον εμπιστευομουν!Παλι δεν κουνηθηκα.Με πιανει απο το χερι και με σπρωχνει πανω στο θρανιο .Κολλησε πισω μου καο αρχισε να με πιανει και να τριβεται.Δεν μιλουσα, τα ματια μου αρχισαν να τρεχουν αλλα δε μιλησα.Οι αλλοι γελουσαν.Ακομα τους ακουω.Με ρωτησε κατι που δεν καταλαβα.Οι αλλοι τον λεγαν αντε αντε και νομιζα εννοουσαν να με αφησει.Αλλα μετα λεει καλα καο βαζει το χερι του μεσα απο το παντελονι μου και παει να το τραβηξει κατω.Καο τοτε καταλαβα.Οχι οχι οχι δε θα το κανεις γαμωτο σκεφτηκα.οχι παλι.δε σε αφηνω .τελος.ως εδω.Ουρλιαξα....αρκετααααααα βοηθειααααα ασε μεεε σε μισωωωωω....θυμωσε και με εχωσε σφαλιαρα ετσι πως παλευα να φυγω.Και τοτε η πορτα ανοιξε καο μπηκε ο καθηγητης.ουρλιαξε τοσο πολυ που δεν ξαναδα τοσο θυμωνενο ανθρωπο στη ζωη μου.Με ρωτησε τι εγινε.Τους κοιταξα και ειδα το πιο απειλητικο βλεμα αλλα το μονο που σκεφτηκα για πρωτη φορα ηταν ΜΙΛΑ.θυμηθηκα τα σχολια σας και τα καταφερα.Ειπα τα παντα.Τους εδιωξε απο το κτηριο και ειπε στους δυο να μη ξαναπατησουν εκει και πως θα παρει τους γονεις τους τηλεφωνο και αν δε ζητησουν συγνωμη και δε συμορφωθουν την αστυνομια...Τρομαξαν τοσο πολυ και ζητησαν συγνωμη αλλα με κοιτοντας με με μισος.Δε με νοιαζει.Δε φοβαμαι τοσο πια....ολα τελειωσαν νομιζω.Μετα εκατσα και μιλησα με τον καθηγητη και μου υποσχεθηκε πως δε θα το πει στους γονεις μου αλλα αν ξαναγινει κατι να του το πω...Σας ευχαριστω απειρα...ειμαι επιτελους ηρεμη.ολα θα πανε καλα.