ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα,είμαι 18 χρονών.Κάποιες φορές δεν νιώθω άνετα με κάποια άτομα,δεν φταίνε αυτά,απλώς δεν νιώθω άνετα ακόμα και να μιλήσω μαζί τους.Το πρόβλημα είναι πως αυτό με οδηγεί κάθε φορά σε φάση άγχους τη συγκεκριμένη στιγμή.Αν βρεθώ δηλαδή στον ίδιο χώρο μαζί τους νιώθω πως τα μάτια τους είναι κολλημένα πάνω μου και πως συζητάνε πράγματα για μένα κρυφά και γελάνε μαζί μου ενώ στην πραγματικότητα δεν γίνεται αυτό.Πολλές φορές αν τύχει και μου μιλήσει κάποιος,χάνω τα λόγια μου και προσπαθώ με κάθε δυνατό τρόπο να κάνω κάτι ώστε να μη μου δώσουν σημασία.Π.χ γυρνάω αμέσως το κεφάλι στο θρανίο για μα διαβάσω αυτό που διάβαζα.Δηλαδή νιώθω έτοιμη να σπάσω εκείνη την στιγμή (να το πω έτσι).Μια μέρα με ρώτησε κάποιος αν έχω κάποιο πρόβλημα και δεν μιλάω,αλλά γενικώς δεν νιώθω έτσι με άλλους και μιλάω πολύ άνετα,παρά μόνο με τα παιδιά της τάξης μου.Μήπως φταίει που πιο μικρή ήμουν τόσο ντροπαλή που δεν μίλαγα με κανέναν τους και τώρα που θέλω και δεν είμαι τόσο ντροπαλή,δεν μπορώ;Πραγματικά με φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση αυτή η κατάσταση και νομίζω πως όλοι θεωρούν πως έχω κάποιο πρόβλημα ενώ στην πραγματικότητα δεν έχω.Θέλω να αλλάξω αυτή την κατάσταση γιατί έχουν σχηματίσει λάθος εικόνα για μένα.Και επαναλαμβάνω πως αυτές οι καταστάσεις συμβαίνουν μόνο όταν βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με τους συμμαθητές μου,με τους οποίους δε μιλάω ποτέ.Αντιθέτως,με άλλα παιδιά εκτός της τάξης μου νιώθω αρκετά άνετα.Αν κάποιος ξέρει κάτι για αυτές τις περιπτώσεις,ας βοηθήσει...