ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια φιλη με Φ κεφαλαιο. Μερος του γελιου και της πικρας μου, μερος της ψυχης μου. Μην με κοιτας οταν ξυνιζω τα μουτρα μου καθως οι ματιες μας συναντιουνται. Να σου μιλησω θελω και να σου τραγουδησω οπως εκανα παλια. Ποσο θελω να γελασω με τα αστεια σου, μην βλεπεις που ειμαι παγωμενη, ξερεις πως δεν μπορω να κανω αλλιως. Με πληγωσες και σε πληγωσα. Προσπαθησα να τα ξαναβρουμε αλλα δεν ηθελες. Θυμασαι? Ενα βραδυ περπατουσαμε και φιλοσοφουσαμε για τη ζωη, για εμας, για τα παντα. Γκρινιαζες για το πως καταντησαν οι φιλιες και εγω σου ειπα ' και αν τσακωθουμε και εμεις?' - 'χαζομαρες τετοιες δεν ακουω'. Ελεγες πως θα τα καταφερω χωρις εσενα αλλα η καθημερινοτητα δεν θα ειναι ομορφη. Δεν σου απαντησα, ξερεις δεν μου αρεσαν ποτε αυτα τα αγαπησιαρικα. Αλλα η καθημερινοτητα μου δεν εχει τοσα χρωματα. Μην με κοιτας που γελαω, το γελιο μου ξεψυχαει. Μην με κοιτας που περναω καλα, μαζι σου θα περνουσα καλυτερα. Συγγνωμη που σου θυμωσα τοσο. Γιατι δεν μου μιλας? εσυ μου φερθηκες ασχημα. Την αληθεια ηθελα τιποτα παραπάνω. Φοβαμαι μην ξεχασεις τη φιλια μας και εμενα. Μου εμαθες την φιλια. Αλλα εγω ξαχασα να μετρησω οσα μου εδωσες και μετρησα το ενα σου λαθος.