ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα τελευταία 4 χρόνίά κατοικώ σε μια χώρα του εξωτερικού και η αλήθεια είναι ότι ποτέ δε συνήθισα αυτήν την τεράστια αλλαγή στη ζωή μου.Απλώς συμβιβαστηκα στη νέα πραγματικότητα χωρίς να είμαι ευτυχισμένη. Κατά κάποιο τρόπο είμαι αρκετά τυχερη καθώς η ζωή μου θα μπορούσε να είναι χειρότερη. Έχω τον αρραβωνιαστικο μου και μάλιστα σε λίγους μήνες θα γίνουμε γονείς. Επίσης δουλευουμε και οι 2 και νοικιάζουμε ένα σπιτι και μένουμε μόνο οι 2 μας(πολλοί θα ξέρετε πως είναι συνηθισμένο το φαινόμενο της συγκατοικησηςμε αγνώστους για τη μείωση των εξόδων)και σε γενικές γραμμές τα οικονομικά μας πάνε καλά. Το πρόβλημα είναι ότι δε σταματάω να σκέφτομαι την Ελλάδα και την οικογένειά μου καθώς και όλη μου τη ζωή εκεί. Θα μου πείτε φυσιολογικό είναι καθώς ζω εδώ μόνο 4 χρόνίά αλλά βασανιζομαι καθημερινά και σκέφτομαι ότι δε θέλω το παιδί μου να μεγαλώσει μέσα στη μουχλα και τη σαπίλα αυτής της χώρας. Τα πράγματα χειροτερευουν καθώς σε λίγους μήνες ξεκινάμε να βάλουμε μπροστά την κατασκευή ενός σπιτιού της ελλαδα που θα ήθελα να είμαι εκεί και να το ζω καθημερινά και όχι μόνο λίγες εβδομάδες το χρόνο. Τελικά τι αξίζει ρε παιδιά? Να έχεις λίγα παραπάνω λεφτά αλλά να σε τρώει η μοναξιά και η ξενιτιά αφού ξέρεις ότι δε θα προσαρμοστείς πότε 100% (και δε θέλω να γίνω ένα με τους Άγγλους και τις νοοτροπίες τους)η να είσαι κοντά στα δικά σου πρόσωπα, να χαίρεσαι τον ήλιο που μας δίνεται απλόχερα και είναι πολύ ευεργετικός, να ακολουθείς τις νοοτροπίες και τα έθιμα μας με μεγάλη ευκολία τα οποία αυτά είναι που μας ενώνουν ως λαό αλλά από λεφτά λίγα πράγματα? ??Περιμένω τις απόψεις σας