ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτό είναι ένα μήνυμα για όσους κλαίνε και παραπονιούνται για δράματα με σχέσεις και φιλίες. Δεν θα σας πω να μην κλαίγεστε ούτε ότι υπάρχουν άνθρωποι που αντιμετωπίζουν πιο σοβαρά προβλήματα από εσάς. Άλλωστε πάντα θα υπάρχει κάποιος που αντιμετωπίζει κάποιο σοβαρότερο πρόβλημα από εσάς. Δεν υποτιμώ λοιπόν το μέγεθος του προβλήματος. Θα σας ζητήσω όμως να πάρετε ένα λεπτό από τα 1440 λεπτά που έχει η μέρα σας και να εκτιμήσετε. Να εκτιμήσετε τα πράγματα που έχετε αντί να σκεφτείτε όσα δεν έχετε. Την επόμενη φορά που θα σας παρηγορούν οι φίλοι σας για κάποια ερωτική απογοήτευση κάτσετε και σκεφτείτε όχι ότι σας παράτησε ο γκόμενος ή η γκόμενα αλλά ότι έχετε έναν φίλο να μιλήσετε γι'αυτό. Γιατί σίγουρα υπάρχει κάποιος που σας ζηλεύει γι'αυτό. Εγώ σας ζηλεύω για αυτό. Εγώ που περνάω κάθε σαββατόβραδο κλεισμένος στο σπίτι και λέω ψέματα στους γονείς μου ότι περνάω τέλεια στην σχολή και έχω πολλούς φίλους. Εγώ δεν έχω ούτε γκόμενο να με παρατήσει, ούτε φίλους να με παρηγορούν. Δεν υπάρχουν στιγμές στην ζωή μου που νιώθω απίστευτα δυστυχισμένος, αλλά ούτε στιγμές που νιώθω ευτυχισμένος. Η δυστυχία και η ευτυχία σημαίνουν ζωή και εγώ δεν ζω. Άσχημο πράγμα η κοινωνική φοβία. Σε κατατρώει από μέσα και δεν έχεις τρόπο να εκφράσεις το απόλυτο κενό που είναι η ζωή σου, παρά μόνο απρόσωπα μέσα από μία οθόνη. Δεν ξέρω πως μπορεί να το βλέπετε, αλλά δεν ήταν αυτό ένα κείμενο για να κλαφτώ, και ζητώ συγγνώμη αν έτσι φάνηκε. Άλλωστε και εγώ εχω πράγματα που άλλοι δεν έχουν όπως την ευκαιρία να σπουδάσω και μια στέγη πάνω απο το κεφάλι μου. Αυτό που θελω να πω είναι ότι όσο απελπισμένοι και αν είστε, όσα και να σας λείπουν πάντα θα έχετε κάτι που άλλοι θα έκαναν τα πάντα για να έχουν. Και αυτό από μόνο του είναι ένας λόγος να αισθανόμαστε χαρά έστω και για ένα λεπτό την μέρα.