__________________
1.
Γεια σας Α μπα και σχολιαστες! Mου αρεσει πολυ αυτη η στηλη και τη διαβαζω καθημερινα. Με λενε Αννα και ειμαι δεκαεπτα. Το μεγαλο προβλημα μου ειναι οι γονεις μου. Ο πατερας μου ειναι ψυχικα αρρωστος και η μαμα μου υπερβολικα οξυθυμη και ετσι τσακωνονται καθε μερα. Υστερα ξεσπανε και σε εμενα και πολλες φορες μου μιλανε πολυ υποτιμητικα, ενω η μητερα μου, μου φερεται σαν να ειμαι μικροτερη της ηλικιας μου. Η γιαγια πηγαινοερχεται στο σπιτι και συζηταν με τη μαμα μου για τα παντα κι ενω νομιζουν οτι δεν τους ακουει κανεις, εγω ακουω ολα οσα λενε. Κυριως τρεμουν αν τυχον ''τα φτιαξω'' με καποιον, και απο τοτε που τις θυμαμαι μου ελεγαν ''θα πας στο πανεπηστημιο και εκει θα βρεις ενα καλο παιδι.'' Κι ενω εγω αναγουλιαζα στο ακουσμα, ενω σαν ανθρωπος δεν τους εμοιασα καθολου, τα καταφεραν και πραγματι δεν τα εχω φτιαξει με καποιον ως τωρα γιατι φοβομουν τον υπερβολικο τους ελεγχο, δεν ειχα αυτοπεποιθηση και δεν ετυχε κι ολας εγω που τα λεμε. Σχετικα με το αλλο θεμα, το πανεπιστημιο, επειδη δεν εχω τελικα πολλες επιλογες, αλλα και επειδη μου αρεσει να κατεληξα σε αυτη τη σχολη: το παιδαγωγικο. Μονο που αυτη ειναι η σχολη που ηθελε παντα η μαμα μου να περασω! Ελπιζω να καταλαβαίνετε ποσο ταπεινωτικο ειναι, τωρα που ακουω με περηφανεια τη μανα μου να μου λεει πως θα γινω δασκαλιτσα και θα βοηθαω τα παιδακια. (χιχιχι) Εννοειται πως με βαση ''τη μαμα'' σχολη θα ειναι στην πολη και πως θα μενω στο σπιτι και θα με συντηρουν.
Μετα απο ολα αυτα τα παραλογα λοιπον εχω κανει ενα πλανο για τη ζωη μου: Αφου περασω στη σχολη -αν ολα πανε καλα- ειται περασω στην πολη μου ειται περασω σε αλλη θα ψαξω αμεσως για δουλεια. Επειτα θα νοικιασω ενα φθηνο σπιτι, και υστερα θα δειξει, μου αρκει να ξεφυγω. Το προβλημα ειναι ομως πως αν φυγω δεν προκειται να μου δωσουν ουτε ενα ευρω για να ζησω, μονο αν τελικα γυρισω πισω στο σπιτι. Κι αυτο ειναι το μεγαλο εμποδιο: Aν δεν τα καταφερω;
-Βοηθεια
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω ότι τα σχέδια σου πρέπει να επικεντρωθούν στο να περάσεις σε άλλη πόλη, μακριά από το σπίτι, ώστε να μπορέσεις να μείνεις μόνη σου αμέσως. Έτσι και θα ζεις μακριά τους, και δεν θα ρισκάρεις να πρέπει να γυρίσεις πίσω αν δεν πάνε καλά τα πράγματα, παρά μετά τις σπουδές. Αν δεν υπάρχει δυνατότητα να περάσεις σε άλλη πόλη, τότε θα πρέπει να βρεις δουλειά αλλά μάλλον και συγκάτοικο, γιατί δε νομίζω ότι θα βρεις δουλειά που θα σου επιτρέπει να σπουδάζεις και να συντηρείς σπίτι, όσο φτηνό κι αν είναι. Θα τα βάλεις κάτω και θα τα υπολογίσεις πριν σταματήσουν να σου δίνουν έστω και μισό ευρώ. Το «αν δεν τα καταφέρω» δεν μπορώ να σου το απαντήσω.
Εξαρτάται τι από όλα δεν θα καταφέρεις. Θα προσαρμοστείς αναλόγως, και αν σώζεται η κατάσταση, θα την σώσεις, αν δεν σώζεται, θα γυρίσεις στο πατρικό σου και θα ανασυγκροτηθείς. Σαραντάρηδες με οικογένειες έχουν γυρίσει στο πατρικό τους, δεν θα είναι καταστροφή. Τώρα σου φαίνεται το χειρότερο σενάριο του κόσμου, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πατρικό για να επιστρέψουν αν δεν πάνε καλά τα πράγματα, οπότε σκέψου το έτσι και προχώρα. Καλή επιτυχία.
__________________
2.
Ο φίλος μου έχει 3 κολλητούς. Τους δύο τους συμπαθώ απίστευτα. Ο άλλος μου κάθεται στο στομάχι. Δεν μου έχει κάνει ο άνθρωπος, απλά δεν ταιριάζουμε σαν χαρακτήρες. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν συμπαθώ ούτε την αρραβωνιαστικιά του (να πω ότι έχω μια παρέα για να μιλάω όταν βγαίνουμε).
Το έχω πει απ' έξω απ έξω στον φίλο μου.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα (προφανώς) να βγαίνει ο φίλος μου μαζί τους. Ίσα-ίσα. Τον παροτρύνω για να μην νομίζει ότι τον αποκόπτω από την παρέα του. Δεν έχω αυτό το σκοπό άλλωστε. Εγώ δεν θέλω να βγαίνω μαζί τους. Μεταξύ τους ας κάνουν ό,τι θέλουν.
Το θέμα είναι ότι το ζευγάρι μας καλεί συνέχεια και έχω καταλήξει να βγαίνω πιο συχνά μαζί τους, παρά με τους φίλους μου (λόγω φόρτου εργασίας και πιεσμένων οικονομικών, δεν βγαίνω συχνά). Τελευταία φορά (όπως και κάθε άλλη φορά) καταλήξαμε να βλέπουμε τον Παναθηναϊκό και να μιλάνε για κομματικά (2 πράγματα για τα οποία αδιαφορώ πλήρως).
Βγαίνω σπάνια και θέλω να περνάω ποιοτικό χρόνο (όπως τον ορίζω εγώ ποιοτικό) αυτές τις φορές που βγαίνω.
Το έχω εξηγήσει στο φίλο μου κι ενώ δείχνει να το καταλαβαίνει, μετά τσουπ "Πάμε το βράδυ για μπίρα με τα παιδιά".
Τι να κάνω ώστε εγώ με ελαττώσω τις συναναστροφές στο ελάχιστο μαζί τους, χωρίς όμως να στενοχωρήσω τον σύντροφό μου; Δεν θέλω να επέμβω στη σχέση τους, απλά δεν θέλω να είμαι μέρος της.
-όχι καλόβολος άνθρωπος
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Έχεις δοκιμάσει το «όχι;» Η κατάσταση συνεχίζεται επειδή συνεχίζεις να εμφανίζεσαι σε αυτές τις συναντήσεις. Την επόμενη φορά που σου λέει «πάμε το βράδυ για μπίρα με τα παιδιά» έχεις την επιλογή να πεις «όχι», αντιπροτείνοντας κάτι άλλο, κάτι που σου αρέσει, έχεις και την επιλογή να πεις «πήγαινε εσύ, εγώ θα κάνω κάτι άλλο». Τώρα περιμένεις να αλλάξει η κατάσταση επειδή ψέλλισες κάτι απ' έξω απ' έξω στο φίλο σου. Σου εγγυώμαι ότι δεν έχει καταλάβει απολύτως τίποτα. Τα λόγια δεν έχουν σημασία, οι πράξεις σου έχουν. Άλλωστε έτσι κι αλλιώς είναι πολύ κακή ιδέα να περιμένεις να αλλάξει κάτι που δεν σου αρέσει δίνοντας σε άλλον την εξουσία να το κάνει. Αν τον βολεύει η κατάσταση όπως είναι, γιατί να το κάνει; «Καταλαβαίνει», αλλά αυτό που βλέπει είναι ότι υποχωρείς. Οπότε, σταμάτα να υποχωρείς.
__________________
3.
Αγαπητή Α μπα , νίωθω οτι τα πάντα γύρω μου καταρρέουν και θέλω να κλαίω χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Αρχικά, σπουδάζω νομική που δεν μ αρέσει ( επειδή μάζεψα τα μόρια και πάντα θαύμαζα αυτούς που είχαν τσαγανό) . Δεν εχω σχέση επειδή φοβάμαι ( ποτέ δεν είχα ) με αποτέλεσμα να νιώθω κοινωνικά περιθωριοποιημένη και έτσι πείθω τον εαυτό μου ότι μ αρέσουν κάποιοι που είναι ανέφικτο όμως να γινει κάτι μεταξυ μας για να μην διαφέρω από τους άλλους λέγοντας στον εαυτό μου ότι εγω θέλω οι άλλοι όχι. Τέλος πρόσφατα τσακώθηκα και με την παρέα που είχα από το σχολείο γιατί ένα παιδί μου μίλησε πάρα πολύ άσχημα . Κάθε φορά που προσπαθω να βάλω τα πραγματα σε μια τάξη μέσα στο μυαλο μου αποτυγχάνω . Δεν μ ενδιαφέρει τίποτα και δεν ξέρω ποιά είμαι πλέον. Το αποκορύφωμα , αισθάνομαι οτι απογοητεύω τους πάντες ιδιαίτερα οταν μια δυο φορές γύρισα μεθυσμένη στο σπίτι. Σε παρακαλώ πολύ βρες μου μια λυση , την μια είμαι μια χαρά και την άλλη εχω ψυχοπλάκωμα
-Ελένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το πιο πιθανό είναι ότι το πανεπιστήμιο θα έχει κάποια συμβουλευτική υπηρεσία. Ψάξε την και κλείσε ένα ραντεβού εκεί. Αν δεν έχει, κοίτα αν υπάρχουν υπηρεσίες ψυχολογικής βοήθειας στους δήμους. Αν μπορείς να πληρώσεις, προσπέρασε όλα αυτά και βρες έναν ψυχολόγο για να πας. Αυτές είναι οι λύσεις που έχεις.
__________________
4.
Όταν λένε ότι δεν πρέπει να κρύβουμε τον πραγματικό μας χαρακτήρα γιατί αλλιώς κινδυνεύουμε να μπλέξουμε με λάθος ανθρώπους τι εννοούν; Μου φαίνεται ότι δεν μπορεί να ισχύει. Ότι τι; Κρύβω το γεγονός ότι είμαι ζηλιάρα δηλαδή; (ή ότι έχω οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό) Για πόσο να το κρύψω και πως;; Ή είναι ακόμη ένα επιτυχημένο τσιτάτο ή δεν καταλαβαίνω τι θέλει να πει ο ποιητής. Εσύ τι λες;
-shoppingstaraddict
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εννοούν να μην υποκρίνεσαι ότι είσαι άλλος άνθρωπος από αυτός που είσαι. Ελπίζω να μην κρύβεις ότι είσαι ζηλιάρα, πραγματικά να μην θέλεις να είσαι ζηλιάρα και να κάνεις προσπάθειες για να το καταπολεμήσεις, αυτό δεν είναι υποκρισία ή εξαπάτηση. Μερικοί άνθρωποι, έφηβοι ας πούμε που δεν ξέρουν ακόμα ποιοι είναι και προσπαθούν να κολλήσουν σε κάποια παρέα, παριστάνουν ότι είναι ό,τι είναι η παρέα (σε γούστα, σε ντύσιμο, σε προτιμήσεις) γιατί φοβούνται τη μοναξιά και την απομόνωση. Δεν είναι τόσο δύσκολο να παριστάνεις ότι σου αρέσει η μυστήρια ροκ αντί τα σκυλάδικα. Δεν είναι δύσκολο να παριστάνεις ότι σου αρέσουν τα παραλιακά κλαμπ αντί το νέτφλιξ και τα σουβλάκια. Δεν είναι δύσκολο να υποκρίνεσαι ότι σε νοιάζουν τα λεφτά, ενώ δεν σε απασχολούν ιδιαίτερα. Μπορείς να το κάνεις για πολύ καιρό, τόσο πολύ καιρό, ώστε να ξεχάσεις ποιος είσαι, και να μην ξέρεις τι σου φταίει.
__________________
5.
Είμαι 19 και πλησιάζω τα είκοσι. Είμαι φοιτήτρια πρώτο έτος (δεν μπήκα με την πρώτη) και κανονικά (έτσι θα ήθελα τουλάχιστον) θα έπρεπε να έχω να πω και εγώ κάτι όταν είμαστε για καφέ και μιλάμε για γκομενικά. Βασικά δεν έχω να πω τίποτα ποτέ και αυτό φαντάζομαι είναι κλισέ πρόβλημα αλλά από αυτό βασανίζομαι, τι να γίνει.. Δεν ξέρω αν έχω κάτι παράξενο πάνω μου. Νομίζω όχι. Δεν έχω τουλάχιστον κάτι πολύ παράξενο. Είμαι 1,80 και 75 κιλά σχετικά γυμνασμένη, έχω κάτι απομεινάρια ακμής και λίγο πιο έντονα χαρακτηριστικά αλλά σιγά τον πολυέλαιο. Το θέμα είναι ότι δεν μπορεί να είμαι φοιτήτρια τόσο καιρό και να μην έχω ούτε ένα τοσο δα φλερτακι ίσα ίσα για το καλό! Κάνω κάτι λάθος σίγουρα αλλά δεν ξέρω τι! Ο τρόπος που κινούμαι, ο αέρας που αποπνέω, το βλέμμα μου, οι τρίχες στα χέρια(kidding).. Κάτι πάντως είναι λάθος. Έχω ενδιαφέροντα (χορός, θέατρο, γυμναστική) και δεν είμαι σε μια μεριά αμίλητη όταν βγαίνω έξω. Δε ξέρω τι φταίει. Δε ξέρω αν έχεις βαρεθεί αν απαντάς σε τέτοια αλλά λυπήσου το πρωτοετό.. φιλακια <3
-thatnastywoman
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είναι από τις πιο συχνά επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις στο 'α μπα'. Αυτό σημαίνει ότι είναι πολύ πιο συχνό από όσο νομίζεις, και είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εσένα στον κοινωνικό σου κύκλο ακόμα, και να μην το έχεις καταλάβει. Αυτό δεν σημαίνει ότι η απάντηση για όλους είναι η ίδια. Δεν ξέρω τι μπορεί να συμβαίνει με σένα, το πιο πιθανό είναι ότι δεν συμβαίνει τίποτα το ιδιαίτερο. Τίποτα το «λάθος». Δεν σου συνέβη γιατί δεν ήσουν έτοιμη. Μπορεί να μην είσαι ακόμα έτοιμη, και να το θέλεις επειδή πιστεύεις ότι θα έπρεπε να σου είχε συμβεί, όχι επειδή πραγματικά σε απασχολούν τα γκομενικά.
Είναι πολύ πιο απλό από όσο φαντάζεσαι τώρα. Είναι πάρα πολύ απλό, πρέπει να είναι πάρα πολύ απλό, αλλιώς θα είχε εξαφανιστεί το ανθρώπινο είδος από τον πλανήτη. Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι παραπάνω από αυτά που κάνεις. Οι πανελλήνιες καθυστερούν πολύ κόσμο από την κοινωνική του εξέλιξη. Συνέχισε όλο ευθεία, και μην κοιτάς τα αγόρια σαν υποψήφια φλερτ. Πλησίαζε τα για να δεις αν σου αρέσουν ως τύποι, ως παρέα, ως ενέργεια, ας πούμε. Αυτό αρκεί.
__________________
6.
Είχα δώσει ραντεβού με μία γνωστή μου για να βρεθούμε Παρασκευή βράδυ στο κέντρο για βόλτα. Η γνωστή μου έχει ένα μικρό παιδί 5 χρονών που θα πήγαινε στο θείο του για να κοιμηθεί εκεί (μία φορά την εβδομάδα κοιμάται στον θείο του). Της είπα στο τηλ ότι επειδή το κέντρο μ'αρέσει θα κατέβω μία ώρα νωρίτερα για να περπατήσω και πως θα τηλεφωνηθούμε για να κανονίσουμε πού να την περιμένω. Τελικά το παιδί ήταν ανήσυχο και η γνωστή μου δεν μπορούσε να έρθει.
Όμως δεν με πήρε τηλέφωνο να μου το πει. Την πρώτη φορά που την πήρα τηλ μου είπε ότι μάλλον δεν θέλει να κοιμηθεί στον θείο του και πως δεν με πήρε τηλ επίτηδες μήπως και τον πείσει μέσα στην επόμενη μισή ώρα. Η μισή ώρα πέρασε, δεν πήρε και την ξαναπήρα τηλ για να πει τελικά ότι ακυρώνεται η βόλτα. Για να είμαι ειλικρινής τα πήρα εκείνη την στιγμή και φάνηκε από τον τόνο της φωνής μου γιατί η γνωστή από εκεί που δεν είχε απολογητικό ύφος ξαφνικά άρχισε τα συγνώμη. Δεν είπα τίποτε ενδεικτικό της διάθεσής μου, αλλά μάλλον φάνηκε από τον τρόπο που είπα 'εντάξει'.
Προσωπικά τα πήρα γιατί ήμουν συνολικά 2 ώρες στο κέντρο και ναι μεν η 1η ώρα ήταν οκ αλλά η 2η δεν ήταν καθόλου οκ. Σιωπηλά πήρα το μετρό και γύρισα στο σπίτι μου.
Την επόμενη μέρα το έλεγα σε μία φίλη μου στο τηλέφωνο η οποία μου είπε εν ολίγοις ότι δεν πρέπει να θυμώνω γιατί ήταν θέμα του παιδιού και όχι της γνωστής. Εγώ πάλι είπα ότι μου φάνηκε αγένεια να μην πάρει τηλέφωνο καμία φορά αλλά και να μην με ειδοποιήσει με κάποιον τρόπο (μήνυμα;) μέσα στην 1η ώρα ότι το παιδί δεν έχει διάθεση να κοιμηθεί στον θείο του, διότι κι εγώ άνθρωπος είμαι. Η φίλη μου επέμενε ότι δεν πρέπει να θυμώνω και πως η γνωστή δεν το χειρίστηκε καλά μάλλον από το άγχος της. Δεν απάντησα, είπα οκ πιθανόν να είναι έτσι και αλλάξαμε θέμα. Η αλήθεια όμως είναι ότι μου γύρισε λίγο το μάτι εκείνη την στιγμή γιατί η φράση 'μην θυμώνεις' είχε κάτι από την ελληνική νοοτροπία 'η μάνα είναι ΜΙΑ' και 'η μάνα είναι ευλογημένη από τον Θεό επειδή έχει γεννήσει'. Θέλω να πω τη νοοτροπία που λέει ότι έτσι και κάνεις παιδί γίνεσαι κάτι σαν αγία, ότι παραγράφονται όλα τα δυσάρεστα ανθρώπινα χαρακτηριστικά σου, τα ελαττώματά σου εξαφανίζονται, γίνεσαι ένας άνθρωπος που μόνο προσπαθεί για το καλό του παιδιού σου και ούτε λίγο ούτε πολύ όλη η ύπαρξή σου γίνεται κάτι σαν Παρθένου Μαρίας παύλα μάνας του Ιησού Χριστού. Συνέπεια αυτού είναι ότι όποιος λέει κάτι για την συμπεριφορά της τάδε που είναι μάνα δέχεται τα πυρά γιατί απαγορεύεται να λέμε κάτι άσχημο για τις μάνες. Επειδή είναι μάνες. Επειδή έχουν γεννήσει έναν μίνι Ιησού Χριστό. Που οκ όταν πάει 20 χρονών δεν θα είναι Ιησούς Χριστός αλλά όσο είναι μέχρι τα 12 είναι μία μάνα μόνο για το παιδί της.
-άϊ στο διάολο
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Από το ψευδώνυμο βγάζω το συμπέρασμα ότι το έγραψες σε φάση αναστάτωσης. Καταλαβαίνω τον θυμό που προέκυψε από το «μη θυμώνεις». Δεν ήμουν μπροστά αλλά είναι πολύ πιθανό να ισχύουν οι παραδοχές που πολύ πετυχημένα (και συγχώρεσέ με, πολύ διασκεδαστικά) αναλύεις παρακάτω. Να θυμάσαι όμως με ποιον θυμώνεις. Ο θυμός σου είναι για τη φίλη που είπες την ιστορία την επόμενη μέρα, αν υπονοούσε όλα αυτά που πιστεύεις ότι υπονοούσε, και όχι για τη γνωστή που σε έστησε. Η γνωστή που σε έστησε μπορεί πραγματικά να τα έκανε σαλάτα από το άγχος της, και όχι επειδή θεωρεί δεδομένο ότι η δική της ζωή προηγείται επειδή έχει το παιδί που πρέπει να φροντίσει. Εξάλλου κι αυτή βόλτα ήθελε, και δεν την έκανε. Δεν είναι ότι πήγε σε ξέφρενο παραλιακό πάρτι χωρίς να σου το πει.
_________________
7.
Μπορείς να εξηγήσεις πως γίνεται κάποιος δηλωμένος ομοφοβικός, που δεν καταλαβαίνει το λόγο ύπαρξης των γκέϊ, αλλά και σεξιστής γενικότερα με μισογύνικες αντιλήψεις (αυτό όχι τόσο ξεκάθαρα δηλωμένο, αλλά προφανές) να αυτοπροσδιορίζεται ως αναρχικός και ελευθεριακός;
ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙ, αλήθεια πιστεύει ότι ανήκει στους προοδευτικούς, σε αυτούς που θέλουν έναν άλλον,καλύτερο κόσμο...
-μολυσμένη ουτοπία
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αφού βλέπεις ότι γίνεται, γίνεται. Τις προάλλες διαβάσαμε για τη κοπέλα που έκανε ολόκληρο εθελοντισμό ως φοιτήτρια για τα δικαιώματα των μεταναστών, και όταν εμφανίστηκε ένας μετανάστης στον ευρύτερο κύκλο της, ούτε καν στην οικογένεια της, έπαθε αμόκ και αναρωτιόταν πώς θα το κρύψει από τους πάντες – δεν της πέρασε καν από το μυαλό να ντραπεί για αυτά που ένιωσε. Οι χουντικοί μήπως δηλώνουν χουντικοί; Δημοκράτες δηλώνουν. Υπάρχει ακραίος συντηρητικός στα οικονομικά που λέει ότι θα ήθελε οι φτωχοί να μείνουν φτωχοί για πάντα γιατί τους αξίζει; Για την ανάπτυξη που θα φέρει η έλλειψη ελέγχου από το κράτος λέει. Δεν είναι αυτοί οι άνθρωποι η εξαίρεση, εμείς που συνεχίζουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα είμαστε. Η ομοφοβία και η ξενοφοβία και ο ρατσισμός και οι τάσεις απομόνωσης είναι σε έξαρση. Εσύ ως πότε θα αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν όλοι αυτοί, εφόσον ξέρεις ότι υπάρχουν; Θέλεις να φαίνονται ως καρικατούρες, από μακριά, με κέρατα; Κανονικοί άνθρωποι είναι, που πιστεύουν ότι οι ιδέες τους είναι ωραίες και υπέρ του συνόλου, για ένα καλύτερο αύριο. Λες κάποιος να σου πει ότι ονειρεύεται ένα χειρότερο αύριο;
Όσο για τον αυτοπροσδιορισμό... μην περιμένεις από τον καθένα να ξέρει τι σημαίνει αναρχία και ελευθερία και να το τηρεί στην πράξη. Αυτό έτυχε στο διάβα του, αυτό λέει ότι είναι. Άσε που ορισμένες ομάδες που φλερτάρουν με τα ιδεολογικά όρια, ας μην προσδιορίσουμε αναγκαστικά προς ποια πλευρά, είναι παραδοσιακά ομοφοβικές και πολύ παραδοσιακά σεξιστικές, και ποτέ τους δεν το έκρυψαν.
_________________
7.1
Δέχομαι πάρα πολύ συχνά ερωτήσεις σχετικά με τις φωτογραφίες ανάμεσα στις ερωτήσεις. Τις διαλέγω εγώ. Άλλες φορές έχουν σχέση με την ερώτηση/απάντηση, άλλες όχι. Προτιμώ να βγάζει ο καθένας το συμπέρασμα που θέλει για τη συνοχή. Τις βρίσκω – πού αλλού – στο ίντερνετ. Δεν θα γράψω το κατεβατό των σάιτ που επισκέπτομαι ανά διαστήματα για να τις εντοπίσω, άλλωστε δεν είναι σταθερό. Είναι μέρος της δουλειάς που κάνω για το α μπα.
σχόλια