[ΓΝΩΜΕΣ] Οι χηρευμένες ντομινατρίξ | Aπο τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο

Χθες δημοσιεύτηκε στο Βήμα ένα από τα συνηθισμένα σχόλια που κάποτε αποδείκνυαν ότι το Βήμα ορίζει το παιχνίδι. Το υπογράφει η κυρία Μαρία Θερμού, η οποία έχει περάσει τη ζωή της στους  διαδρόμους της μαραζωμένης (σύμφωνα με όλα τα επίσημα οικονομικά στοιχεία) αυτοκρατορίας, με τίτλο εντυπωσιακό, αλλά όχι και τόσο κυριολεκτικό: Οι Ανύπανδρες θυγατέρες.

Το αρθρίδιο είναι το εξής:

Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι σε μια εποχή που ακόμη και αυτός ο ακλόνητος θεσμός των «ανύπανδρων θυγατέρων» σείεται, ουδείς μπορεί να ελπίζει ότι θα εξαιρεθεί από την επανεξέταση και την κρίση. Και επειδή μόνο εκ του αποτελέσματος μπορεί να γίνει αυτό, μια επιστολή με τις υπογραφές γνωστών καλλιτεχνών υπέρ της παραμονής του κ. Γιώργου Λούκου στο Ελληνικό Φεστιβάλ θέλησε να προλάβει τις εξελίξεις. Λάθος μέγα, το οποίο ο ίδιος ο κ. Λούκος θα έπρεπε να έχει αντιληφθεί. Για τον απλούστατο λόγο ότι η συνεργασία του με το πλήθος σχεδόν των υπογραφόντων καθιστά αμέσως την ενέργεια διαβλητή. Διότι, βλέπετε, υπάρχουν και οι καχύποπτοι. Αυτοί που ερμηνεύουν την επιστολή ως κίνηση πανικού. Αυτοί που κρίνουν ως προς πολλά αμφιλεγόμενη τη θητεία του κ. Λούκου στη διεύθυνση του Φεστιβάλ. Που θεωρούν ότι μόλις παραμερίσει η αχλή των δημοσίων σχέσεων και αποτιμηθεί το καθαρά καλλιτεχνικό όφελος, τότε το έλλειμμα θα φανεί ξεκάθαρα. Από την άλλη, η αλήθεια ίσως να βρίσκεται κάπου στη μέση. Η κρίση θα δείξει αν θα αναζητηθεί νέος νυμφίος.

Το αρθρίδιο αυτό είναι στρεψόδικο, συκοφαντικό και τελικά ξεφτιλισμένο για τους εξής λόγους:

1. Η κ. Θερμού λέει ότι η θητεία του Λούκου είναι "ως προς πολλά αμφιλεγόμενη".

Αμφιλεγόμενη από ποιούς;

Ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε τέτοια αποδοχή του θεσμού, στο σύνολο της ιστορίας του. Και αριθμητικά και καλλιτεχνικά. Και στο ταμείο και στην καλλιτεχνική αξία των παραστάσεων που παρουσιάστηκαν.

Μπορεί να μας πεί ονομαστικά η δημιοσιογράφος ποιός αμφισβήτησε τον Λούκο -πέρα απο τις χήρες του ΔΟΛ -με προεξάρχοντα τον κριτικό του ΔΟΛ κ. Γεωργουσόπουλο, που έτρωγε την μερίδα του λέοντος στην προηγούμενη κατάσταση;

2. Παρομοιάζει μειωτικά τον Λούκο με "ανύπανδρη θυγατέρα".

Τι πνεύμα! Τι οίστρος κατινιάς! Τι σουσουδίστικη κακιούλα -ούτε τα σάψαλα του Ζόναρς δεν θα την σκαρφίζονταν!

Κατ' αρχάς ο Λούκος μόνο ανύπαντρος δεν είναι -το έργο του  (και στη Λυών και αλλού) τον έχει κάνει ένα πρόσωπο που πολλοί οργανισμοί θα ήθελαν να εντάξουν στο δυναμικό τους. Δεν είναι δημιούργημα διαπλοκής ούτε δωράκι που έκανε κάποιος πολιτικός στον κολλητό του φίλο -αναδείχτηκε αποκλειστικά με τη δουλειά του.

Δεύτερον, οι ανύπανδρες θυγατέρες πληρώνονται επειδή έχουν θέσει το προνομιακόν αιδοίον τους και το στεφάνι τους σε αργία -όπως πολλοί δημοσιογράφοι του Βήματος που πληρώνονται για να γράφουν στη χάση και στη φέξη μια παπαριά. Ο Λούκος δουλεύει. Και αυτό που κάνει αφορά χιλιάδες ανθρώπους.

3. Λέει η κ. Θερμού ότι επειδή στο σύνολό τους σχεδόν οι υπογράφοντες υπέρ του Λούκου έχουν συνεργαστεί μαζί του στο παρελθόν, δεν μετράνε. Φαντάζομαι, επειδή κοιτάνε το συμφέρον τους.

Μόνο που υπογράφει το σύνολο των αρίστων του ελληνικού θεάτρου: Βογιατζής, Μαρμαρινός, Λυμπεροπούλου, Μοσχόπουλος, Παπαιωάννου, Ομπολένσκυ, Φασουλής,  Πατεράκη, Μπρούσκου, Κοκκίνου, Καταλειφός, Μουτούση... Επαναλαμβάνω: όλοι οι άριστοι.

Λείπει βέβαια ο Ευαγγελάτος (LOL) και το μεγάλο ταλέντο του ελληνικού θεάτρου, σύμφωνα με τον κριτικό του ΔΟΛ:  Μάρκος Σεφερλής.

Να υποθέσω ότι ο επόμενος διευθυντής του Φεστιβάλ  δεν θα θελήσει να ξαναδώσει δουλειά στους συμφεροντολόγους υπογράψαντες;

Δύσκολο!

4. Λέει η κ. Θερμού ότι η αχλή των δημοσίων σχέσεων κρύβει το γεγονός ότι καλλιτεχνικά το έργο του Λούκου είναι ελλειμματικό.

Ώστε λοιπόν μπορεί κανείς να έχει τόσο γερές, τόσο αποφασιστικές δημόσιες σχέσεις εκτός ΔΟΛ;

Μπορεί κανείς να κάνει παιχνίδι ακόμα κι όταν το Βήμα και τα Νέα τον διαβάλουν, τον συκοφαντούν και τον αποκλείουν -συστηματικά από την αρχή της καριέρας του;

Η απάντηση είναι ναι! Κι αυτό είναι που έχει κάνει τόσο έξαλλη την κυρία και τους κυρίους πίσω της.

Στο νέο τοπίο της επικοινωνίας, αυτοί οι μεγάλοι οργανισμοί που είχαν μάθει περίπου να ψιλοκυβερνούν την Ελλάδα και να ορίζουν τη δημόσια συζήτηση, είδαν με τρόμο ότι ξεπερνιούνται: από τα social media, το ίντερνετ, το εβδομαδιαίο free press, το εναλλακτικό word of mouth.

O Λούκος έγινε εκκωφαντικό χιτ στην πόλη χωρίς να γραφτεί ούτε μια καλή λέξη από αυτούς που μοιράζουν ενδεικτικά ποιότητας (με το αζημίωτο).

Αν όμως μπορούσαν να δουν γιατί συμβαίνει αυτό και πού η εποχή τους ξεπερνάει, ίσως έπαυαν να μένουν χαμένοι στη μετάφραση, ως χηρευμένες ντομινατρίξ.

Φοβάμαι ότι με όπλο τη μουχλιασμένη, μικροπολιτική κακία της κ. Θερμού δύσκολα το Βήμα θα ξανασυζητήσει με την εποχή του.

_____

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε μερικούς από τους λόγους που έκαναν το Φεστιβάλ του Λούκου τόσο επιτυχημένο (και αντιπαθές στο κατεστημένο)